Nasza prywatna gra

Książki Magdaleny Zimniak wchodziły w skład powieści, które miałam chęć przeczytać. Do tej pory przegrywały z innymi premierami, a potem zawsze zabrakło mi czasu. Po najnowszą książkę sięgnęłam za namową koleżanki, której jestem wdzięczna za polecenie.

Lektorka języka angielskiego, Bianka Magnecka, cierpi na zaburzenia odżywiania, snuje plany swojego teoretycznego samobójstwa. Nie chce się zabić w realu, jak to zrobiła jej matka Iza. Bianka jedzie do rodzinnego miasta, by odkryć bezpośrednią przyczynę samobójstwa matki. Wkrótce po tym znika bez śladu. Mąż Emil i ojciec Stefan zgłaszają zaginięcie i na własną rękę starają się odnaleźć kobietę.

Powieść to thriller psychologiczny, w którym znaczna część postaci ma mniejsze lub większe problemy emocjonalne.
Narratorzy to w przeważającej większości pierwszoosobowo Bianka i trzecioosobowo Stefan, Emil. Ma to swoje uzasadnienie w doświadczeniach i wspomnieniach postaci. Choć szkice psychologiczne bohaterów są spójne, to pozostał mi pewien niedosyt. Nie jestem w stanie stwierdzić, czy z którymś sympatyzowałam. Brakowało mi rozwinięcia tematu osobowości borderline oraz zaburzeń odżywiania.
Nie lubię zabiegu, jakiego używała autorka, a mianowicie rozbudowywania dialogów poprzez powtarzanie wypowiedzi. Rozmowy to często kopiuj - wklej tą samą wypowiedź. Jedyną różnicą były znaki interpunkcyjne na końcu - jedno zdanie zakończone kropką, drugie znakiem zapytania.

Powieść wciągnęła i odcięła mnie na ...

„Nasza prywatna gra” to czternasta powieść Magdaleny Zimniak. I choć autorka lubi w swoich powieściach łączyć gatunki literackie, to w tym przypadku bez wątpliwości można ją określić jednym słowem: thriller. Jest to książka, która powinna przypaść do gustu czytelnikowi, dla którego najważniejsza jest tajemnica i dobra zagadka początkiem sięgająca lata wstecz. To historia Bianki, która została porwana i jest przez kogoś przetrzymywana w piwnicy. Nagle jednak zaczyna sobie przypominać, że ona już coś takiego przeżyła… A jednak ciężko jej wygrzebać te wspomnienia z pamięci. I tu pojawia się pierwszy ciekawy temat – meandry pamięci, sposób przechowywania wspomnień. Czy wszystko co pamiętamy wydarzyło się naprawdę? A może pamiętamy więcej niż zdajemy sobie sprawę? Poza tym przez powieść przewijają się takie tematy jak: życie z osobą niestabilną psychicznie, przejawiającą cechy psychopatyczne, przemoc i depresja poporodowa. Historia przedstawiona jest z kilku punktów widzenia i jej dużym atutem jest poczucie tajemnicy i podejrzliwości w stosunku do postaci, które tak naprawdę utrzymuje się do samego końca. Fabuła toczy się dosyć umiarkowanym tempem. Ja, jako czytelnik, który skupia się zawsze mocno na dopracowanych i dobrze umotywowanych portretach psychologicznych, nie dostałam tu w pełni tego na co liczyłam, jednak ci, dla których najważniejsza jest zagadka, powinni być usatysfakcjonowani.

To tego rodzaju książka, przy której zastanawiasz się, czego dokładnie mogłeś oczekiwać. Okładka, która przyciąga wzrok, mroczna, oddająca klimat prawdziwego psychologicznego thrillera. Dodajmy do tego opis, który może zaintrygować i zachęcić czytelnika do wyboru właśnie tej książki. A jak wyglądają efekty świeżo po jej lekturze?

Nie wiem dlaczego, ale często jestem w stanie wyłapać, kiedy czytam kryminał/thriller, czy jest to książka polskiego autora, czy też nie. Tutaj od razu zauważyłam, ale nie był to w żaden sposób minus tej książki.

