Mężczyzna imieniem Ove

Przeczytałam wszystkie książki F. Backmana przetłumaczone na język polski. Tę, jako ostatnią. Tak jak pozostałe rozśmieszyła mnie i wzruszyła.

"Mężczyzna imieniem Ove" posiada cechy, które powtarzają się w całej twórczości autora. I chociaż jego ostatnia książka ("Niespokojni ludzie") odbiega konstrukcyjnie od wcześniejszych powieści, to podobnie jak pozostałe odznacza się stałymi elementami fabuły.

Trochę wygląda to tak, jakby autor pisał kolejne książki według tego samego sprawdzonego przepisu, dokonując jedynie niewielkich modyfikacji, w którym do obowiązkowych składników należą:
- osoby starsze, które pełnią rolę mentorów - te wyraziste postaci wychodzą autorowi naprawdę świetnie
- silne postaci kobiece
- bohaterowie o imigranckich korzeniach, najczęściej z arabskiego kręgu kulturowego - zawsze są to postaci pozytywne
- osoby homoseksualne
- zwierzęta domowe - zwykle mają do wypełnienia ważną 'misję'
- motyw śmierci , przeżycia związane z utratą kogoś bliskiego.

Poprawna politycznie fabuła (zawsze) realizuje hasło " w jedności siła" i uczy czytelnika tolerancji, szacunku i altruizmu. W sumie, takie to wszystko mocno szwedzkie i mocno wyidealizowane, bo dzisiejsza rzeczywistość znacznie odbiega od tego 'backmanowskiego' sielankowego obrazka, jednak autor pisze tak, że chce się wierzyć w te historie, w społeczności gdzie wszystko jest możliwe i w świat , w którym człowiek dla innego człowieka jest wartością najwyższą.
...

Książka wzięta właściwie bez przekonania, z polecenia Pani Bibliotekarki, okazała się strzałem w dziesiątkę. Kończyłam w poczekalni u ortodonty, ocierając łzy (a nie zdarza mi się to zbyt często), ku przerażeniu pozostałych pacjentów:) Oprócz momentów wzruszenia, opowieść o zrzędliwym, marudnym, roszczeniowym, starszym panu kryje tak wiele humoru, że człowiek sam się łapie na ukradkowym chichocie i kręceniu głową, bo świat naprawdę musiał się uwziąć na Ove, skoro nie daje mu umrzeć. I mimo, że można narzekać, że historia tu przedstawiona bliżej ma do bajki i jest mocno wyidealizowana, ale styl pisania autora, a przede wszystkim bohaterowie jakich stworzył nie pozwalają oderwać się od lektury.

To już ostatnia, dostępna dla mnie książka z repertuaru Fredrika Backmana, którą miałam przyjemność przeczytać. Autor nie zafundował mi tutaj nic odkrywczego - i tak wiedziałam, że będzie to kolejna, fascynująca lektura więc nie mogłam odebrać sobie przyjemności jej przeczytania.

Rzecz się tyczy "pieprzonego starego dziada",(sic!) o wielkim sercu, który kilka razy próbował popełnić samobójstwo, co mu się w końcu i tak nie udało, bo stwierdził, że NAGLE nie ma czasu na śmierć. To tak w wielkim skrócie..

Jak zwykle w przypadku wszystkich książek Backmana i ta okazała się cudownie refleksyjna i bardzo prawdziwa w odbiorze. W jednym momencie rozczula, by w następnym rozbawić do łez.
Genialna historia.
Na pewno będę chciała obejrzeć film, bo nawet nie wiedziałam, że jest.

Trochę smutna, trochę śmieszna opowieść o życiu. Dzięki tej książce możemy dowiedzieć się (bo trzeba tę prawdę odkrywać raz za razem), że nie warto oceniać ludzi po pozorach, bo mogą one mylić.

Choć nie jest to romans, miłość Ovego i Sonji to jedna z piękniejszych historii miłosnych, o jakich przeczytałam w książkach. Bardzo prawdziwa, bo bez wybuchów namiętności, raczej pokazująca codzienne smutki i troski. Całość jest trochę przerysowana, zresztą pewnie takie było zamierzenie autora, co jeszcze dobitniej uwypukla przesłanie całości.

