Niebezpieczna zabawa

Dobry thriller psychologiczny? Oto on. Dla osób lubujących się we wnikaniu w psychikę bohaterów będzie lekturą idealną. Mimo, że głębsza analiza psychologiczna góruje tu nad tempem akcji, powieści nie można odmówić niepokojącego klimatu, który trzyma nas przy książce do ostatnich stron.

Poznajemy dwie siostry, Corine i Ashley i problemy ich życia codziennego. Corine wraz z partnerem bezskutecznie starają się o dziecko, a ich ostatnią nadzieją jest kolejny już zabieg in vitro. Ashley, matka trójki dzieci, boryka się praktycznie sama z ich wychowaniem, bo mąż pracuje od świtu do zmierzchu. Tę rutynę zaczynają zakłócać drobne zdarzenia, które początkowo wydają się jedynie dziwnym zbiegiem okoliczności. Kumulując się jednak budzą coraz większy niepokój i chwieją dotychczasowym poczuciem bezpieczeństwa kobiet.

Historia sióstr przerywana jest opowieścią, która stopniowo rzuca coraz więcej światła na przyczyny i sprawcę tych przerażających zdarzeń. Czy kobiety odkryją prawdę nim będzie za późno? Nim zabawa, którą ktoś dla nich obmyślił, stanie się naprawdę niebezpieczna?

To opowieść o prawdzie zatajonej, której odkrycie niesie ze sobą nieuchronne konsekwencje. Zdziera maskę obłudy pokazując, że nie ma ludzi idealnych. Również o przenoszeniu na dzieci emocji dorosłych, obciążaniu ich beztroskiego życia problemami, które nie powinny ich dotykać. Spojrzenie na opowiadaną historię i poruszane w niej ciekawe wątki obyczajowe z różnych perspektyw, daje dużo...

Niebezpieczna zabawa to bezsprzecznie thriller psychologiczny z rozbudowanym wątkiem obyczajowym. To również moje pierwsze spotkanie z twórczością Phoebe Morgan i dodam, że całkiem udane. Akcja w książce posuwa się niespiesznie do przodu, ale cały czas można czuć niepokój, który udziela się nam od głównych bohaterów.

Corrine jest jedną z bohaterek powieści Morgan. Drugą nie mniej ważną jest jej siostra Ashley. Obie kobiety znajdują się w takim punkcie życia, że raczej nie należy im zazdrościć, choć na pierwszy rzut oka przypominają sielankę. Corinne jest w związku z kochającym Dominikiem, ale nie ma tego o czym marzy najbardziej – dziecka. Przed nią kolejna próba zapłodnienia in vitro. Jaki będzie tym razem jego rezultat? Ashey jest matką trójki dzieci. Ma kłopoty z najstars...

Przychodzę do Was z recenzją thrillera psychologicznego. Jeśli lubicie wnikać w ludzką psychikę powinien on spełnić wasze oczekiwania.
Analiza psychologiczna jest głębsza niż akcja książki. Czy jest to minus?
Poznajemy dwie siostry Ashley i Corine.
Corine z partnerem starają się o dziecko i ich jedyna nadzieja to zabieg in vitro.
Ashley ma trójkę dzieci oraz męża, który ciągle pracuje, a ona sama boryka się z każdym dniem.
Codzienność sióstr przerywają dziwne zdarzenia, które można wziąć za zwykłe zbiegi okoliczności. Do czasu. Nasilając się wywołują niepokój, a nawet i strach.
Jednocześnie poznajemy historię, która stopniowo wyjaśnia nam gdzie tkwi początek tego wszystkiego.
Czy siostrom uda się rozwiązać zagadkę nim stanie się coś strasznego?
Czy zwykły konik zabawka może paraliżować strachem? Czy laleczka w aksamitnej sukience może być zwiastunem czegoś złego? Jak do tego wszystkiego ma się ich ojciec?
Historię Poznajemy z perspektywy kilku bohaterów. Sam początek był problemowy bo ciężko było sobie to poukładać. Jednak im dalej w las tym lepiej. Liczne retrospekcje dodają smaczku całej historii.
Nie ma tu wartkiej akcji. Jest stopniowe dochodzenia do rozwikłania tajemnicy. Co takiego zrobił ojciec, że dzieci miały za niego odpokutować. Uparcie czytałam by dostać odpowiedzi.
Jak dla mnie książka warta polecenia.

Dobrze zbudowane napięcie, które w swoim kulminacyjnym momencie wywołuje sporo emocji. Choć fabuła była dość przewidywalna, to książka mnie wciągnęła i byłam bardzo ciekawa rozwoju sytuacji, czytałam z zapartym tchem. Wiarygodnie i bardzo realnie wykreowane postacie sprawiły, że wszystko w powieści było autentyczne – począwszy od ich charakterów, poprzez przeżywane emocje, łączące ich relacje. Można by się przyczepić do faktu, że spora część książki toczy się dość powolnym tempem a zakończenie jest szybkie i mocne, co powoduje, że można odnieść wrażenie, że autorka końcówce nie poświęciła odpowiedniego uwagi, adekwatnej do całości.