Cała intryga jest naprawdę zawiła i wciąga. Jest dużo bohaterów, dużo się dzieje. Większość bohaterów ma swego rodzaju rozchwiania emocjonalne, które jeszcze bardziej utrudniają rozwiązanie zagadki, zanim czytelnik dotrze do ostatniej strony powieści. Sama przeszłość jest genialnym odnośnikiem do samej fabuły, ale również motywów zbrodni, czy też zabójstw. To są właśnie elementy, które cenię sobie w dobrym thrillerze i z satysfakcją mogę stwierdzić, że tym razem tego mi nie zabrakło.

Jedynym mankamentem, który sprawiał, że mogłabym się do czegoś przyczepić, była sama postać Dodo. Nie opowiadając zbyt wiele na temat tego bohatera, muszę niestety wspomnieć, że mnie osobiście dodo kojarzą się z głupimi ptakami, niż siłą i strachem — ale oczywiście nigdy wcześniej nie spotkałam się z użyciem takiego motywu, stąd też moja stereotypizacja.

"Nasza prywatna gra" to thriller godny przeczytania. Jego premiera miała miejsce w ubiegłym tygodniu.

Bohaterka książki, Bianka, po zajęciach w warszawskiej szkole językowej, gdzie pracuje jako lektorka, znika bez śladu. Jej mąż wraz z jej ojcem, byłym policjantem, działają na własną rękę, mimo poszukiwań prowadzonych przez policję. Kto jest odpowiedzialny za jej porwanie? Po paru dniach znika również inna kobieta - Cecylia, żona byłego chłopaka Bianki.

Autorka tak prowadzi narrację, że mamy podejrzanych kilka osób. Stopniowo poznajemy sekrety rodzinne bohaterów.

Historia opowiedziana jest z perspektywy Bianki oraz innych osób, teraźniejszość przeplata się tutaj z przeszłością.

"Nasza prywatna gra" to świetny thriller z zaskakującym zakończeniem. Emocji tu nie brakuje, książkę bardzo dobrze się czyta, polubiłam styl autorki. To była moja pierwsza jej książka, jakie inne polecacie?

"Naszą prywatną grę" zdecydowanie polecam, nie tylko fanom kryminałów!

Bianka i Emil to małżeństwo jak każde inne. Bianka ma jednak dość skomplikowaną przeszłość, o której jej maż nie wiele wie. Jej matka podobno zabiła się. Pewnego dnia Bianka postanawia wrócić w swoje rodzinne strony. W jej starym domu teraz mieszka matka Roberta, jej byłego chłopaka. Teraz ma on żonę Cecylię i syka Jasia. Później udaje się do przyjaciółki mamy, Marianny i jej syna Grzegorza, który zawsze budził w niej strach. Chciała dowiedzieć się od nich co tak naprawdę stało się z jej mamą. Dlaczego popełniła samobójstwo?

Po powrocie z Nasielsk, prowadzi wieczorne zajęcia w szkole językowej, z których już nie wraca do domu. Zostaje porwana. Przez kogoś kto nazywa się Dodo? Kim jest ta osoba i po co uprowadziła Biankę? Czy ma to coś wspólnego z tym, że po latach postanowiła odwiedzić starych znajomych? Jakie tajemnice zostaną odkryte podczas poszukiwań? Przekonacie się sami.

To co bardzo spodobało mi się w tej książce co styl w jakim została napisana. Autorka nie opisuje za wiele życia bohaterów, a później samego porwania i poszukiwania Blanki. Zastępuje to dialogami pomiędzy bohaterami. Dzięki czemu możemy popatrzeć na życie kobiety z różnych punktów widzenia, co bardzo lubię w książkach tego typu. Autorka posiada również lekko pióro, dzięki czemu książkę czyta się bardzo szybko. Ale strony same przekładają się nie tylko ze względu na styl i lekkie pióro pani Magdaleny, ale również ze względu na uczucie strachu, które towarzyszy...

