Mein Kampf

Powiedziałbym, że to pozycja wielowątkowa, choć wszystkie elementy stapiają się ostatecznie w jedną całość. Wyróżnić tu można część wspomnieniowo-autobiograficzną, część poświęconą historii ruchu socjalistycznego i narodowosocjalistycznego w ogóle, a NSDAP (Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei) w szczególności oraz część poświęconą przekonaniom i poglądom autora na państwo, naród, politykę, gospodarkę, kulturę, propagandę, prawo, kwestie rasowe (wiele miejsca poświęca Żydom), ekonomiczne i wiele, wiele innych.

Choć z dzisiejszego punktu widzenia niektóre pomysły Hitlera wydawać się mogą naiwne, na przykład teorie spiskowe (oczywiście Żydzi!), spekulacje na temat przyczyn upadku monarchii Austro-Węgierskiej, czy możliwości współdziałania Niemiec z Wielką Brytanią, to są w książce też „perełki”, które najwyraźniej były w stanie uwiarygodnić całość. Czy autor nie miał racji twierdząc, że stu tchórzy nie podejmie bohaterskiej decyzji, a stu durniów nie wymyśli niczego genialnego?

Zadziwia mnie bardzo niska ocena „Mojej walki” na różnych portalach czytelniczych – czyżby przekonanie, że tę właśnie książkę NALEŻY oceniać bardzo nisko? Bo przecież nie ulega chyba wątpliwości, że dzięki niej właśnie, a także osobistej charyzmie, Adolf Hitler przekonał do swoich koncepcji miliony ludzi na świecie i to nie tylko w Niemczech.

„Moja walka” to dokument historyczny – podobać się nie musi, nie to było celem tej ksi...

Co do tej książki panuje prosta zasada: mało kto ją miał w ręku, jeszcze mniej przeczytało, ale wszyscy chóralnie potępiają w czambuł.
Sama książka nie jest gruba, ale czyta się ciężej, niż niejedną cegłę. Styl wiecowego agitatora potrafi zmęczyć, ale jeśli wziąć pod uwagę, że z autora nie jest żaden literat, tylko gość chcący wyłuszczyć swoje racje, to nawet można przymknąć na to oko.
Co do treści, to nie ma się czego bać. Wiele przemyśleń czy pomysłów, jest bardzo trafnych i sądzę, że w swoich założeniach są bardzo pozytywne.
Nie mam zamiaru tutaj autora na siłę wybielać, ale też odczuwam mniejsze zrozumienie dla poprawnej politycznie retoryki, przedstawiającej Hitlera li tylko jako potwora, zbrodniarza i psychopatę. Z biegiem lat jego poglądy ewoluowały do skrajnie negatywnej formy, ale nie o nich traktuje ta książka, więc wybieganie dalej, niż poza 1924 rok, jest z pewnością bez sensu.

Nauczyciel od historii chciał z nami przedyskutować fragmenty Mein Kampf, lecz było za mało czasu na to, a szkoda. Zabrakło mi kogoś kto by wyjaśnił pewne rzeczy, których nie ogarnęłam w tej książce. No trudno.
Po książkę sięgnęłam z powodu zobaczenia, jak wyglądała ta druga strona medalu. Sporo czasu zajęło mi jej dokończenie, bo ciężko brnęło się przez tekst pełen bzdur.