Opinia na temat książki Ostatnia konkubina

Dla mnie to mierna powieść. Mam porównanie do historii opisywanych rejony Japonii czy Chin minionych stuleci. Nie oceniam wtedy, jak były traktowane kobiety w tamtejszej kulturze, bo i w Europie nie miały lekko. Nigdy kobieta nie była dużo warta bez mężczyzny u boku, nawet jeśli ona dziedziczyła majątki, to już dyspozycje nad nimi mógł dokonywać jedynie mężczyzna. O ile temat europejskich kobiet jest prostszy w wyobrażeniu sobie, jak to mogło wyglądać, to japońskie meandry świata kobiecego lubię zgłębiać wciąż od nowa, by wyłuskać jakiś nieznany mi jeszcze element i móc delektować się samym opisem tamtejszej rzeczywistości.
Dla mnie świetne są opisy życia na dworze, ale u Pearl Buck, bo niestety Lesley Downer podaje wszystko w niezmiernie nudny powtarzalny sposób, a przy okazji wcale nie ma w nich wnikliwości. Przez co mnie osobiście trudno było się wczuć w klimat japoński przy tak bezbarwnym zaserwowaniu czegoś, co inni potrafią wynieść do rangi wręcz opisu poetyckiego, gdzie można wręcz poczuć ruch ramion obleczonych kimonem. Tu wszystko jest jakieś takie mało azjatyckie, w sztampowy sposób podane informacje, jak to tam kobiety funkcjonowały. Dla kogoś kto zna te rejony nic odkrywczego w zachowaniu kobiet nie stwierdzi, w sposobie hierarchii, funkcjonowania na dworze i oczywiście roli mężczyzn, ich stosunku do świata. Z historycznego punktu też się w treści zgadza. Zawodzi sam sposób płaskiego opisywania sytuacji, takiej zachodniej ckliwości, która mi tu nie pasuje. Downer ma być może dobry styl do pisania romansów, pod warunkiem, że nie będzie ich akcji umieszczać W Daleko Wschodnich kulturach.

A porównania na okładkach uwielbiam. Z góry wiem, że nijak treść się będzie miała do tej, z którą jest porównana. I w tym wypadku również nic co kojarzyłoby mi się tutaj z "Przeminęło z wiatrem" nie znalazłam. O ile Margaret Mitchell czyta się z przyjemnością, to z Lesley Downer wymęczyłam kilka wieczorów.