NASZA PRYWATNA GRA to najnowsza książka pani Magdaleny. Na tylnej okładce możemy przeczytać: "Magdalena Zimniak zabiera nas do świata przesyconego strachem i nagłymi zwrotami akcji ". A ja powiem tak:"Pani Magdalena zabrała mnie do świata przesyconego ogromem niewyobrażalnego dla mnie bólu".

To jest historia Bianki, która jako dorosła już kobieta, odwiedza swoją rodzinną miejscowość. Tego samego dnia, po powrocie do Warszawy, po pracy nie wraca do domu. Ona budzi się skrępowana sznurem w ponurej piwnicy, a jej mąż wraz z ojcem rozpoczynają jej poszukiwania.

Rozpoczyna się gra – nasza prywatna gra, która – krok po kroku – odsłania brudne karty przeszłości. Dołączając do tej gry czułem, jak oplatają mnie duchy czasów minionych. Wydarzenia się plątały. Pojawiające się różne teorie zamazywały. W moim umyśle pojawiła się mgła, która nie chciała się rozproszyć. W pewnym momencie stężenie emocji było tak ogromne, że czułem się jakbym był pod wpływem silnych leków odurzających– patrzyłem w oczy nieograniczonemu złu, słyszałem jego mroczny głos.

NASZA PRYWATNA GRA to bardzo dobrze skonstruowany thriller. Autorka opowiedziała tę historię poprzez rozdziały oparte na teraźniejszości, ale także przeszłości. Dzięki temu zabiegowi poznawałem ją po kolei dowiadując się co stało się przyczyną dzisiejszych wydarzeń. Narracja wieloosobowa pozwoliła poznać historię z wielu różnych perspektyw.

Historia Bianki wciąga, pochłania bez reszty. Ale "nie zostawia...

Książki pani Magdy polecano mi już od dłuższego czasu, więc na pierwszy ogień poszła jej najnowsza powieść "Nasza prywatna gra".

Po pobieżnym przewertowaniu książki zauważyłam, że ma ona sporo rozdziałów, które są imionami występujących tu postaci. Lubię szeroką panoramę i perspektywy wielu osób, zapewnia to lepszy pogląd na rozgrywające się wydarzenia.

Bianka jest lektorką języka angielskiego i żoną Emila. Ich małżeństwu daleko jest do ideału, niestandardowe godziny pracy powodują, że tych dwoje się rozmija. Jemu nie podoba się ten układ, a ona kompulsywnym obżarstwem zajada stres i czarne myśli.
Kobieta zaczyna zadawać pytania na temat samobójczej śmierci swojej matki i tego samego dnia znika. Czy te sprawy są ze sobą powiązane?

"Nasza prywatna gra" to nietuzinkowy thriller psychologiczny ukierunkowany na przeżycia, emocje i problemy psychicznie bohaterów, a tych jest całkiem sporo. Dramatyczna historia i rewelacyjna intryga zostały mocno osadzone w tle społecznym i obyczajowym. Postacie są dobrze skonstruowane, zdają się ludźmi z krwi i kości, dlatego tak łatwo się z nimi utożsamiać. Ciekawa fabuła i zakręcona intryga przykuły moją uwagę. To wszystko spowodowało, że lektura była przyjemna i upłynęła mi w mgnieniu oka. Autorka swą stylistyką przypomina mi twórczość innej polskiej znanej i lubianej pisarki — Karoliny Wójciak.

Kiedy biorę do ręki książkę Magdaleny Zimniak, to jestem pewna, że w ciągu kilku najbliższych godzin niczego w domu nie zrobię, bo lektura wciągnie mnie maksymalnie. Nie wszystkie książki z tego gatunku mają taką wciągającą moc, ale z całą pewnością do nich należą powieści wychodzące spod pióra tej autorki.

Po raz kolejny autorka udowodniła, że można się zatracić w czytaniu. Jej najnowsza powieść to moim zdaniem petarda wśród thrillerów kryminalnych, gdzie podczas czytania nie byłam w stanie pozbyć się utrzymującego się napięcia emocjonalnego. Musiałam odczekać kilka dni, aby móc spokojnie napisać o tej książce, a to chyba najlepsza rekomendacja dla tej lektury.