Przepiękna opowieść; momentami wzruszająca, momentami śmieszna. Cudowny główny bohater - tetryk o wielkim, złotym sercu - i mnóstwo bardzo ciekawych postaci drugoplanowych. I oczywiście Kot - niesamowity "superbohater".

Ove jest dobiegającym sześćdziesiątki wdowcem, mieszkającym w małym szwedzkim miasteczku, który od czasu śmierci żony nie potrafi się odnaleźć w otaczającej go rzeczywistości. Ma już wszystkiego dość, nie potrafi funkcjonować w świecie, w którym nikt nie rozumie jego zasad i istoty rutyny. Jest przekonany, że to właściwy moment, by odebrać sobie życie. Pewnego dnia do sąsiedniego domu wprowadza się małżeństwo z dziećmi, a ich pierwsze spotkanie nie należy do przyjemnych. Mężczyzna, którego Ove nazywa gamoniem, nie potrafi zaparkować auta z przyczepką, ani otworzyć okna, by nie spaść z drabiny. A jego ciężarna żona, pojawia się zawsze wtedy, gdy Ove próbuje ze sobą skończyć. Czy życie mężczyzny odmieni się dzięki nowym lokatorom?

O książce dowiedziałam się za sprawą jej ekranizacji z Tomem Hanksem w roli głównej. Bardzo mnie kusiło, by zajrzeć wcześniej do filmu, ale powstrzymałam się i najpierw sięgnęłam do książki, która okazała się najlepszą opowieścią, jaką zetknęłam się w ostatnich latach w mojej czytelniczej karierze. Kurcze, chciałabym jeszcze tyle napisać, ale jak zwykle przy książce, która mnie oczarowała, brakuje mi słów, by wyrazić to, co czuje. Czy wrzucenie słowa Rafaello załatwiłoby sprawę? No chyba nie. A to, że chyba prawdopodobnie trafiłam na książkę roku? Mam nadzieję, że tak.

Nie pamiętam, kiedy tak dobrze się bawiłam podczas czytania, ocierając łzy ze śmiechu, ale też i ze wzruszenia. Ove jest wyjątkowym mężczyzną, który będzie miał...

Zachowałam się jak Ove i nie jestem z tego dumna.

Już po kilkudziesięciu stronach oceniłam go, pochopnie i po pozorach. Że upierdliwy sąsiad, antypatyczny dziadyga (choć wcale nie taki stary), karykatura faceta, chorobliwie przywiązany do zasad, kłótliwiec, maruda. Potem zdanie zmieniłam. Bo to w sumie wartościowy, zdolny do troski o najbliższych facet, który wskutek sąsiedzkich zaczepek odpalił drzemiące w nim pokłady dobroci. Życie go nie oszczędzało, a osobista tragedia, którą przeżył, upoważniała go do bycia jeszcze większym dziwakiem. Bowiem nic nie dzieje się bez przyczyny.
Za szybko go zaszufladkowałam.

A Ove? Też początkowo pochopnie oceniał sąsiadów, całkiem jak ja jego. Nie lubił ludzi, a oni jego, awanturował się ciągle, irytowali go wszyscy wokół. Ale stopniowo coś się zaczęło zmieniać. Im więcej o nich wiedział, im bardziej oni go potrzebowali, im częściej wymuszali pomoc, tym łatwiej mu było żyć wśród nich.

Taka to sympatyczna bajka - nie bajka z jednego z ponoć najszczęśliwszych krajów świata.
Zahaczająca o tak uniwersalne tematy jak: samotność, starość, radzenie sobie ze stratą, tęsknota, przyjaźń i miłość. Do tego szwedzkie pełne tolerancji społeczeństwo, imigranci, homoseksualiści, sympatyczny grubas, ciapowaty informatyk, miauczący kot, sikający pies oraz przegląd najlepszych sposobów na odebranie sobie życia. I zasady, i przepisy, i reguły.

Wyrafinowana powieść, bajka dla dorosłych, pełna humoru, ciepła i w ...

