Marsjanin

Nie przepadam za historiami o kosmosie w formie książkowej (z wyjątkiem filmów dokumentalnych) jednak tutaj dałam się skusić po bardzo pozytywnym odbiorze "Projektu Hail Mary" (u mnie nadal nr 1), która bardzo mi się podobała. Jak było tym razem? Otóż minimalnie gorzej niż "Projekcie...." ale tylko tak naprawdę ciut, ciut minimalnie bo to kolejna bardzo dobra powieść autora, którą przeczytałam z przyjemnym zaskoczeniem mimo awersji do gatunku sci - fi (być może się to teraz zmieni).

Wyjątkowo realistycznie opisana tutaj sfera techniczna, pozwalająca bardzo dobrze wczuć się w klimat książki pokazuje, jak setki tysięcy detali nawet tych najmniej znaczących decyduje o powodzeniu (lub nie) misji kosmicznej. Ogólnie to książka o wielkiej sile przetrwania, samotności i ludzkiej pomysłowości. Autentycznie czuć samotność głównego bohatera na bezludnej planecie jak i desperację NASA w celu przeprowadzenia pomyślnej akcji ratowniczej. Nie brakło też momentów zabawnych (monologi Marka) przy których rzeczywiście można było parsknąć śmiechem, brakło za to bardziej rozbudowanej sfery emocjonalnej i psychologiczej. Owszem, pojawiają się rzadkie opisy odczuć, emocji, zwłaszcza wśród członków załogi, jednak cała powieść jest skupiona niemal w 90 % na soczystych szczegółach technicznych miejscami mniej lub bardziej nużących, przy których część psychologiczno - emocjonalna została tutaj całkowicie pominięta. Jednak pomimo tego, właściwie niezauważalnego " mankamentu" muszę wspomni...

Niezwykle interesujący tytuł, który niczego nie traci, nawet jeśli wcześniej widziało się film z Damonem. Jest to ostre, ale i miękkie zarazem. Jest niebanalne, ale i durne w pozytywnym znaczeniu.

„Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać” Ernest Hemingway
„Marsjanina” można zaliczyć na długą listę książek, zaczynając od "Robinson Crusoe”, przez np. „Życie PI” , które wpisują się w to motto.
Współczesny Robinson Crusoe to Mark Watnej i znajduje się na Marsie mając do dyspozycji całą dostępną ludzkości technikę. Świetnie jest skonstruowana postać Marka, człowieka dowcipnego i optymistycznego. Mnie się bardzo podobało jego podejście do życia. Wielki problem jakim jest przeżycie i uratowanie rozbija na szereg małych problemów , które po kolei rozwiązuje i przechodzi do następnego. Z każdego najmniejszego zwycięstwa cieszy się, porażki go denerwują, ale po zastanowieniu ponawia próbę. Jest stare przysłowie chyba Chińskie : „Żeby przejść całą drogę trzeba zrobić pierwszy krok.” Mark widzi cel, ale skupia się na każdym poszczególnym kroku i każdy jest dla niego zwycięstwem. Może warto to przemyśleć nie tylko na Marsie. Drugim wątkiem jest akcja ratunkowa prowadzona przez NASA. Ciekawa jest reakcja na wieść o przeżyciu Marca. Autor świetnie pokazuje motywy poszczególnych osób biorących udział w ratowaniu Marka. Czy naprawdę jest to przejaw solidarności ludzkiej, aby ratować każde życie? Co by się stało, gdyby media nie nagłaśniały sprawy?
Książka oryginalna, napisana barwnym i plastycznym językiem, wbrew pozorom bardzo dowcipna i inteligentna. Czytanie jej zapewni wiele emocji i rozrywkę
Polecam tej garstce, która jej jeszcze nie zna.

...

