Nigdy nie będziesz mój

Jeszcze nie zdarzyło mi się, bym nie czuła ekscytacji podczas czytania książek pani Justyny Chrobak. Wiem, że zawsze znajdę tam same dobre rzeczy, dlatego jej książki polecam brać w ciemno. Ale co zauważyłam, to każda kolejna jest jeszcze bardziej dopracowana, bardziej przejmująca i wciągająca. Tutaj zostało poruszone kilka bardzo ważnych w życiu wątków. Pierwszym jest alkohol i osoby go spożywające. Z tego powodu rozpadła się rodzina i pozostały dzieci, które jako dorosłe powielają błędy rodziców. Tylko jeden z ,,braci" stara się walczyć z nałogiem, choć czasem przegrywa. Autorka ukazała jaką walkę z własnym ja toczył Maksymilian, kiedy nie raz podchodził do porzucenia nałogu. To bardzo osobiste opisy, bardzo dużo wnoszące do książki. Mamy też obraz dziecka jednego z braci, które często było pozostawione samemu sobie. Tylko ta dziewczynka wierzyła w Maksymiliana i starała się dawać mu sygnały, że coś jest nie tak, że pijąc nie osiągnie niczego i nie będzie miał nikogo. Następnie mamy przeskoki w czasie, byśmy widzieli co się u nich zmieniało, bądź co pozostawało w gorszym stanie. Pisarka idealnie dobrała zachowania tych ludzi dążących do własnego upadku. Wiem to, bo to znam. Takiego domu nigdy nie można nazywać domem i nigdy nie jest tam bezpiecznie. Każdy rozdział jest pisany z perspektywy postaci, więc dokładnie znamy myśli danej osoby. W ten sposób opowieść potrafiła poruszyć w nas kilka rzeczy o których po przeczytaniu książki się nie tylko myśli, ale i roztrząsa. C...

Maksymilian po śmierci ojca miał nadzieję na lepsze spokojne życie.Jednak jego nadzieję zostają szybko rozwiane w dniu kiedy trafia do domu swoich przyrodnich braci.Domu w którym brak zainteresowania, opieki, poczucia stabilizacji I ciągłe libacje alkoholowe miały na niego zły wpływ. Pragnął innego życia i kiedy nadszedł odpowiedni moment nie wąchając się odszedł.Z dala od rodziny zaczął nowe lepsze życie.Jednak ciągle z tyłu głowy miał myśl, że tam została jego mała bratanica.

Zosia uciekając od ciężkiej ręki ojca I napastliwego wzroku wujka wikłała się w różne znajomości.Chcąc zaznać odrobiny normalności ufa zbyt mocno,co nie jest najlepszym rozwiązaniem.Kiedy jako nastolatka zostaje wyrzucona z rodzinnego domu nie widzi innej szansy jak ta,aby poszukać pomocy właśnie u Maksymiliana....

,,Nigdy nie będziesz mój,, to historia dwójki ludzi,których od samego poczatku los nie oszczędzał.O ogromnym bagażu doświadczeń I traum z przeszłości. O trudnym dzieciństwie, które ma ogromny wpływ na dalsze życie.O braku miłości, poczucia bezpieczeństwa, stabilizacji I akceptacji. O dorastaniu w patologicznej rodzinie ,bez widoku na lepszą przyszłość. O samotnym zmaganiu się z przeciwnościami losu. O braku perspektyw na nowe ,lepsze życie. O znaleziu się na życiowym zakręcie i potrzebie zrozumienia,wsparcia I pomocy.O cierpieniu, walce z samym soba ,ale tez o niezwyklej sile do zmiany swojego losu i dążeniu do obranego celu.O konsekwencjach podejmowanych decyzji, i dą...