"Mężczyzna imieniem Ove” to książka – pocieszajka, słodko – gorzka historia o miłości silniejszej niż śmierć i zaskakującej przyjaźni, która zmienia życie głównego bohatera i jego samego.

Ove to zgorzkniały, nietowarzyski, obsesyjnie przestrzegający wszelkich zasad i regulaminów mężczyzna, który zawsze wszystko wie najlepiej. Po śmierci ukochanej żony i przymusowym przejściu na emeryturę traci sens życia i postanawia je sobie odebrać. Jednak ciągle, ktoś lub coś mu w tym przeszkadza...

Fredrik Backam wyjątkowo lekko i z humorem pisze o tęsknocie, samotności i przemijaniu. Dotyka tematu żałoby, zatracania się w żalu po śmierci najbliższej osoby, utraty sensu życia, poczucia, że nie jest się nikomu potrzebnym. Pisze o chorobie, opresyjnym i bezdusznym systemie opieki w Szwecji, o trudnej i nierównej z nim walce. Ta ciepła i zabawna, a zarazem smutna i wzruszająca historia pokazuje, że świat i ludzie wokół nas są tacy, jakimi chcemy ich widzieć, że czasami warto wyjść ze swojej strefy komfortu, dać sobie i innym szansę by lepiej się poznać. Kluczem do zrozumienia Ovego jest poznanie jego przeszłości, wydarzeń, które go ukształtowały. Autor, dzięki licznym retrospekcjom, nam to umożliwia, a znajomość historii mężczyzny sprawia, że nasze nastawienie do niego diametralnie się zmienia.

Powieść Fredrika Backmana nie jest wolna od wad. Sporo w niej klisz, zdarzeń, których finał łatwo przewidzieć. Pewne cechy bohaterów, sytuacje zostały mocno przerysowan...

"Mężczyzna imieniem Ove" to niesamowita historia starszego mężczyzny o wielkim sercu. Po śmierci swej żony, każdego dnia szuka śmierci - ale wciąż coś lub ktoś mu w tym dążeniu przeszkadza. Poznajemy jego powolną przemianę na przestrzeni kart powieści. Z zrzędliwego samotnego staruszka powoli zmienia się w równie zrzędliwego, ale już nie tak samotnego.
Backman znowu zachwyca, choć przyznaję nie bardzo podobały mi się komentarze dotyczące osób z nadwagą - często w tej książce podkreślane (mimo to zrzucam winę na głównego bohatera i jego kreację).

Klasyczna książka-kocyk, której każdy z nas od czasu do czasu potrzebuje. Bardzo ciepła, wzruszająca i dająca wiarę w świat i ludzi. Cieszę się, że jest to dopiero druga książka Backmana, z którą miałam przyjemność się zapoznać - reszta dopiero przede mną :)
P.S. Nie polecam słuchania książki w formie audio podczas jazdy samochodem - huśtawki nastrojów w które będziecie wpadać, mogą stać się dobrą podstawą do stworzenia niebezpieczeństwa na drodze :)

Książka ta opowiada o pięćdziesięciodziewięcioletnim mężczyźnie Ove, który pochował niedawno swoją małżonkę. Mężczyzna jest typem samotnika, milczkiem oraz facetem z zasadami. Na tym świecie został już sam i postanawia też przejść na tamtą lepszą stronę. Jednak to pozbawienie siebie życia nie jest wcale łatwe mając takich sąsiadów jak on. Gamonia wraz ze swoją rodziną, Rune jego przyjaciel, a zarazem wroga numer jeden i jego żony, kota i psa oraz blond flądry. Wszyscy Ci ludzie zawracają mu głowę zdawać by się mogło błachymi sprawami bo przecież odpowietrzenie grzejników to bułka z masłem i każdy powinien to umieć, a tym bardziej zaparkować samochód z przyczepką tyłem albo coś naprawić sami powiedzcie przecież to proste sprawy😁, a jednak młodsze pokolenie tego nie potrafi, albo idzie po łatwiźnie i wymienia na nowe.

