Ojciec Chrzestny

Przeczytawszy Króla Sz. Twardocha, postanowiłam (wreszcie, na Boga!) sięgnąć za Ojca chrzestnego. Kilka podobieństw tematycznych: pierwsza połowa XX wieku, mniejszość narodowa w dużym mieście, gangsterka. No i właściwie tyle te książki mają wspólnego.

- Puzo bije Twardocha niemalże na każdej stronie. Jego słowa są proste, przekaz czysty i zrozumiały. Twardoch zaś kombinuje z czasoprzestrzenią, próbuje poetyzować z tym swoim kretyńskim kaszalotem, którego sam chyba nie rozumie.

- U Puzo postacie są idealnie wyważone, ludzkie znaczy, podczas gdy u Twardocha są rysowane tak grubą krechą, że aż czasami boli. Niektórzy wpadają wręcz w groteskę (Radziwiłłek, Kum Kaplica). U Puzo nie ma choćby cienia groteski.

- Przemoc? U Puzo jest koniecznym skutkiem działań mafii, u Twardocha zdaje się być przyczyną tych działań, by nie powiedzieć - motywacją.

- No i stosunek do świecidełek i życia "na poziomie" (czyt. drogie samochody, dziwki i koks). Puzo kpi z celebrytów i holiłódzkich glamurów, bohaterowie Twardocha zaś zdają się w takich glamurach taplać, żyć bez nich nie mogą.

Krócej mówiąc: Ojciec chrzestny jest wybitnym dziełem literackim. Król to co najwyżej jego podróbka.

Ten tytuł zna chyba każdy więc nie będę się tutaj jakoś specjalnie rozpisywać nad fabułą. Przed laty miałam okazję podziwiać filmową adaptację dziejów rodziny Corleone po której ten tytuł znalazł się obowiązkowo na mojej liście "must read" i doczekał się przeczytania DOPIERO po.....30 latach. Ech, doprawdy niezbadane są wyroki mola książkowego 😎.

Klasyk gatunku w której trup ściele się gęsto jednak trochę toporny i niełatwy w odbiorze, brakło lekkości która uczyniłaby tę powieść bardziej atrakcyjną językowo dla współczesnego czytelnika. Napisana w sposób iście "dżentelmeński" zawierająca sporo rozważań o honorze, wartości człowieka i znaczeniu rodziny, której każde znieważenie musi zostać zmyte krwią...

Porywająca saga, która potrafi ,,potknąć'' się o przydrożny kamień. Oczywiście - dzisiaj można mieć zastrzeżenia, że Puzo romantyzuje mafię (co jest moralnie chybione, wręcz skrzywione), ale zachwyca skalą i widowiskiem. Zbiorowy bohater, wymiana pokoleniowa, narady, wojny miast o wpływy i gotówkę. Witamy w gąszczu Dona Corleone. Twarda ręka rządzi i dzieli. Zamach na szychę jako przyczyna postępujących po sobie kataklizmów. Trudno nie docenić wartkiej akcji z rzeczywistymi planami historii - syn na wojnie, która zamienia go w chłodnego kalkulanta. Drugi syn o twarzy kupidyna tłamsi niezaspokojony gniew, choć dla przyjaciół jako nieocenione wsparcie. Czuć tę brawurę gangsterskiego półświatka, gdzie hazard, drogie alkohole, haracz oraz duma bycia w bogatym towarzystwie sprawia, że łatwiej o zwichnięcie stawu czy przypłacenie życia w imię honoru rodziny. Epika rozlewa się po czubki marginesów. Dość zaskakujące, że Mario skrytykował branżę Hollywood zanim to było modne. Dwa rozdziały poświęcił tylko po to, by ukazać zepsucie, zbitą twarz Ameryki w przemyśle filmowym, gdzie premiera filmowa staje się okazją do spółkowania czy orgii. Mocny w ukazywaniu seksualności, która nie zawsze idzie w parze z mistyczną namiętnością. Różnorodne charaktery - od lojalnych consiglieri, po mężów, którzy tyranizują małżonki, przeklęci zdrajcy, co ryzykują statusem oraz głową, a do tego porywczy mafiosi i stoiccy radcy w obronie siatki przestępczej. Tutaj polityka, policja, majątek i szacunek ...

