Paragraf 22

Na "Paragraf 22" natknęłam się przypadkiem ucząc się na 4 roku studiów do... egzaminu z pediatrii. Zakuwałam właśnie objawy zespołu Di George'a i szukając jakiegoś ułatwienia natrafiłam na akronim CATCH-22 (dla ciekawskich: C = cardiac defects A = abnormal facies, T = thymic hypoplasia, C = cleft palate, H = hypocalcemia from parathyroid aplasia, 22 = mikrodelecje 22 chromosomu).

Z dopiskiem, że w sumie nie powinno się używać tego akronimu, bo ma pejoratywny wydźwięk, gdyż tytuł "Paragraf 22" jest określeniem sytuacji bez wyjścia. Cóż mogło mnie bardziej zainteresować tematem niż fakt, że nie powinno się tej nazwy używać? Zamiast uczyć się do strasznego egzaminu, pobiegłam więc w podskokach do biblioteki po książkę Josepha Hellera, żeby przekonać się czym jest ten Paragraf 22.

Pierwsza połowa książki bawiła mnie ogromnie. Zadziałał element zaskoczenia, tego to ja się po tej książce nie spodziewałam! Specyficzne poczucie humoru autora, doprawione szczyptą sarkazmu i dużą dozą ironii, bardzo przypadło mi do gustu. Absurd gonił absurd, wyszedł taki bezsens wojny w pigułce. Ryczałam momentami ze śmiechu, utrudniając życie współlokatorce, również zakuwającej do egzaminów.

"Paragraf 22" jest bowiem przepełniony osobliwymi, charakterystycznymi postaciami. Zaczynając od głównego bohatera Yossariana, którego kluczowym zajęciem jest wymigiwanie się od uczestniczenia w kolejnych lotach bojowych, po biednego doktora, którego uśmiercono papierologicznie mimo jeg...

Jak silny jest/może być instynkt przeżycia u człowieka w sytuacji bez wyjścia? W sytuacji gdzie możliwa jest tylko jedna ścieżka "wyboru"? Przymus narzucony przez Państwo, armię, wojnę?

Przeczytaj Paragraf 22!

Książka okraszona dużą dawką czarnego humoru podaną w sposób nieoczywisty, zawoalowany, niemalże kabaretowy i prześmiewczy. W taki sposób, że czytając książkę - do końca nie wiadomo czy to jeszcze żart, czy już śmiech przez łzy.

Wbrew pozorom książka pełna dramatyzmu młodych żołnierzy, którzy chcą... żyć! I radzą sobie z niewyobrażalną dawką stresu wojennego w różny sposób. Handel, bycie wariatem, a może zakochanie w prostytutce w Rzymie? To wszystko w oparach niesamowitego absurdu. Fakt, chwilami może być nużąca, ponieważ fabularnie nie jest prowadzona jako powieść "jedną linią", ale mamy do czynienia z rozdziałami nazwanymi za poszczególnymi bohaterami, perspektywą których prowadzona jest akcja, choć narratorem jest Yossarian - główny bohater.

Niesamowita książka. Polecam lekturę.

"– Co oni mogą mi zrobić – spytał konfidencjonalnie – gdybym odmówił dalszych lotów?
– Prawdopodobnie będziemy cię musieli rozstrzelać – odpowiedział były starszy szeregowy Wintergreen.
– Jak to "będziemy"? – krzyknął zaskoczony Yossarian. – Co to znaczy "będziemy"? Odkąd to jesteś po ich stronie?
– Mam być po twojej stronie, kiedy cię będą rozstrzeliwać? – odparł Wintergreen.
Yossarian skapitulował. Pułkownik Cathcart znowu go ...

O bogowie! Ta ksiazka jest wspaniala, wiec zaryzykuje stwierdzenie, ze najlepsza jaka kiedykolwiek czytalam. Jest o czyms, co tak wlasciwie nie istnieje, bo Paragraf 22 to wymysl amerykanskiego wojska dla zolnierzy walczacych z Niemcami. Raz paragraf mowi, ze czlowiek, ktory nie chce brac udzialu w dzialaniach wojskowych nie moze byc wariatem (a skoro nie jest wariatem, to moze dalej brac udzial w owych dzialaniach), nastepnie, ze oni moga wszystko, czego my nie mozemy im zabronic, a kolejnym razem, ze nie ma obowiazku pokazywania tegoz paragrafu. To jest po prostu nie do opisania.

@maniaczka06 Przestań, nie każdemu musi się podobać ;) Nie przejmuj się :D Dla mnie książka jest genialna. Tak komiczna i tragiczna zarazem. I ten jeden wielki absurd. Super postacie. UWIELBIAM Yossariana!!!! A teraz państwo wybaczą, idę po bawełnę w czekoladzie.

Genialna książka (sponsorem tej informacji jest supermarket M&M - "Milo Minderbinder świeże warzywa i towary" oraz podgrupa "M&M Galanteria cukiernicza") :D A poważniejąc - Przejmujący opis śmierci Snowdena - coś co na stałe zakotwicza się w duszy.

Klasyk literatury absurdu. Wykpiwa inteligentnie i ciekawie. Coś na dzisiejsze czasy.

Ciekawa i zabawna, ale jednocześnie męcząca albo przerażająca.Męcząca, bo dowcip oparty na wytykaniu hipokryzji i ciągłym zaprzeczaniu tego, co było powiedziane zdanie wcześniej, szybko staje się przewidywalny i zwyczajnie nieśmieszny.Książka staje się przerażająca, w momencie gdy czytelnik zastanawia się ile z tego jest czystym absurdem, a ile realnym zagrożeniem.

Moim życiowym przewodnikiem jest i będzie Milo - zaopatrzeniowiec handlujący z wszystkimi, na każdym froncie, pod każdą banderą :-)I żeby dodać komentarzowi pożyteczności:Książka ma fabułę będącą trzonem, lecz jednocześnie przybliża nam postacie (i historie) kolejnych żołnierzy. Każdy znajdzie swojego bohatera :-)

Świetna książka! Pełna humoru (czasem absurdalnego) a jednocześnie oddająca pewną część prawdy na temat ludzi i ich zachowań. Do tego barwna, pozwalająca czytelnikowi wczuć się w tamtejsze realia. Polecam każdemu.

bodaj najśmieszniejsza książka, jaką czytałam w życiu. świetny, absurdalny humor i gąszcz dziwacznych postaci. całość wprawdzie trochę pomieszana tak, że można się pogubić, ale...

Pod przykrywką śmiechu, dużej dozy ironii i groteski znajdujemy ludzi, charaktery, tragedię i prawdy dotyczące nas w każdym miejscu i czasie. Wspaniałe dzieło ;)

Świetny absurdalny humor. Szczególnie z rzymskimi prostytutkami!- dorwałem tą książkę w wersji czytanej przez Marka Kondrata :)

Fenomenalny pokaz absurdu sytuacyjnego połączony z naprawdę niezłym piórem. Powinna być lekturą obowiązkową.