Mam nadzieję, że przez ten opis zachęciłam Was do przeczytania tej cudownej, klimatycznej i skłaniającej do refleksji książki. Tu teraźniejszość przeplata się z przeszłością, widzimy, jaki Ove jest dla innych, mamy też jego wspomnienia o Sonji, przez co możemy zobaczyć jak się im układało oraz jaka tragedia się im przytrafiła. Ove to postać typowego sknerusa, który na wszystkim musi oszczędzać. Na samym początku myślałam, że się nie polubimy, ale On skradł mi serce, doprowadzał do śmiechu, ale również i do łez. Jego historia nie jest doskonała, bo życie go nie rozpieszczało, a i ludzie na jego drodze byli zawistni. Książka moim zdaniem skłoni każdego...

Na wieść o tym, że "Mężczyzna imieniem Ove" zostanie zekranizowany, a główną postać zagra sam Tom Hanks, natychmiast sięgnęłam po tę debiutancką powieść Frederika Backmana.

Ove to antypatyczny starszy pan, niezwykle zasadniczy, pedantyczny i do bólu upierdliwy. Obrazuje sobą wszystkie te cechy, jakich nie chcielibyśmy mieć na starość.

Akcja toczy się w szwedzkim miasteczku, gdzie dotychczasowy porządek burzy pojawienie się nowych sąsiadów. Ove traktuje przybyszów z wyraźną niechęcią, choć równie nieprzychylnie odnosi się właściwie do wszystkich ludzi, jakich spotyka na swojej drodze.

"Przed poznaniem jej wcale nie żył. I po jej odejściu też nie". Jego postępowanie skrywa w sobie przejmujące drugie dno. Nie ma dnia, by mężczyzna nie myślał o śmierci i sposobach na spotkanie z nią, tylko wiecznie mu coś w tym przeszkadza. Jego przywiązanie do rytuałów jest odpowiedzią na niezrozumiałe zmiany zachodzące we współczesnym świecie.

Oceniając Ovego pochopnie i po pozorach, zachowujmy się dokładnie tak samo, jak on w kontakcie z nieznajomymi. W miarę, gdy lepiej poznajemy historię mężczyzny, niepostrzeżenie zmieniamy o nim zdanie i zaczynamy rozumieć, że stał się taki z powodu przeżytej tragedii.

Książka składa się z kilkudziesięciu rozdziałów, które przedstawiają przygody starszego pana, i są one tak zabawne, że trudno o zachowanie powagi przy ich lekturze, choć bywają też momenty, które chwytają za serce i wyciskają z oczu łzy.

Ove to człowiek z żelaznymi zasadami. Ludzie widzą go jako wybitnie zrzędliwego mężczyznę, a on wszystkich widzi jako idiotów.

O matko i córko, co to była za książka! Miałam w planie ją przeczytać, a potem iść do kina. Z planu nici. Za nic w świecie nie pójdę na to do kina.

Historia Ove była niezwykle przyjemna od pierwszej strony. Zadziorny charakter bohatera i jego niezrozumienie współczesnego świata wywoływało u mnie wybuchy śmiechu. Byłam absolutnie zachwycona jego przemyśleniami i gburowatym odzywkami. A im dalej w las, tym bardziej odkrywałam, że Ove nie jest taki, jaki się może wydawać. I tak mi było dobrze z nim, aż przyszło zakończenie książki. Poryczałam się jak głupia. Serio, cała czerwona i spuchnięta nie mogłam się uspokoić. To nie jest smutna książka, ale jest tak wzruszająca, że nie da się tego przeczytać suchym okiem. I właśnie dlatego nie pójdę do kina, bo przecież wstyd mi będzie potem z sali wyjść taka zapłakana.

Ta powieść bardzo mnie zaskoczyła. I na pewno jeszcze do niej wrócę.

"Mężczyzna imieniem Ove" Fredrika Backmana to jakże prosta, ale w najlepszym tego słowa znaczeniu, powieść o zwyczajnym człowieku, który po skończeniu czytania książki wydaje się być znakomitszy od niejednego supermana. To powieść niezwykła, wzruszająca, zabawna, smutna i na pewno skłaniająca do refleksji, zadumy i długich przemyśleń na wiele tematów.