Książka o której wszystko już napisano i prawie każdy obejrzał przynajmniej raz film. Potraktowałam ją jako lekturę, którą powinno się przeczytać i nie żałuję. Książka jest napisana genialnie i wciąga. Inaczej się jej słucha po obejrzeniu parokrotnym filmu, szuka się niuansów. Słuchając jej, widziałam sceny z filmu. Odstępstwem był jeden bohater, bo ja widziałam Franka Sinatrę. Doceniłam też kunszt ekranizacji tej powieści.
Nie chciałabym żyć w świecie „ojców chrzestnym”, w świecie brutalnym, gdzie liczy się tylko kasa, władza i nie ma przebaczenia. W świecie całkowitego podporządkowania się jednostce, która decyduje o całym naszym życiu i śmierci. Pokazuje ile jest człowiek zdolny poświęcić, aby żyć dostatnio, zrzekając się wolności i moralności.

Miałam to szczęście, że najpierw była książka, potem film, tak się złożyło. „Ojca chrzestnego” przeczytałam trzykrotnie. Pierwszy raz może ze 20 lat temu i zachwyciłam się. Później był film ze słynnym łbem konia w łóżku i „propozycjami nie do odrzucenia" (to z „Ojca chrzestnego” pochodzi to powiedzenie) i znowu się zachwyciłam. A potem w telewizji emitowano wszystkie 3 części, w ślad za tym przeczytałam je wszystkie, z wielką przyjemnością. A teraz, we wrześniu 2020, kolejny raz odpowiadając na Wyzwanie Czytelnicze LC, by przeczytać książkę kierując się wyborem tłumacza. Ponieważ ostatnio czytałam „Wielką samotność” w świetnym tłumaczeniu Anny Zielińskiej, sięgnęłam po „”Ojca chrzestnego” w jej tłumaczeniu. Tym razem to było inne czytanie. Ponieważ znałam treść, mogłam skoncentrować się na sposobie tłumaczenia i języku. Nowe, pouczające dla mnie doświadczenie, do tej pory na tłumaczy nie zwracałam uwagi. Po trzykrotnej lekturze wprawdzie jeszcze ekspertem od powieści Mario Puzo nie jestem, ale moje postrzeganie książki od kilkudziesięciu lat się nie zmieniło. Klasyka klasyk, doskonała, aż dziw bierze, że nie ma jej na liście „100 książek…”.

Nie pokuszę się o pisanie jakichkolwiek opinii, bo tu nie ma co kombinować, trzeba przeczytać, jeśli jest jeszcze ktoś, kto nie czytał. Powieść o gangsterach ze specyficznym kodeksem etycznym, dla których rodzina i honor to podstawa.

Nie widziałam na żywo Machu Picchu, ani opery w Sydney, ale dzięki albumom i telewiz...

Chyba nie ma na świecie osoby, która nie znałaby mafijnej rodziny Corleone i jej szefa Don Vita.
Absolutny majstersztyk i klasyka światowej literatury. "Ojciec Chrzestny" jest powieścią kultową i jak najbardziej zasłużenie znajduje się w czołówce powieści wszech czasów.
Do tej pory nie zdarzyło mi się czytać książki o temacie gangsterskim, która byłaby tak wciągająca i łącząca w sobie tyle gatunków: mocny kryminał, saga rodzinna, powieść obyczajową.
Jako pierwszy obejrzałam film Coppoli i muszę przyznać, że książka jest jeszcze lepsza, dokładniej ukazuje poszczególne postaci, ich wybory, rozterki, całą tę gangsterską machinę zbrodni.
Nowy Jork, lata 40. Surowy, męski świat. Zbrodnia i zemsta jest tu na porządku dziennym, a miastem rządzą mafijne rodziny, z których rodzina Corleone jest najbardziej poważana i szanowana na mieście.
Don Vito Corleone twardą ręką sprawuje rządy, nie waha się przed morderstwami zbrodnią i szantażem, jeśli tylko prowadzą do upatrzonego celu, poznajemy go u szczytu popularności i mafijnej sławy. Jednak Vito jest mafiosem starej daty i gdy odmówi udziału w intratnym biznesie narkotykowym, Nowy Jork stanie się areną krwawej mafijnej wojny, a najmłodszy syn Vita Michael będzie zmuszony do wzięcia w niej udziału i ocalenia honoru Rodziny.
Wspaniała powieść o honorze, zemście, szukaniu życiowej drogi, bezwzględnej miłości do rodziny i żądzy władzy.
Wraz z postacią Michaela możemy obserwować, jak poczucie rodowej przynależ...

