Niczyj. Prawdziwe oblicza bezdomności

"Bezdomność to mój sposób na życie nikt mi nie będzie mówił, czy mam pić dzisiaj, czy jutro"

Skończyłam czytać i teraz siedzę sobie i zastanawiam się, dlaczego ja tę książkę kupiłam i dla kogo ona właściwie została napisana. Jaki jest jej target docelowy. Dlaczego ją kupiłam, wiem. Po pierwsze dlatego, że autorka pochodzi z mojego rodzinnego miasta, po drugie z tego miasta mieli być też niektórzy bezdomni. Pomyślałam, że może kogoś znam... Po trzecie, książka kosztowała "grosze", a tyle mi brakowało, do darmowej przesyłki z innymi książkami z mojej ulubionej księgarni wysyłkowej. Natomiast jeśli chodzi o target dla tej pozycji, nic nie udało mi się wymyślić.

Ponieważ nie wiem, czy miałabym się pochylić nad bezdomnymi, po przeczytaniu tej książki? Współczuć im? Przepraszam bardzo, może nazwiecie mnie nieczułą czy gruboskórną, ale jak czytam takie wypowiedzi jak ten cytat na początku mojej opinii, czy takie jak te poniżej, jakoś nie potrafię się zmusić do współczucia...

"Lubię pić i koniec, chociaż wiem, że to mi rozwaliło małżeństwo" - bez komentarza !

"Do noclegowni nie pójdę! Co to za noclegownia, która otwarta jest od 19 do 7 rano? I co ja mam zimą robić przez cały dzień ? Siedzieć przy minus 10 na ławce?"

- serio?? Jak sama nazwa mówi, jest to NOCLEGOWNIA! Czego nie rozumiesz ?

"Dlaczego nie zmienisz swojego życia ? A po co ?...

Ten reportaż to bardzo udana książka wydawnictwa Psychoskok.... Nie da się ukryć. Normalnie nie rzucam się na każdy 'aktualny' reportaż, ale ten o bezdomnych chciałam przeczytać, bo to ważny temat.
Książkę przeczytałam jednym tchem, ale 'jednym tchem' ona ze mnie nie wyszła..... To reportaż, który wywołuje wiele emocji. Pierwszym jest szok, że to moglibyśmy być my. Jedno potknięcie, źli ludzie albo nasza wina, brak rodziny i klocki się sypią..... Dobrze, że autorka napisała tę książkę.
Układ jest 'regionalny'. Mamy najważniejsze dane o bezdomnych w danym województwie, parę słów, a potem są rozmowy z ludźmi. To z tych rozmów można zrozumieć ich świat, trudności z jakimi się borykają. Największym szokiem dla mnie było zrozumienie, że do bezdomności przyczynił się brak rodziny, a raczej odwrotnie. To że my, czytelnicy nie mamy takiego problemu często jest zasługa tego, że mieliśmy oparcie w rodzinie, w bliskich. Z rozmów autorki wynika jak wiele robią dla nich te nie reklamujące się jadłodajnie, że bezdomni marzą o spodniach, które ja niedawno wyrzuciłam, o podpaskach, które mogłabym kupić potrzebującym, a które są ich niespełnionym pragnieniem. Najbardziej poruszają rozmowy z ludźmi, których do bezdomności pchnęło zło innych ludzi, tak jak ten ojciec, którego z domu wyrzucił syn, albo kobieta, którą bił mąż, albo kobieta, która straciła wszystko przez oszusta matrymonialnego.
To książka ciężkiego kalibru, mocna, porażająca, przerażająca, ale potrzebna.

Niczyj. Prawdziwe oblicza bezdomności. Ewelina Rubinstein. Książka, która opowiada historie ludzi, którzy na codzień mierzą się z bezdomnością. Pokazuje ich ludzką twarz i pozwala ich lepiej poznać. Niestety, jak wiadomo większość bezdomnych to ludzie, którzy akceptują swój stan. To co głównie doprowadza ich do takiego życia to alkohol. Mimo wszystko dobrze jest spojrzeć na świat z ich perspektywy. Ale wiecie co? Można wyjść z bezdomności... I to jest pocieszające... A tym, który pomaga przetrwać w każdej ciężkiej sytuacji jest Bóg... Uwielbiam książki na faktach. I polecam Wam tę pozycję. Daje chwilę refleksji.