Za książkę złapałam zaraz po obejrzanym filmie na jej podstawie, dlatego że bardzo mi się spodobał. Na początku czytanie nie szło mi za szybko gdyż książka dość mocno pokrywała się z fabułą w filmie. Potem już można było wyłapać fajne smaczki, których w filmie nie ukazano. Zakończenie było dla mnie szokiem gdyż w książce nie było takie spektakularne. Fajnie, że autor napisał powieść w formie pamiętnika. Naprawdę dobrze się to czytało. Polecam miłośnikom fantastyki 

Na początku bałam się, że książka będzie instrukcją przetrwania na Marsie i będzie składać się z opisów pozyskiwania jedzenia i wody w niecodziennych warunkach. Na szczęście szybko okazało się, że losy Marsjanina przeplatały się z losami ziemian i średnio ciekawe opisy uprawy ziemniaków zrekompensował pełen napięcia wyścig z czasem w misji ratowania człowieka. Choć pozostawienie człowieka samego na Marsie jest rzeczą nad wyraz poważną autorowi udało się napisać powieść, która nie przytłacza powagą i momentami jest wręcz komediowa. Bardzo dobra książka i nie wiem tylko czy mam oglądać wersję filmową, bo się boje, że sobie popsuję dobrą opinię o tej pozycji.

Uwielbiam astrofizykę, kosmos, autorów z niewiarygodnym zapleczem wiedzy, którzy przelewają ją na papier w powalająco ujmujący sposób jak VanGogh na płótno swoje słoneczniki, a Dali sny.

Gdybym trzymała w rękach podręcznik fizyki, dowiedziałabym się z rozdziału o Marsie tyle, co z „Marsjanina” spod pióra Andy Weiera. Ale jakąż w tym drugim przypadku przeżyłam przygodę!

„Marsjanin” opowiada historię o człowieku, którego załoga promu kosmicznego w trakcie ewakuacji (z powodu burzy piaskowej) uznaje za zmarłego i zostawia na czerwonej planecie. Jakież jest zdziwienie NASA, kiedy po kilku dniach przypadkowa pracownica odkrywa, że Marsa ktoś… kolonizuje! Rozpoczyna się heroiczna walka o życie w pojedynkę, na obcej planecie…

Mark Watney jest z wykształcenia botanikiem, więc może posadzi ziemniaki na Marsie? A może spróbuje wrócić na Ziemię? A może nie uda mu się skontaktować z centrum dowodzenia na błękitnej planecie? Co w ogóle można zrobić z człowiekiem, który jest lata świetlne od nas? Czy da się mu pomóc? Jak stoczyć walkę z odległością, kiedy czas staje się największym wrogiem?

Wciągająca opowieść o solach zamiast doby, o tym skąd wziąć tlen tam, gdzie go nie ma, o tym czy na Marsie jest zimno czy gorąco, co je się „w kosmosie” i jakiej muzyki słuchają kosmonauci.

Przynajmniej jedną taką książkę warto przeczytać w życiu, by już nigdy nie spojrzeć w niebo tak samo.

Polecam! I autora, i tę pozycję.

Nie lubię eSeFów. Albo jednak nie lubiłam, bo ostatnio łapię za ten gatunek i póki co jest dobrze. „Marsjanina” przeczytałam, bo gorąco polecała go Diana z @bardziejlubieksiazki. Przyznam, że podchodziłam do tego tytułu trochę jak pies do jeża, ale skusiła mnie sprawa ziemniaków 🤣

Dobre to było! Główny bohater to bardzo łebski gość, więc było mnóstwo naukowej gadaniny, ale podanej w sposób, który po prostu wciąga.

Coś czuję, że teraz muszę obejrzeć film, bo jestem ciekawa czy oddaje wiernie klimat książki.

Książka jest super. Jej plusem jest na pewno to, że nie zawiera przesadnej fikcji, spodobało mi się to że jest więcej sience niż fiction. Autor dokładnie i łatwo tłumaczy, procesy i zjawiska fizyczne i chemiczne które w książce występowały.

Takie kosmiczne historie to zazwyczaj nie moje klimaty, ale to było naprawdę fajnie napisane, a do tego audiobook był świetnie przeczytany przez Jacka Rozenka.

Uwielbiam czytałam ze 2 razy, a oglądałam chyba z 10.