Opinia na temat książki Opowieść błękitnego jeziora

Święta Bożego Narodzenia…wierzycie w ich magię? Ja tracę tę wiarę…

Na szczęście są historie, które sprawiają, że jeszcze tli się jakaś nadzieja.
Sonia przez lata w tę magię też nie wierzyła, wcześnie straciła matkę, a jej relacje z ojcem… w zasadzie ich nie ma. Postanawia wyjechać do Bukowej Góry, chcę spisać historię wyjątkowej kawiarni, która się tam znajduję, kawiarni Złote Serce. 💛
Po przekroczeniu progu tego miejsca czuje zapach czekolady, pralinek i unoszące się w powietrzu dobro. Rozalia i Gabriel, właściciele zapraszają ją do niezwykłego świata, do świata pełnego miłości i dobroci. Otwierają przed Sonią swoje serca i opowiadają jej niezwykłą historię, jak to wszystko się zaczęło, bo Złote Serce ma swoją legendę, a dzięki niej również dziewczyna zmienia swoje życie.

To historia o ludziach, ich problemach, zwątpieniach, ale również o szczęściu, które dają sobie wzajemnie. Czuć tu nutę goryczy, ale również wspaniałą słodycz. Zanim manufaktura czekolady została otwarta, wiele lat temu, ich pierwsi właściciele musieli zmagać się z wieloma bolączkami, ale to właśnie niezwykły smak czekolady i to miejsce sprawiło, że ich losy się odmieniły.

Czytając opowieści Rozalii i Gabriela miałam wrażenie jakbym siadała obok babci, a ta raczyła mnie niezwykłym ciepłem. Czułam ogrom uczuć, które od nich biły i wyjątkową atmosferę. Czułam się po prostu dobrze. Sonia również tego doświadczyła, bo czasem wystarczą drobne gesty i słowa, aby poczuć ukojenie.

Małe miasteczka skrywają w sobie coś niezwykłego i tak było również w tym przypadku, tajemnicza kapliczka, w której nigdy nie gaśnie płomień, dobrzy ludzie, błękitne jezioro, wyjątkowa kawiarnia i dawna historia Sabiny i Marcina.

To niezwykłe ciepła opowieść, dzięki której można uwierzyć w cuda i otworzyć swoje serca. A ja życzę Wam, aby te cuda się zdarzały.