/o-1177514/n/naucz-male-dziecko-myslec-i-czuc)
Dzieci chcą poznawać świat. Są ciekawe otaczających je przedmiotów, kolorów, dźwięków. Wszystko jest nowe i fascynujące. Jeśli świat pisanych słów czy matematyki przedstawimy im na konkretnych przykładach, będą chłonęły tę wiedzę równie chętnie jak wszystko inne, co w naturalny sposób poznają. Dzisiaj psychologia odkryła, jak tworzyć takie edukacyjne zabawy. W książce zaproponowany jest program kilkuminutowych zabaw, które w coraz bardziej zaawansowanej formie możemy prowadzić przez wiele miesięcy, by wykorzystać okres największej chłonności umysłu dziecka: od urodzenia do końca 5. roku życia. Nie chodzi tu o trening geniusza, ale o stymulację optymalnego rozwoju intelektualnego i emocjonalnego u naszego malucha. Będzie nam za to wdzięczny przez całe życie.
Wstęp
Szczęśliwe dziecko
Pragnienia wszystkich rodziców są bardzo podobne. Chcemy, aby nasze dzieci były zdrowe, zadbane i bezpieczne. Dążymy do tego, by były mądre, zdolne i dobrze radziły sobie w życiu. Każdy rodzic chce stworzyć swoim pociechom optymalne warunki do rozwoju. W przypadku troski o zdrowie i higienę standardy postępowania są u wszystkich bardzo podobne. Rodzice uczą się, jak pielęgnować dziecko, wczytują w poradniki, skrzętnie wypełniają polecenia lekarzy, słuchają przeróżnych dobrych rad. Zgodnie twierdzą, że trzeba podawać witaminę D (bo taki mamy klimat), szeroko zakładać pieluszkę (ze względu na bioderka), fluoryzować ząbki (by uniknąć próchnicy) itd.
Takiej jednomyślności nie ma już jednak, gdy zaczynamy rozmawiać, w jaki sposób należy zadbać o to, by dziecko było radosne, mądre i zdolne. Pytając wielu rodziców dwu?, trzylatków, jak spędzają czas ze swoimi maluchami i co robią, aby dzieci prawidłowo się rozwijały, zebrałam cały wachlarz różnych odpowiedzi. Dzielą się one na dwie grupy. Jedne zawierają sposoby ogólnie uznane, takie jak o?arowywanie zabawek, opowiadanie bajek, uczenie piosenek, zabieranie na plac zabaw, zakup wymarzonego psa. Druga grupa to odpowiedzi budzące u wielu zdziwienie, graniczące niekiedy z oburzeniem: ?mój dwulatek słucha muzyki Mozarta?, ?czytam dziecku bardzo dużo książek?, ?uczę je czytać i liczyć?, ?prowadzę moją trzyletnią Basię na lekcje gry na skrzypcach?.
Różnorodność odpowiedzi i silne emocje, które budzą, zainspirowały mnie do poszukiwania optymalnej drogi, jaką powinien kroczyć rodzic, chcąc, by jego dziecko było mądre i szczęśliwe. Sama jestem matką półtorarocznej Zuzi i trudno mi pozostać obojętną na odkrycia naukowe dotyczące możliwości rozwoju małego dziecka. Zaznaczam jednak, że przedstawione przeze mnie metody, wpływające na rozwój intelektualny i emocjonalny małych dzieci, nie są gotową receptą na szczęśliwe dzieciństwo. Zapewne nikt nie odkrył takiej recepty. Lecz na pewno nie powinniśmy pozostawać biernymi obserwatorami rozwoju swoich dzieci i poprzestawać na właściwym ich pielęgnowaniu. Bardzo wiele zależy od naszej wiedzy, wiary w możliwości dzieci i postawy, jaką przyjmiemy. Dzięki wiedzy stwarzamy sobie możliwość świadomego wyboru najlepszej dla naszego malucha drogi rozwoju.
Wstęp
Szczęśliwe dziecko
Pragnienia wszystkich rodziców są bardzo podobne. Chcemy, aby nasze dzieci były zdrowe, zadbane i bezpieczne. Dążymy do tego, by były mądre, zdolne i dobrze radziły sobie w życiu. Każdy rodzic chce stworzyć swoim pociechom optymalne warunki do rozwoju. W przypadku troski o zdrowie i higienę standardy postępowania są u wszystkich bardzo podobne. Rodzice uczą się, jak pielęgnować dziecko, wczytują w poradniki, skrzętnie wypełniają polecenia lekarzy, słuchają przeróżnych dobrych rad. Zgodnie twierdzą, że trzeba podawać witaminę D (bo taki mamy klimat), szeroko zakładać pieluszkę (ze względu na bioderka), fluoryzować ząbki (by uniknąć próchnicy) itd.
Takiej jednomyślności nie ma już jednak, gdy zaczynamy rozmawiać, w jaki sposób należy zadbać o to, by dziecko było radosne, mądre i zdolne. Pytając wielu rodziców dwu?, trzylatków, jak spędzają czas ze swoimi maluchami i co robią, aby dzieci prawidłowo się rozwijały, zebrałam cały wachlarz różnych odpowiedzi. Dzielą się one na dwie grupy. Jedne zawierają sposoby ogólnie uznane, takie jak o?arowywanie zabawek, opowiadanie bajek, uczenie piosenek, zabieranie na plac zabaw, zakup wymarzonego psa. Druga grupa to odpowiedzi budzące u wielu zdziwienie, graniczące niekiedy z oburzeniem: ?mój dwulatek słucha muzyki Mozarta?, ?czytam dziecku bardzo dużo książek?, ?uczę je czytać i liczyć?, ?prowadzę moją trzyletnią Basię na lekcje gry na skrzypcach?.
Różnorodność odpowiedzi i silne emocje, które budzą, zainspirowały mnie do poszukiwania optymalnej drogi, jaką powinien kroczyć rodzic, chcąc, by jego dziecko było mądre i szczęśliwe. Sama jestem matką półtorarocznej Zuzi i trudno mi pozostać obojętną na odkrycia naukowe dotyczące możliwości rozwoju małego dziecka. Zaznaczam jednak, że przedstawione przeze mnie metody, wpływające na rozwój intelektualny i emocjonalny małych dzieci, nie są gotową receptą na szczęśliwe dzieciństwo. Zapewne nikt nie odkrył takiej recepty. Lecz na pewno nie powinniśmy pozostawać biernymi obserwatorami rozwoju swoich dzieci i poprzestawać na właściwym ich pielęgnowaniu. Bardzo wiele zależy od naszej wiedzy, wiary w możliwości dzieci i postawy, jaką przyjmiemy. Dzięki wiedzy stwarzamy sobie możliwość świadomego wyboru najlepszej dla naszego malucha drogi rozwoju.