Geniusz. To jest geniusz. 
Absolutnie fenomenalne dzieło. 
Dzieło, które powinno znaleźć się w kanonie lektur szkolnych.
O miłości, nienawiści, zdradzie, wspólnocie i rodzinie...
 
Każdy z nas wie o czym jest Ojciec Chrzestny.
Podchodziłam do niego jak pies do jeża... No bo genialna ekranizacja troszkę mnie odsuwała od oryginału - obawiałam się rozczarowania. A teraz? Teraz żałuję, że nie przeczytałam tej książki 20 lat temu.
Po prawdzie nadal jej nie przeczytałam...
Przesłuchałam. 
Chociaż nie przepadam za audiobookami, wzięłam się za właśnie ten, zakładając ze odłożę po 15 minutach. Bo przecież sama sobie czytam. nie potrzebuję czytacza. I oto, podczas układania życia po przeprowadzce, mając zajęte ręce, nałożyłam słuchawki i... 
 
Strzał w dziesiątkę ! - to co zrobiono w tym audiobooko-słuchowisku to mistrzostwo świata...
Książka jest rzeczywiście czytana przez narratora, ale dialogi są prowadzone przez najlepszych aktorów. Gajos, Szyc, Kamilla Baar - każda z tych osób jest idealnie dobrana do roli. W słuchowisku brak wszelakiego typu przeszkadzajek - jak odgłosy bójek, samochodów, wybuchów. Słychać narratora i dialogi - i za to niech będzie chwala. 

PS. A książkę przeczytam na pewno - bo tego typu arcydzieła wymagają wszelkich środków...

Wow! Naprawdę, wow.

Nie wiem czy jest jeszcze coś, co nie zostało powiedziane na temat ‘Ojca chrzestnego’ i dlatego nawet nie będę próbowała silić się na oryginalność. Ze zgrozą myślę o tym, że do wysłuchania tego cudownego audiobooka doszło przez przypadek.

Książka całkowicie mnie pochłonęła i trudno mi było się od niej oderwać. Puzo niesamowicie opisał niebezpieczny świat mafii, w którym szacunek i honor są pojmowane w sposób dla mnie nie do pojęcia. Skomplikowane zależności, drobne przysługi, uprzejmości i brutalna bezwzględność napędzają świat włoskich mafioso.

Na osobną uwagę zasługuje wspaniałe odczytanie (albo raczej: odegranie) powieści przez polskich aktorów. W nagraniu brało udział kilkanaście osób i dzięki nim całe słuchowisko było czystą przyjemnością. Zgadzam się z hasłem reklamowym wydawcy, że od tej pory Vito Corleone będzie mi się kojarzył z głosem Janusza Gajosa. Cud miód.

Są książki, do których wraca się co jakiś czas z prawdziwą przyjemnością. To jest właśnie jedna z nich, klasa sama w sobie, dodatkowo jeszcze podbudowana dwoma znakomitymi filmami* doskonale przenoszącymi na ekran i klimat i przesłanie powieści.

Książka jest wielowątkowa i wrażenie takie odniosą zapewne nawet ci, którzy mają za sobą seans filmowy - wiele wątków jest tu znacznie bardziej rozbudowanych niż w wersji kinowej. Ogólnie książka "skacze" po różnych miejscach, wątkach, postaciach, a jej akcja trwa (z przeskokami) ok. dziesięć lat - nie licząc retrospekcji. Istna uczta słowa dla tych, którzy lubią długie, złożone i skomplikowane - a jednak trzymające się kupy - historie.

Trudno jednoznacznie powiedzieć o czym jest "Ojciec Chrzestny". Najkrócej - o mafii. Ale czytając książkę możemy momentami odnieść wrażenie, że bohaterowie to nie żadni zwyrodniali bandyci, ale ludzie; nawet nie tacy, jak my, ale dużo lepsi w niektórych kwestiach: ludzie z głębokim poczuciem honoru, na swój sposób prawi i sprawiedliwi (!). Ale nie tylko mafijne porachunki, napady, przekręty wojny gangów są tutaj ważne (chociaz to wszystko się tutaj pojawia i jest bardzo dobrze opisane) - ważne są relacje miedzy członkami rodziny. Dużo miejsca jest poświęcone także być może niezbyt istotnym z punktu widzenia głównego wątku, ale ciekawym perypetiom aktora i piosenkarza Johnny'ego Fontaine'a, krewnego Dona mieszkajacego w Las Vegas (wątek ten - i nie tylko ten - został bardzo mocno ...