Opinia na temat książki Nikt, tylko my

Czasami trudno mi pozbierać myśli, ubrać je w odpowiednie słowa, po zakończonej lekturze. Tak właśnie mam z "Nikt, tylko my" 🏡
Wydaje mi się, że jest to jedna z ważniejszych książek, jakie kiedykolwiek przeczytałam, a wszystkie moje myśli są tak chaotyczne, ponieważ chciałabym jak najlepiej oddać to, co czuję po tej lekturze.
Ellie i Steven, studentka i wykładowca. Dzięki ich siedemnaście lat, a łączy płomienny romans. Tyle że Steven nie ma pojęcia, że łączy ich o wiele więcej.
Przeszłość, o której wolałby zapomnieć, ale o której Ellie pamięta tak dobrze, że ukształtowała ją jako osobę, którą jest teraz.
Uroczy wypad za miasto, do oddalonego o setki kilometrów odludzia, ma być romantyczny i słodki. A jednak z każdą przewróconą kartką staje się mroczny i gorzki. Bo to nie miłość przywiodła tu Ellie, a chęć zemsty. To wszystko planowała sobie już od kilku lat i nie zamierza odpuścić. Co to, to nie. Nigdy nie odpuści.
Od samego początku czujemy jakiś niepokój, który wypełza z tej powieści i liże nas powoli swoimi mackami. W pewnym momencie zdaje się, że gubimy rozum. Kto tak rzeczywiście jest ofiarą, a kto katem? I komu powinniśmy kibicować? Bowiem staje się jasne, że oboje z tego piekielnego domu żywi nie wyjdą. Czasami łapiemy się na tym, aby współczuć osobie, której nie powinniśmy. Bo nagle okazuje się, że obie jawią się nam zarówno w roli ofiary, jak i kata.
Jednak prawda wyzwala i gdy w końcu ją poznajemy, wiemy, że ta historia nie mogła potoczyć się inaczej.
Autorce gratuluję świetnego debiutu, to jak wspaniale potrafi malować słowem i igrać z uczuciami czytelnika.
Tak, teraz jestem pewna, nie ma tu kryjącego się półmroku cienia - "Nikt, tylko my" to jedna z ważniejszych książek, jakie przeczytałam.
10/10
@znosem.wksiazce