Ogromne okno

Wioletka, Klaus i Słoneczko do sieroty, które miały przeżyć wspaniałe chwile u ciotki Józefiny. Rodzeństwo nigdy nie miało szczęśliwych przygód. Wręcz przeciwnie.

Pan Poe, bankier, który po śmierci ich rodziców, ma za zadanie przekazać dzieci do ich dalszych krewnych. I kolejną osobą, do której tym razem trafią jest ciotka Józefina, która mieszka nad Jeziorem Łzawym. Józefina to osoba, która boi się wszystkiego. Klamek, bo mogą rozprysnąć pod wpływem nacisku, a ich odłamek może wpaść do oka. Ma zimno w domu, bo boi się nagrzać. Zimna jest z tego samego powodu woda w czajniku. W ich życie wkracza Kapitan Szlan. Ale kim on jest naprawdę i dlaczego chce zaszkodzić dzieciom?
Cała seria jest cudowna. Każda z części wciąga bez reszty i czyta się ją jednym tchem. Ciężko jest odłożyć książkę, puki nie dowiemy się zakończenia. Bardzo polubiłam i zżyłam się z dziećmi. I chociaż mają nieprzyjemne przygody to jednak nie da się do nich nie czuć sympatii. Każde zakończenie poszczególnego tomu, sprawia, że nie można się doczekać kolejnych przykrych wydarzeń. Bo chociaż są one smutne, to są pełne emocji i niesamowitych przygód.

Książki przeznaczone są dla dzieci od 8 do 12 lat. Napisane są dużą czcionkę, dlatego nie powinny mieć problemu samodzielnie przeczytać przygody dzieci. Na uwagę zasługuje również okładka. Jest ona przepiękna i cudownie prezentuje się na półce.

[współpraca reklamowa] @harperkids_polska

Przed rodzeństwem kolejna przeprowadzka. Tym razem Wioletka, Klaus i Słoneczko trafiają do ciotki Józefiny. Kobieta z jednej strony jest ciepła i kochająca, z drugiej bardzo strachliwa co stwarza często nieciekawe sytuacje. Na przykład przez jej strach przed wybuchem kuchenki wszystkie posiłki są zimne. Jednak dzieci nie zamierzają narzekać, cieszą się, że są razem i szukają pozytywów w sytuacji, w jakiej się znaleźli. Niestety pech ich nie opuszcza, a Hrabia Olaf, który pragnie przejąć ich majątek, po raz kolejny pojawia się w ich życiu. Co tym razem wymyśli? Z czym będą musiały się zmierzyć dzieci? Jak będzie wyglądała ich codzienność w domu ciotki Józefiny?

Za nami trzeci tom serii, która nam zdecydowanie przypadła do gustu. Historia ciekawa, wciągająca, wywołująca emocje podczas czytania. To książka, przy której można się i wzruszyć i pośmiać. Skierowana do młodego czytelnika, jednak uważam, że i ten całkiem dorosły będzie miał przyjemność z czytania.

Okładka twarda i solidna. Dzięki niej książka posłuży dłuższy czas.

W książce znajdziemy ładne, czarno białe ilustracje, które przyciągają wzrok i zachęcają do poznania treści.

„Ogromne okno. Seria Niefortunnych Zdarzeń. Tom 3” to ciekawa propozycja zarówno dla starszych dzieci, jak i dla dorosłych. My polecamy z wielką przyjemnością.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

W tej książce nie ma nic przyjemnego, a mimo to bardzo przyjemnie się ją czyta. Trzyma poziom poprzednich części, tak samo irytuje zachowanie dorosłych, a jednocześnie postępowanie rodzeństwa wzbudza pełen szacunek. Niby człowiek wie, że nie skończy się to dobrze, a jednak ma nadzieję.

Tę część jest mi trochę trudno ocenić. Jak na książkę dla dzieci jest w niej dużo brutalności i prozy życia ukrytej w poszczególnych wydarzeniach. Nie grało mi jednak parę rzeczy jak niektóre wątki, grubo naciągane, specjalnie by wyratować sieroty z opresji. Co muszę zarzucić tej części to chwilami bardzo gorszące zachowanie bohaterów (które o zgrozo, było całkowicie pochwalane przez autora lub postrzegane z perspektywy, która była mocno niewychowawcza).Tę część uważam jednak za najciekawszą jak do tej pory, ale może to przez klimat wody i mgły. Plus za dosyć realistyczne zachowanie (lub przedstawienie w negatywnym świetle) postaci, choć nie zawsze dobre, to jednak zgodne z prawdziwym życiem.

Swoimi wrażeniami, jak zawsze, dzielę się na moim blogu, na który was serdecznie zapraszam:
https://magicznyswiatksiazki.pl/recenzja-seria-niefortunnych-zdarzen-ogromne-okno-lemony-snicket/