Niemiecka broń pancerna 1942–1945

W połowie drugiej wojny światowej niemieckie wojska pancerne – nabrawszy taktycznej i technicznej sprawności podczas zwycięskich kampanii błyskawicznych – znalazły się u szczytu swojej potęgi. Ale następne lata okazały się dla Panzerwaffe skrajnie trudne. Po wielkich ofensywach na Wschodzie w 1942 roku Niemcy musiały przejść do obrony na wszystkich frontach.

Starcie z nowoczesnymi czołgami sowieckimi, takimi jak T-34, pokazało, że ówczesne niemieckie czołgi nie dorównywały wozom pancernym przeciwnika w tym, co decydowało o wartości bojowej: w sile ognia, szybkości i zwrotności oraz opancerzeniu. W połowie wojny przystąpiono więc do szybkiej modernizacji podstawowych typów czołgów niemieckich formacji pancernych – PzKpfw III i IV – a także wprowadzono do służby nowoczesne typy, m.in. sławne Pantery (PzKpfw V Panther) i Tygrysy (PzKpfw VI Tiger). Podejmowano też różne pomysłowe działania, mające podtrzymywać mit groźnych niemieckich wojsk pancernych aż po ostatnie dni konfliktu.

Ten tom, będący kontynuacją książki Niemiecka broń pancerna. Tom 1: 1939–1942 (Wydawnictwo RM 2022), został poświęcony dziejom Panzerwaffe w drugiej połowie wojny – od owianej legendą bitwy pancernej pod Kurskiem, przez zażarte batalie w Normandii, aż po ostatnie dni obrony Berlina. Oryginalne i wymowne w swojej treści raporty bojowe oraz liczne fotografie z nieznanych wcześniej zbiorów prywatnych i archiwalnych pozwalają lepiej poznać techniczne i operacyjne aspekty dziejów „pancernej pięści” potężnej niemieckiej machiny wojennej.

Wydanie 2