Obce dziecko

Jedna z lepszych książek Pani Abbott, które do tej pory przeczytałam. Mroczna tajemnica znajduje w końcu możliwość wyjścia na światło dzienne. Niektórzy są tacy słabi, że żeby pokryć swoje błędy gotowi są na szali położyć zdrowie i życie najbliższych. Ale coś poszło nie tak. Żona ginie a córka znika bez śladu. Przeszłość nie zapomina. I kiedyś się upomni o ujawnienie prawdy. Hazard, miłość, uległość, podłość, nienawiść, zło, narkotyki, dziecięca prostytucja - to wszystko miesza się na kartach powieści tworząc wybuchowa mieszankę. I tylko mam maleńki żal do autorki za zakończenie. Wolałabym poznać do końca losy Tashy. Myślę, że zasłużyła na dobre zakończenie. I tego mi zabrakło. Ale generalnie to świetna pozycja i gorąco ją polecam.

Czwarta pozycja pani Abbott za mną, a właściwie to czwarta i czwarta i pół, ponieważ "dopisek" o tytule "Dziecko znikąd", też już za mną. Nie mogłam się oprzeć, by nie dowiedzieć się co dalej z Natashą. Jej historia bardzo mnie wciągnęła, czytało mi się bardzo dobrze i szybko.

Wprawdzie tak wielka "miłość" i aż takie poświęcenie Emmy, dla nieswojego dziecka, trochę wydała mi się naciągana. Zwłaszcza kiedy się wie, co to dziecko zrobiło, nawet jeśli pod przymusem. Ale przymykam na to oko, zwłaszcza że w historii tej występuje też mój ulubiony detektyw, Tom Douglas.

Nie ma w tej historii jakichś nowości, czegoś ,o czym mogłabym powiedzieć, że czytam takie coś po raz pierwszy, ale jest to wszystko tak ciekawie opisane, że ani przez chwilę się nie nudziłam. Myślę, że moją "przyjaźń" literacką z tą autorką będę nadal utrzymywać 😎

Nie jestem fanką gatunku. Być może dla czytelników lubujących się w thrillerach ten okaże się przewidywalny czy nieciekawy. Mnie jednak, książka wciągnęła do tego stopnia, że zarwałam noc, co zdarzyło mi się pierwszy raz od bardzo dawna. Historia zaczyna się pojawieniem w domu zaginionej sześć lat wcześniej córki. Jej ojciec ma już nową rodzinę. Dziewczynka, mimo powrotu do domu, unika ojca. O co tu chodzi?
Książka to karuzela emocji i zdarzeń, które jak w kalejdoskopie nabierają coraz to innych znaczeń, coraz bardziej się zazębiając.
Autorką "Obcego dziecka" jest kobieta, co widać i czuć już od pierwszych stron. To, moim zdaniem, ogromny plus tej opowieści. Dla mnie i moich odczuć związanych z lekturą. Bardzo odpowiadało mi tempo zdarzeń, dawkowanie niepewności i strachu, ważenie okrucieństwa, pojawianie się pytań i odkrywanie kart. Nie przeszkadzały mi elementy, które przekroczyły granicę prawdopodobieństwa, nie raziły pojawiające się wątpliwości. Opowiedziana historia i sposób jej opowiadania sprawiły, że była to lektura, jakkolwiek dziwnie to zabrzmi w stosunku do thrillera, bardzo przyjemna. Notuję w pamięci nazwisko autorki i myślę, że sięgnę jeszcze po jej książki. Zwłaszcza, że ta, którą przeczytałam, jest jedną z cyklu.

Do przeczytania i zapomnienia.
Bezrefleksyjna rozrywka, która jako tako zabije czas.
Nieprawdą jest reklama z okładki, że finału nie przewidzi nikt. Ja, która z rzadka przewiduję finał, wiedziałam niemal od początku jak się to wszystko skończy.
Jeśli się nie spodziewać nie wiadomo czego - może być.

"Obce dziecko" to książka, która była w moich planach od dłuższego czasu. Sprawnie napisany thriller z ciekawymi tajemnicami, które odkrywa się krok po kroku. Momentami za długa, w połowie odczułam spadek akcji i miałam wrażenie, że autorka ciągnie historie na siłę, żeby tylko było jak najwięcej stron, ale zaskakujące zakończenie. Autorka poruszyła problem wykorzystywania nieletnich dziewcząt do swoich celów, jak łatwo paść ofiarą manipulacji i jak ciężko się wyplątać. Chętnie sięgnę po kolejne tomy. Finał został otwarty, możliwe, że w następnej części będzie ciąg dalszy.

Twórczość Rachel Abbott poznałam w roku 2019, kiedy to po raz pierwszy w ręce wpadła mi książka "Droga ucieczki". Od tamtej pory śmiało mogę stwierdzić, iż jest to jedna z moich ulubionych twórczyni - każda jej książka jest idealnym przykładem na to, że nawet wytrawny znawca kryminałów, potrafiący odgadnąć zakończenie już po 1/4 książki, nie rozgryzie wszystkich wątków, które autorka płynnie wkomponowała między akcję główną powieści, a poboczny wątek głównego bohatera Toma Douglasa.
Od pierwszego do ostatniego rozdziału książki targały mną wszelkie emocje, jakie odczuwam przy tego typu pozycjach, nie znalazłam tutaj momentu, który uznałam za nudny, bezwartościowy czy też warty pominięcia. Gdy wydawało mi się, że akcja zacznie toczyć się już monotonnie i powoli dobrnie do ostatnich stron - następuje zwrot akcji. Ciężko było nie oprzeć się pokusie przeczytania ostatniego rozdziału, jednak ostatkami sił udało mi się zachować chronologię "obcego dziecka".
Do przeczytania książki wystarczająco zachęca sam opis umieszczony na okładce. Kto w końcu może przejść obojętnie obok historii nagle pojawiającego się zaginionego przed laty dwunastoletniego dziecka? Przecież od wypadku samochodowego, w którym zginęła mama Natashy, a ona sama zniknęła bez śladu, minęło już sześć lat. Co działo się z nią w tym czasie? Skąd w niej tyle agresji i nienawiści do ojca? I skąd tak nagle zjawia się w domu Emmy, nowej żony Davida?
Ze strony na stronę liczba pytań rośnie, natomiast odpow...

Książka jest 4 z serii, ale każda opowiada inna historie więc można czytać bez przeszkód.
W historii jest wiele wątków, porwanie Natashy, kombinowanie jej ojca, problemy Emmy, wątek z z Jackiem, brat policjanta Toma Douglasa. Wszystko składa się w jedną całość. Jedne wątki można przewidzieć szybciej, drugie trochę później.
Opowieść czyta się szybko, często zaskakuje. Ciekawe zakończenie całej historii.
Zdecydowanie najbardziej podobała mi się postawa Natashy. Mimo jej 13 lat, tego co przeżyła i przez co winiła ojca, potrafiła podjąć dojrzałe decyzję w drugiej połowie książki.

Każda kolejna książka tej autorki utwierdza mnie w przekonaniu, że zostanie ona jedną z moich ulubionych.
Groza, napięcie, tajemnice, niespodziewane zwroty akcji.
TO było coś, na co warto zwrócić uwagę!