Autorka nie pozwala na nudę trzymając czytelnika od pierwszej do ostatniej strony w napięciu, lawirując między wydarzeniami i podejrzewaniami. I kiedy wydaje się, że domyślamy się kto jest winny, następuje nagły zwrot akcji i znów wszystko staje się jedną wielką niewiadomą.

Poznajemy daną sytuację widzianą oczami różnych osób, nie tylko ofiary, ale również tych, którzy próbują rozwiązać zagadkę zniknięcia młodej kobiety na swój sposób.

Przy okazji na jaw wychodzą stare tajemnice rodzinne i zapomniane lub zatajone wydarzenia, które dodatkowo wiele komplikują.

Autorka porusza w swojej powieści wiele trudnych życiowych tematów, począwszy od niby normalnych, choć niestandardowych godzin pracy wpływających często na roz...

Bianka jest lektorką języka angielskiego. Zajęcia prowadzi popołudniami i późnymi wieczorami, co odbija się niestety na jej małżeństwie. Oboje z mężem pragną dziecka, mimo braku jakichkolwiek przeciwskazań, kobiecie nadal nie udało się zajść w ciążę. Traumatyczna przeszłość, od której kobieta całkowicie się odcięła, wraca ponownie. Bianka budzi się związana, w ciemnej opuszczonej piwnicy, skazana na łaskę człowieka w przebraniu. Na jaw wychodzą tajemnice rodzinne, które już dawno wydawać by się mogło, zostały zapomniane. Ojciec i mąż kobiety rozpoczynają śledztwo na własną rękę. Czy uda im się uratować Biankę?

Świetnie wykreowani bohaterowie, tropy tak mylące, że do ostatniej chwili nie byłam pewna kto stoi za porwaniem głównej bohaterki. Sama historia kobiety, jej przeszłość dosłownie mnie poraziły. Nie mogłam objąć rozumem tego, przez co przeszła i jak się z tym wszystkim uporała. Narracja jest pierwszoosobowa, poprowadzona oczami Bianki. Przepleciona z narracją trzecioosobową, pokazującą perspektywę innych postaci, ojca czy męża kobiety – choć nie tylko. Autorka umiejętnie miesza czytelnikowi w głowie, przeplatając wspomnienia, codzienność kobiety i jej relacje z innymi. Stwarzało to pełniejszy obraz sytuacji, ale i wprowadzało dodatkowe wątki, nasuwało nowe wnioski. To wszystko zarazem sprawiało, że w głowie czytelnika pojawiają się kolejne pytania. Tajemnice z przeszłości, odkrywane stopniowo przerażają, wzbudzają współczucie. Jednak to napięcie ...

Bianka chcąc pokonać demony przeszłości postanawia pojechać do miejscowości, z której pochodzi. Tam odwiedza grób matki oraz dawnych sąsiadów, by poznać odpowiedzi na dręczące ją od lat pytania. Nie przypuszcza, że będzie to skutkowało jej porwaniem i uwięzieniem. Kto dopuścił się tego czynu? Czy uda się odnaleźć kobietę?

Narracja poprowadzona została z perspektywy różnych osób oraz przestrzeni czasowych. Pozwala to lepiej wniknąć w przeżycia czy przemyślenia bohaterów tego rozgrywającego się na kartkach tej książki dramatu. Swoją drogą postaci te zostały bardzo dobrze dopracowane, a ich charakterystyka psychologiczna okazała się mocno szczegółowa. Akcja płynie szybciej niż wzburzony nurt górskiego potoku, natomiast intryga wymyślona przez pisarkę wciąga lepiej od ruchomych piasków, nie pozwalając oderwać się nawet na chwilę od lektury.

Dzięki tej pozycji możemy zagłębić się w wiele zagadnień, odczuć cały wachlarz emocji. Magdalena Zimniak pokazuje jak żałoba czy trauma oddziałuje na dalsze życie. Zmusza również do refleksji na tematy filozoficzne lub metafizyczne: istnienia Boga, zła oraz poczucia winy, wybaczania bądź odkupienia.

To kolejna po "Piwnicy" powieść autorki, po którą sięgnęłam, ale na pewno nie ostatnia. Obie gorąco polecam!!!