Metoda Krokodyla

Ponieważ bardzo rzadko wyruszam w kryminalne podróże wykraczające poza teren Finlandii i Szwecji (a od śmierci Henninga Mankella właściwie tylko Finlandii), raczej sama nie sięgnęłabym po tę książkę. Jest to prezent od Wydawnictwa Muza, za który w tym momencie dziękuję. Powieść może nie wywróciła mojego czytelniczego świata do góry nogami, ale okazała się całkiem niezłą rozrywką. Polubiłam bohaterów. Również morderca - samotny, stary mściciel - zdobył moje uznanie swoją wytrwałością i... chyba nawet jestem w stanie go zrozumieć.
Akcja toczy się w Neapolu. To miasto stało się miejscem zesłania dla inspektora Lojacono, na którym ciążą oskarżenia o współpracę z mafią. Koledzy policjanci oczywiście o tym wiedzą, więc Lojacono nie jest ich ulubieńcem. W najlepszym razie go ignorują, ale też bywają ironiczni i uszczypliwi. Jego obecność jako stróża prawa na komisariacie i w ogóle w mieście jest czysto teoretyczna, gdyż nie wolno mu angażować się w żadne dochodzenie. Po prostu gdzieś trzeba było go przesiedlić. Lojacono to ciekawa, a zarazem typowa postać policjanta, któremu w życiu trochę nie wyszło. Przywdział więc skorupę obojętności i tumiwisizmu, w głębi siebie skrywając krzywdę, żal, poczucie niesprawiedliwości, a przede wszystkim – ogromny niepokój o córkę, która nie chce go znać i z którą od wielu miesięcy nie ma kontaktu. Jedyną powiernicą inspektora staje się z czasem Letizia, w której trattorii co wieczór jada.
„Pech” chciał, że w noc zabójstwa młodego chłopaka, k...

Giuseppe Lojacono to policjant, który przez dawne oskarżenie o współpracę z przestępcami nie tylko stracił rodzinę, ale również spadł praktycznie na sam dół policyjnej hierarchii i jego praca ograniczała się głównie do przyjmowania zgłoszeń. Jednak pewnego dnia, podczas nocnego dyżuru, otrzymuje telefon o znalezionych zwłokach. Na miejscu okazało się, że ktoś zastrzelił młodego chłopaka i chociaż Lojacono nie mógł prowadzić śledztwa, to ta sprawa nie daje mu spokoju, a okazuje się, że to nie jest ostatnia taka tragedia.

Historia zaczyna się właściwie kilkoma wątkami, które z biegiem czasu się rozwiązują. Motywy sprawcy też są wiarygodne i w pełni uzasadnione. Widać w tym wszystkim pomysł na fabułę, chociaż nie uznałabym tej książki za kompletnie innowacyjnej w swoim gatunku. Właściwie okładka mnie trochę zmyliła, bo byłam pewna, że to thriller gangsterki, za którymi nie przepadam, ale na szczęście to był błąd.

O ile uważam, że fabuła i jej poprowadzenie było ok, to jednak czegoś mi brakowało i trochę miałam problem z tym, jak autor przedstawiał inne postacie.

Z jednej strony podobało mi się to odejście od schematu dwóch panów policjantów, gdzie tu mamy policjanta i panią prokurator, swoją drogą to całkiem udany team, ale z drugiej nie przypadło mi do gustu robienia z części bohaterów, nawet drugoplanowych, kompletnych idiotów. Gdy Lojacono przedstawia innym policjantom swoją teorię, ich upartość przy swoim jest wręcz irytująca, a to, że są niektórym...

"Metoda krokodyla" to pierwsza część serii "Bękarty z Pizzofalcone", której druga część miała niedawno premierę.
Główny bohater Giuseppe Lojacono został w rodzinnej Sycylii oskarżony o współpracę z mafią i karnie przeniesiony do Neapolu. Tam też rozgrywa się akcja książki. Gdy dochodzi do serii morderstw młodych ludzi policja podejrzewa mafijne porachunki, ale Lojacono jako jedyny ma inne zdanie na ten temat. Morderca na miejscach zbrodni pozostawia po sobie niecodzienny ślad - zużyte na otarcie łez chusteczki, przez co zyskuje sobie miano Krokodyla.
Ten włoski kryminał jest bardzo mroczny, czuć w nim gęstą, gorącą atmosferę włoskiej mafii. Krótkie rozdziały wyjątkowo nie przyspieszają tempa akcji, ale pokazują różne perspektywy, kilku bohaterów powiązanych z wydarzeniami. Już pod sam koniec książki, gdy rozpoczyna się wyścig z czasem akcja nieco przyspiesza, a pomimo to zabrakło mi w tej lekturze napięcia, i dreszczyku emocji. Sam główny bohater jest postacią nostalgiczną, zamkniętą w sobie. Jest błyskotliwy i inteligentny, ale też jak na głównego bohatera dosyć wycofany. Książka ma bardzo specyficzny klimat, który chyba nie do końca mnie przekonał. Nie czytałam jej z zapartym tchem, czekając co za chwilę się wydarzy. Przyznaję też, że dla mnie zawsze trudne jest rozpoznanie się w bohaterach książek nieanglojęzycznych - umykają mi nazwiska/przezwiska, do których zupełnie nie mam pamięci, a przez to czyta mi się bardzo ciężko bo najzwyczajniej zapominam kto jest kim,...

Metoda krokodyla, to sposób na zabijanie! Książka zapowiadała się całkiem spokojnie i niepozornie, a ostatnie strony wcisnęły w fotel!
Po pierwsze przenosimy się do przepięknej i uroczej miejscowości we Włoszech. Uwielbiam literaturę z takim klimatem. W Neapolu dochodzi do kolejnych morderstw i na pierwszy rzut oka są one monotonne i nudne, ale kryje się za nimi drugie dno, które w tej książce postaramy się odkryć. Rozdziały napisane są z różnej perspektywy. Mamy te ze strony policji, która próbuje znaleźć mordercę, jak i te pisane ze strony samego zabójcy! Szczególnie podobały mi się listy, które kieruje on do kobiety. Dowiecie się do jakiej dokładnie, jak przeczytacie tą książkę!
Inspektor Giuseppe Lojacono, który do miejscowości trafił w sumie przypadkiem będzie próbował, jak najszybciej dopaść przestępcę, aby uniknąć kolejnych zabójstw. Czy mu się to uda?
W książce podobały mi się opisy. Opisy i uczuć, i miejsc i samych przeżyć i emocji. Niektóre z rozdziałów zawierają same przemyślenia i są one naprawdę bardzo dobrze napisane! Książka nie jest krwawym kryminałem, o nie wiadomo jakim zabójstwie, ale dzięki temu jest wyjątkowa i niepowtarzalna. Nie jest tym przesycona i to zdecydowanie bardzo mi się w niej podobało! Szybciutko się ją czyta i jest dość krótka, ja już czekam na kolejną część!