Ministerstwo moralnej paniki

Przed sięgnięciem po “Ministerstwo moralnej paniki” miałam w głowie konkretny obraz tego czym są “opowieści o miłości” nawet tej zapomnianej, nieakceptowanej. Jednak nie spodziewałabym się w jaką podróż zabierze mnie Amanda Lee Koe!
Każda z opowieści jest jak zderzenie światów zachodniego z tym Singapurskim, szeroko otwierając czytelnikom oczy na problemy postaci, które jak wskazuje autorka, reprezentują ludzi z peryferii społecznych tego państwa-miasta. Bez owijania w bawełnę, słodzenia i zapewnionego happy endu wraz z każdą opowieścią można odczuć ciarki na plecach na myśl o tak innej od naszej, nieraz szokującej rzeczywistości. Poszukiwanie bliskości i miłości bez względu na pochodzenie, wygląd, płeć czy status społeczny zgrabnie mieszają się min. z problemami ubóstwa, rasowymi, różnymi rolami kobiet i mężczyzn.
I choć niektóre z problemów z pewnością dotykają dziewcząt tak samo na zachodzie jak i wschodzie, to pod koniec lektury zostaje z czytelnikiem pytanie – co my byśmy zrobili na miejscu bohaterek? Czy to wstyd czuć wdzięczność, że ich problemy mnie nie dotyczą? Co sądzą o tym, że na zachodzie żyje się inaczej i czy zdobędą się na odwagę by wyrazić siebie? Jest to pozycja pisana ciekawie, zdecydowanie poszerzająca horyzonty, zdolna pobudzić w czytelniku najróżniejsze emocje i szczególnie dla tych ostatnich – warta przeczytania.