On uciekł lata temu z piekła, jakim był dom, w którym dojrzewał. Szczęście mu dopisało i rozpoczął nowe życie na mazurskiej wsi, gdzie odnalazł swoje miejsce na ziemi.
Ona dorasta w tym samym piekle co on, a los wcale nie obchodzi się z nią łagodniej. Pewnego dnia jej życie wywraca się do góry nogami i dziewczyna staje przed ścianą, nie wiedząc co dalej począć.
Czy ktoś kto co roku wysyła nam tylko życzenia na urodziny może okazać się kimś, kto w kryzysowym momencie uratuje nasze życie? Zofia stawia wszystko na jedną kartę i rusza za ostatnie pieniądze w podróż do swojego wujka, Maksymiliana, którego ledwo pamięta z dziecięcych lat. Pragnie tylko znaleźć bezpieczne miejsce do życia po tym jak jej własny ojciec wyrzuca ją z domu.
Czy Maksymilian zdecyduje się przygarnąć nieletnią Zosie pod swój dach? Czy pomoże jej tak, jak ona pomogła mu bezwiednie będąc małym dzieckiem?
Życie pisze różne scenariusze, ale ani on, ani ona nie są gotowi na to co przygotowało dla nich.

Zdecydowanie to nie są proste tematy: przemoc, alkoholizm, patologia. Nie łatwo się wyrwać z takiego środowiska i świata. Jednak po wielu próbach Maksymilian odciął się od swojej rodziny. Wyjechał na Mazury i tam ułożył sobie życie. Kiedy po latach na progu staje Zośka - jego niepełnoletnia przyrodnia bratanica - wiele wspomnieć wróciło. Doskonale zdawał sobie sprawę, że nie miała bajecznego życia. Pomimo niechęci narzeczonej Maksymilian nie waha się pomóc dziewczynie.

Autork...

Mam przyjemność zaprosić Was na recenzje książki, którą niedawno przeczytałam „Nigdy nie będziesz mój” Justyna Chrobak, wydawnictwo Dlaczemu.

Czy jest miejsce na ziemi gdzie jest cisza, spokój? Brak kłótni, pijackich burd, awantur. Czy jest możliwość ucieczki ze świata, który jest udręką, a nie azylem i bezpiecznym schronieniem?

Z tego świata wiele lat temu udało się uciec Maksymilianowi i rozpocząć nowe życie w innym miejscu na ziemi.

A zrobił to za sprawą słów, które padły po pijackiej imprezie z ust małej dziewczynki.

A teraz już prawie dorosła ta mała dziewczynka Zosia stoi w progu domu Maxa i szuka schronienia.

Czy mężczyzna pomoże nastoletniej dziewczynie?

Co los zgotuje dla tej dwójki?

Pierwszy raz miałam okazję czytać książkę autorki i na pewno nie ostatni, dosłownie przeczytałam ją w jeden dzień.

Pomimo, że książka nie jest słodkim romansem, tylko opowiada o trudnej i gorzkiej rzeczywistości, która dzieje się i nikt nie reaguje. Codzienne libacje, alkohol, kłótnie, a w tym wszystkim mała dziewczynka, a później już nastolatka, która zna tylko smak takiego życia. A jednak w głębi duszy i serca marzy oraz pragnie innego życia, miejsca w którym będzie bezpieczna.

Bardzo podobała mi się postawa Maxa, sam przeżył i wyrwał się z patologicznego środowiska, a gdy w jego pro...

Autor: Justyna Chrobak

On ucieka z domu, w którym ona zostaje. On odnajduje spokój, a ona żyje w piekle. Pewnego dnia dziewczyna zostaje postawiona pod ścianą i musi postawić wszystko na jedną kartę. Wyrusza do wujka po tym jak ojciec wyrzuca ją na ulicę. Czy Maks przyjmie Zofię i pozwoli jej zostać w jego bezpiecznym azylu?

Książka ma ciekawą fabułę, chociaż niektóre rzeczy powielały się już w innych dziełach literackich. Wszystko było jak dla mnie zrozumiałe, ale nie podobała mi się duża ilość wulgaryzmów. Według mnie były zbędne, a niektóre nawet niesmaczne. Nie ma zbędnych opisów.

Fabuła wciąga, a autorka ma bardzo fajny styl pisania, który jest bardzo przejrzysty. Między głównymi bohaterami czuć tą chemię, która się między nimi wytworzyła. Ich relacja toczy się swoim tempem, nic nie jest przyśpieszane. Zofia była bardzo zagubiona i niektóre jej decyzje były dla mnie niezrozumiałe, ale jest osobą godną uwagi.