Obłęd

"Jest to naprawdę kompletny obłęd, jeśli ktoś chce zamienić ten padół płaczu w krainę rozkoszy i zamiast możliwie bezbolesnego życia stawia sobie za cel rozkosze i radości; a tak przecież bardzo wielu czyni.
Znacznie mniej błądzi ten, kto ponurym wzrokiem spogląda na świat jako na rodzaj piekła i wobec tego dba o to tylko, aby stworzyć sobie w nim bezpieczne przed ogniem siedlisko..." - Moje siedlisko jest już bardzo wygodne... pomyślałam, po przeczytaniu tej godnej zapamiętania głębokiej myśli ;)

Myślałam w ogóle, że będzie łatwiej. Nie było... Chcąc zrozumieć i w pełni oddać się "Obłędowi" musiałam wyłączyć muzykę, zostać sama w domu, a nawet pozabijać wszystkie latające wokół mnie niewinne muchy...
Żaden rozpraszający mnie szczegół i tym samym kompletne skupienie dało mi możliwość w pełni uczestniczyć w duchowej walce Krzysztonia z samym sobą.

Ten pierwszy tom z pewnością zachęcił mnie do zapoznania się z kolejnymi częściami "Obłędu", ale też dość mocno obudził we mnie obawy, że to co "najstraszniejsze" dopiero przede mną...
Myślę sobie jednak, że na moją i tak zrytą już należycie psychikę przez świat, czyjaś jeszcze bardziej zryta psychika nie może mi zaszkodzić, więc tym bardziej w imię starego przysłowia: Co cię nie zabije, to cię wzmocni- zaryzykuję i z pewnością kolejne muchy nie ujdą z życiem...

Co jeszcze powiedzieć, żeby nie powiedzieć za dużo? Chcecie wejść w ludzką duszę i emocje i poczuć się jak na wojnie przeciwko naj...