Nauka i religia. Czy można je pogodzić?

Nihil novi sub sole.

Stan zwarć teistów z ateistami jest jak sytuacja w okopach Verdun. Obie strony tkwią uzbrojone w swoje racje, a szans na zawieszenie broni nie ma. "Nauka i religia. Czy można je pogodzić?" jest niewielką książką stanowiącą spisane wystąpienia Daniela Dennetta i Alvina Plantingi ze zjazdu filozofów w 2009 roku. Zebrane eseje są kilkuetapową konfrontacją przekonań obu filozofów na temat relacji nauki i religii.

Po lekturze tak krótkiej publikacji, trudno oczekiwać nowych przemyśleń i poczucia wyczerpania tematu, szczególnie że całość skupiała się na argumentach dotyczących niemal wyłącznie neo-darwinizmu.
Plantinga skupił się na dwóch tezach obrony religii, które stanowiły oś debaty:

• ewolucja biologiczna w wyniku doboru naturalnego nie wyklucza istnienia nakierowanego planu (sprawczej boskości)
• dołączenie do darwinizmu naturalizmu (rozumianego, jako założenie nieistnienia boskości) prowadzi do sprzeczności

Nudny i kompletnie niewiarygodny jest główny wywód Plantingi wykazujący jakoby językiem rachunku zdań, że ewolucja sterowana jest bardziej prawdopodobna od tej niesterowanej (czyli odbywającej się na gruncie założeń naturalizmu). Żadną miarą nie można zaprezentowanemu wnioskowaniu przypisać głębszej wartości, poza potwierdzeniem przekonań jej autora.

Po raz kolejny zdumiewa mnie stosowany przez zwolenników sprawczej roli trenscendencji na przebieg procesów przyrodniczych mechanizm, że można...