Oczyszczenie

To jest książka, którą umieściłabym na liście polecanych lektur, gdybym chciała kogoś zachęcić do czytania :)
"Oczyszczenie" ma w sobie wszystko, czego szukam w prozie. Opowieści, której chce się słuchać, choćby była okrutna, ciemna i bez nadziei, napisanej plastycznie i jednocześnie ascetycznie, bez szalonych eksperymentów z formą i językiem.
Oksanen umieściła akcję w Estonii i pociągnęła ją od lat przedwojennych do początku lat 90-tych ubiegłego wieku. Jest to historia chorej miłości pchającej główną bohaterkę do najgorszych możliwych decyzji pokazana na tzw. tle historycznym przeplatana wątkiem prawie współczesnym o rosyjskiej prostytutce Zarze, która trafia pod dach starszej już Aliide. Mamy też bliskie nam wątki przewalającego się frontu w czasie IIWŚ, walki partyzanckiej, zsyłek, terroru służb specjalnych i permanentnego strachu. Do tego mamy kobiety i dzieci, jak zwykle ofiary systemu, ale też sprawczynie krzywdy.
Uważam, że sztuką jest napisanie książki dobrej bez rozpisywania się na kilkaset stron, takiej gdzie każdy element ma swoje miejsce i nie jest przypadkowy (zwróćcie uwagę na motyw muchy, pończoch i oficerek), a do tego uchronienie się przed sentymentalizmem albo moralizatorskim tonem.
Na koniec cytat, który bardzo kojarzy mi się z „Małą zagładą” Anny Janko (też warto!):
„Znała takich mężczyzn. Sam ich wygląd mówił, że wiedzą, jak ukarać kobietę, i że przyszli po kobietę, której należy się kara. Buta mężczyzn w sztywnych mundurach z wyszc...

Bardzo prawdziwa, sklaniajaca do refleksji. Autorka pomimo mlodego wieku z niezwykla dojrzaloscia zglebia zawilosci czlowieczenstwa.