Opinia na temat książki Opowieść błękitnego jeziora

“Mówią, że czas leczy rany i zapewne jest to prawa. Ale obecność kogoś wyjątkowego sprawia, że zabliźniają się one szybciej”.

Sonia szybko musiała zacząć radzić sobie sama. Wcześnie straciła matkę, ojciec znalazł pocieszenie, zapominając o córce. Teraz Sonia jest dziennikarką, przyjeżdża do Bukowej Góry, ma zamiar poznać miejscową legendę i napisać o niej artykuł. Trafia do kawiarni “Złote serce”, w której roznosi się aromat słodyczy i ciepłej czekolady. Zostaje miło przyjęta przez mieszkańców, daje się porwać pięknu legendy. Na jej drodze staje pewien mężczyzna. Całość wszystko to otulona świątecznym klimatem.

Jestem zachwycona tą opowieścią, Pani Dorota czaruje słowem.

Fabuła intrygująco poprowadzona, niesie emocje. Jest szczerze, realnie, naturalnie, swojsko. To było niesamowite i piękne! Niepodważalnym atutem powieści są bohaterowie. Cały czas miałam wrażenie, że razem z nimi przemierzałem ich kręte życiowe ścieżki. Zwyczajny, a czasami niezwyczajny odruch ludzkiego serca. Radości i smutki, wzloty i upadki, chwile dobre i te złe. Siła rodzinnych więzi, przebaczenie, dawanie drugiej szansy, miłość.

Świąteczna magia wiruje…

Niesamowita, mądra, nostalgiczna, niosąca ukojenie opowieść, której całkowicie dałam się porwać. Ukazuje, co tak naprawdę jest w życiu ważne. Serdecznie polecam!