Opinia na temat książki Opowiadania fantastyczne. Tom 2

Dosyć niedawno opowiadałem Czytelnikom o opowiadaniach „Niewidzialny człowiek”, „Wehikuł czasu” oraz powieści „Ludzie jak bogowie” H.B. Wellsa. Ten filmik znajduje się na kanale Czytaczki Adama.

Pierwsze dwa tytuły znalazłem w dwutomowym zbiorze opowiadań, który właśnie wczoraj skończyłem czytać. Zbiór obejmuje kilkanaście utworów, o przeróżnej tematyce, ale jednego gatunku. Gatunku scence – fiction.

Z każdym zbiorem opowiadań tak jest, że nie stanowią jedności. Niektóre utwory są dobre, niektóre są gorsze – a zdarzają się takie, o których nie warto wspominać. Mówię tak ogólnie, nie o „Opowieściach fantastycznych” Wellsa.

Aby cokolwiek mądrego powiedzieć o niniejszej pozycji, trzeba przyjrzeć się jej z bliska. Oprócz „Wehikułu czasu” i „Niewidzialnego człowieka” w zbiorze jest kilkanaście krótkich lub bardzo krótkich opowieści. Ich bohaterowie są w mniejszym bądź w większym stopniu wyalienowani. Tak jak wytwórca diamentów, który tylko pozornie odniósł sukces. Albo bohater noweli „Królestwo mrówek”. Nikt go nie rozumie, ponieważ jest jedynym widzącym wśród ślepców. Oczywiście można uważać te opowiadanie za symboliczne. Czy jest to aluzja do rządów w Wielkiej Brytanii? Czy też do stosunków społecznych? A może do jednych, i drugich? Niech czytelnik osądzi. Oczywiście po samodzielnym czytaniu.

Są w omawianym zbiorze opowiadania o podobnej tematyce, podobnej treści. Mam na myśli teksty mówiące o próbach lotu samolotem. Dwa lub trzy teksty – nie wiem dlaczego Wells powielił temat w kilku następujących po sobie opowiadaniach. Nie dość na tym – znajdziecie w zbiorze opowiadanie, w którym główną rolę wiedzie batyskaf. Ale, choć Autor zmienił miejsce rozgrywania akcji, jednak problem jest podobny do tego z jakim mamy do czynienia w opowiadaniach o lotach naziemnych. Człowiek a żywioły. Kto pokona ( ujarzmi) kogo?

Bohaterowie nie są zbyt towarzyscy, już to mówiłem. Widać to wyraźnie w opowiadaniu o dziwnym sklepie. Nie każdy może wejść doń i sprzedawca nie wystawia rachunków. A jednocześnie dzieją się w wnętrzu sklepu cuda jakich sam David Copperfield by się nie powstydził. Mam na myśli oczywiście maga, nie bohatera Dickensa. Jednak w „Niewidzialnym człowieku” widać alienację bohatera najwyraźniej. Gburowatość i moc z jaką tytułowy bohater żyje wobec doświadczenia które wykonał na sobie, ma charakter głębokiego przeświadczenia że jego postępowanie ma sens. Jednocześnie odczuwa brak woli aby kontynuować owe doświadczenie.

Podaję przykłady zaledwie kilku opowiadań, ponieważ tak naprawdę tych kilka tekstów zapamiętałem. Reszta? - no cóż: została w tle. Sam nie wiem dlaczego? Nie są te opowieści zbyt pochłaniające uwagę? Źle napisane? Temat nie ten, obojętny dla mnie?

Z drugiej strony – warto przyjrzeć się twórczości Wellsa. To jeden z pionierów science – fiction. Być może niektóre pomysły śmieszą współczesnego czytelnika, ale takie są realia rozwoju literatury. To co kiedyś wydawało się pionierskie – dziś jest powszechne. Ot, na przykład loty samolotem czy zagłębianie się w toń oceanu. A czy wehikuł czasu nie widzieliśmy w filmie „Powrót do przyszłości”?