Nabór

Bardzo dobra seria. Długo wzbraniałam się przed powieściami szpiegowskimi, rozczarowywały mnie, aż nie zaczęłam czytać Severskiego. Sytuacja w kraju i za granicą jakoś mnie do tego skłoniła. I połknęłam wszystkie trzy części jedna po drugiej z przyjemnością. Bo są dobrze napisane i, co najważniejsze- prawdopodobne. Poza koniecznymi dla literatury sensacyjnej uproszczeniami i widocznym niekiedy patosem, większość wydarzeń mogłaby się wydarzyć naprawdę. I, co gorsza, pewnie się wydarzają, tylko my o tym nie wiemy.Umie pisać Severski, jak twierdzi, każdy szpieg to potrafi. Czekam z niecierpliwością na czwarty tom, „Dystopię”, mam już z zamówiony w bibliotece.

Ostatni tom trylogii zapoczątkowanej przez „Zamęt” i „Odwet”, jak zwykle intrygujący i ciekawy. Severski pisze i kreuje swoich bohaterów w ten sposób, że nawet po dwóch latach od przeczytania poprzedniego tomu, bez problemów zostajemy wciągnięci w opowieść. Książka ma wszystkie plusy poprzednich powieści, wielowątkową zaskakującą akcję, ale ma też i minusy, czarno-biały świat w Polsce. Dawny Wydział Q i rozwiązana Sekcja, ludzie dawnych służb to wspaniali patrioci, bezinteresowni, natomiast teraźniejsza władza to skończone kanalie, karierowicze, zdrajcy. Już w poprzednim tomie pojawił się ten problem, ale teraz jest bardziej rozbudowany i rozczarowuje mnie.

Ciekawe, kiedy pojawi się następny tom?

Jestem totalnie wkurzona na autora za takie, a nie inne poprowadzenie akcji, za śmierci i inne wydarzenia! Jak można takie rzeczy robić czytelnikowi? Zaprawdę, to się nie godzi panie Vincencie! Tak nie wolno postępować!
Podczas czytania zaliczyłam kilka stanów przedzawałowych i byłam blisko kilku wylewów, a na koniec miałam ochotę wyć i walić łbem o ścianę!
No genialnie napisana powieść sensacyjna. Pan Severski ma niezwykły talent narracyjny. Prócz niesamowitej, skomplikowanej intrygi, obdarzył swoich bohaterów charyzmą, inteligencją i urokiem osobistym na miarę Jamesa Bonda, tak, że nie sposób ich nie lubić. Wszystko to subtelnie snuje się na tle naszej polskiej współczesności. Odniesienia do naszych realiów politycznych dodają autentyczności akcji powieści. Co z kolei wywołuje przerażenie, że pewne sytuacje wzorowane są na ewentualnych faktach. Czy to jeszcze political fiction?
Powieści tego autora zawsze wciągają, czyta się je jednym tchem...ale nie jest to chyba ostatni tom trylogii, bo teraz przystąpią do akcji panie i ... będzie ciąg dalszy.

Vincent V. Severski powraca w dobrym stylu, a może nawet w wielkim stylu. „Naborem” zabiera nas w sam środek widma realnego konfliktu zbrojnego z Iranem, grożą nam samobójcze zamachy, władza myśli jak rozwiązać swoje uszy i oczy, pozostawieni sami sobie oficerowie za granicą - pozostawieni na pewną śmierć. Jeden z ministrów to wymuszka rosyjskiego wywiadu. Nad tym wszystkim czuwa autorytarny premier. Brzmi nieprawdopodobnie? Może i tak, ale jakże znajomo. Wystarczy wsłuchać się w to co oni mówią … Powieść to niesamowity przekaz patriotyzmu, miłości, odpowiedzialności, dotrzymywania danego słowa a przede wszystkim wierności swoim zasadom.

Trzeci tom cyklu powieści szpiegowskich Sekcja pióra Vincenta V. Severskiego pt. „Nabór” to niezła cegiełka, liczy ponad 800 stron, a jednak podczas lektury wcale tej objętości nie czuć – historia od samego początku jest porywająca, a co więcej, nie ma w niej nic zbędnego! Autor w doskonałym stylu, z dużym wyczuciem dla polskiego języka, tworzy historię wielowątkową, która opowiada o tym, co dobrze znamy z życia prawdziwego – o poczuciu sprawiedliwości, o tym co jest dobre, a co złe, o żądzy władzy i ślepocie na dobro innych. O egoizmie i fanatyzmie religijnym, który nie tylko krzywdzi tych, co ślepo wierzą, ale i tych, których krzywdzą wokół. Mamy tu widmo wojny z Iranem i irańskich terrorystów szykujących zamach, polską władzę, która zamiast na dobru państwa skupia się na tym, by ukarać tych, którzy wybrali uczciwość a nie poparcie dla ich egoistycznej potrzeby utrzymania stołków. Mamy też braterstwo i chęć pomocy, ratunku tym, którym tylko się da. To wszystko toczy się w tempie bardzo dynamicznym, dużo się dzieje, co chwilę coś zaskakuje, a historia jest tym bardziej zajmująco zajmująca, bo postrzegamy ją oczami postaci, których kreacje są znakomite, do których czytelnik niesamowicie mocno się przywiązuje, więc te ciężko doświadczenia, na które autor ich wystawia, i w nas wzbudzają ogrom emocji. Niesamowita lektura, dzięki tej serii zmieniłam swoje zdanie o gatunku powieści szpiegowskiej! Gorąco polecam, najlepiej całą serię, choć w teorii da się czytać każdy tom oddz...