Nagi sad

Gdyby tak zebrać dialogi z całej tej, niewielkiej przecież książki, możnaby je wpisać w jedną tylko stronę. Nie świadczy to o doskonałości czy, odwrotnie, o tym jak książka jest słaba czy źle napisana. Siłą przekazu jest tutaj cała relacja ojca z synem, ta właśnie ojcowska, niewypowiedziana, ale bardzo silna miłość do dziecka. Do Syna.

Powieść o relacji ojca z synem, dla której tłem jest gdzieś tam przemykająca matka. Polska rzeczywistość bez miejsca i czasu, gdzieś na wsi niedaleko dworu, założyć można, że XIX wieczna lub nawet wcześniejsza, ale to już moje domysły.

Niewiele mogę napisać o tej książce, poza tym że jest bardzo piękna, ale też trochę trudna. Nie wyciska łez, ale dzięki temu jak Autor wpisuje się w umysły i serca Ojca i Syna, jakiego języka używa, możemy dostrzec jak czasem trudno się porozumieć w takiej relacji, ale też jak silne są te więzi. Niewypowiedziane, nienazwane, czasem jednym słowem czy dwoma. I to wzajemne szukanie się. W miłości, niepewności, wstydzie. O tym wszystkim dowiadujemy się z relacji syna, który będąc już starym człowiekiem wraca pamięcią do najmłodszych lat, odtwarzając swoją relacje z ojcem, pośrednio opowiadając też historię swojego życia. Nie dowiemy się czy ma żonę, dzieci, jak ułożyło się jego życie do końca, bo nie ma to tutaj znaczenia, jest tylko ojciec i jego miłość do syna, syn i jego miłość do ojca.

Długo się zbierałem do tej książki, być może też musiałem trochę dojrzeć, by docenić kunszt dzieł...

'' Nagi sad '' to debiutancka powieść Pana Myśliwskiego , autora którego ogromnie cenię , chociaż zaczęłam czytać trochę '' od tyłu '' , najpierw te późniejsze , potem tą pierwszą . Jak na powieść debiutanta , jest ona niezwykle dojrzała , pisana piękną polszczyzną . Literki układają się w słowa i błyszczą jak prawdziwe perły. Sama opowieść równie piękna , chociaż miejscami smutna . Jak życie :) Zawsze jak czytam powieści Pana Myśliwskiego , rzucają one na mnie jakiś czar , mam wrażenie że opowiada mi je sam autor swoim cichym spokojnym głosem , opowiada historię o ojcu i synu , o ich dowodach wzajemnej miłości , nie tej wypowiadanej , bo ojciec mówi bardzo niewiele , dziś powiedzielibyśmy pewnie że jest introwertykiem . Mimo że tak mało mówi , na każdym kroku widać jak bardzo swego syna kocha . Był w stanie obiecać dziedziczce wszystko czego chciała , byle tylko pożyczyła mu konia , aby przywieść swego syna '' ze szkół '' w mieście . Był z syna bardzo dumny , nie pozwalał mu '' tykać '' ziemi , bo przecież nie po to syna kształcił . Syn został w końcu nauczycielem , ojciec przychodził pod szkołę , aby go tylko zobaczyć , siedział nieraz moknąc na deszczu . Syn nie był mu dłużny , szukał ojca , kiedy za długo go nie widział , tylko po to by wiedzieć '' Tylko czy jesteś ''. Czytał ojcu wieczorami i tu posłużę się pięknym cytatem , który mnie chwycił za serce '' To czytanie stało się jakimś rodzajem codziennej z sobą rozmowy , bo poza tym nigdy czasu nie było , żeby się so...