Jerzy Zagórski to - obok Czechowicza i Miłosza - najwybitniejszy autor z kręgu tzw. drugiej awangardy, poeta stale aktywny także i później, wpływający na kształt życia literackiego pod okupacją i po roku 1945. Debiutował u progu lat trzydziestych, głośny wówczas żagarysta, autor dziewiętnastu tomów wierszy. Twórczość Zagórskiego w wypowiedziach komentatorów rozważana była na tle powojennych sporów o klasycyzm, socrealizm, 'poezję wyobraźni', 'poezję lingwistyczną'. Niniejsza monografia jest próbą ukazania jej na tle przemian XX-wiecznej literatury.