Moje rozstania z Laurą Dean

Drugie spotkanie z pisarką Mariko Tamaki, i trzymajcie mnie za ramię (tylko twardo oraz nieustępliwie), bo nie obiecuję, że będę grzeczny (nawiasem mówiąc). Znów jestem pełen obaw, co do jej warsztatu, możliwości i znajomości młodych ludzi. Tym razem mniej opanowana, bo wrzuciła queerowe instalacje czy pobudki w sam środek uniwersyteckiego Berkleyu. Kalifornijskie słońce piecze w głowę, za mocno, co niektórym. Dosyć oklepana historyjka o nastoletniej naturze zakochiwania i odkochiwania. Znacie te pary, które są ze sobą, później zrywają i wracają do siebie, ot tak, dla zasady? Świetnie, bo to ten rodzaj narracji, gdzie młodzi ludzie (przed dorosłością) nie potrafią powiedzieć, stop! Lecz ulegają namiętności bez chwili zastanowienia. Toksyczne związki, życie w post-internetowej rzeczywistości, czyli witajcie w XXI wieku, który jest miałki, jak paczka chipsów, która oszukuje, że ma zawartość bogatych składników, i jak napoczniesz - widzisz chrupki do połowy, bo resztę pochłania azot, czyli powietrze, aby mogło zachować smak tej nastoletniej burzy hormonów. I w porządku - można doceniać za starania, za to, jak młodzież gubi się w uczuciowym ambarasie, ale widzę pasmo narcyzów, zakłopotania emocjonalnego i nie wczułem się w klimat wielkiego Los Angeles, który dzisiaj kojarzy się z biedą i samotnością. A tę samotność podkreśla fakt, że dzisiaj związki są na jedno kopyto, jak praca pani Mariko.

Nie powinienem mówić o sobie, ale cieszę się, że dorastałem jako nastolatek...

Freddie i Laurę Dean poznałam już kilka lat temu, gdy czytałam ich historię w oryginale. Teraz wróciłam do niej w polskim przekładzie, które ukazało się na rynku dzięki wydawnictwu Kultura Gniewu.

"Moje rozstania z Laurą Dean" to powieść graficzna, która porusza temat - nie tylko, ale przede wszystkim - toksycznego, nastoletniego związku. Relacji, w której jedna ze stron doskonale się bawi i nie przejmuje uczuciami innych, druga natomiast czuje się nieszczęśliwa i źle traktowana.

Mam nadzieję, że nikt z Was nie był nigdy w takim związku, ale często słyszy się o parach, które bez przerwy ze sobą zrywają, by wrócić do siebie przy pierwszej lepszej okazji. Tak właśnie jest z głównymi bohaterami tej książki, Freddie i Laurą Dean. Laura to najpopularniejsza dziewczyna w szkole, której doskonale wychodzi manipulowanie ludźmi, Freddie natomiast jest w niej zakochana i pragnie jedynie spokojnego związku.

Autorka (wraz z ilustratorką) zwraca uwagę na szkodliwość takich związków, pokazuje też, jak wiele można stracić goniąc za czymś, co wcale nie daje nam szczęścia.

Chociaż książka nie zachwyciła mnie aż tak jak za pierwszym razem - prawdopodobnie dlatego, że pamiętałam niektóre sceny i wiedziałam, co się wydarzy, przez co nie zrobiły one na mnie aż takiego wrażenia - nadal uważam ją za doskonałą i wartościową lekturę.

Polecam Wam tę książkę nie tylko ze względu na mnogość poru...