Pchła

Kolejna osoba na polskiej liście autorów, których książki planuję przeczytać. Ostatnio modne jest nawiązywanie do czasów II Wojny Światowej i autorka z tego manewru skorzystała. Postać komisarza Adama Lorenza dosyć wyraźna ale też i trochę standardowa. Komisarz stracił bliskich tj. żonę i córkę, jest nadal w żałobie. Tymczasem autorka na barki kładzie następny, bardzo ciężki balast. Czy Adam sobie z tym poradzi? Czy nie można go odrobinę oszczędzić? Przeszłość często upomina się o jej ujawnienie, czasami o jej pomszczenie. Tak jest i tym razem, ale czy motyw mordercy jest wówczas łatwiej zaakceptować? Mam kolejną część, niedługo po nią sięgnę.

Nowa autorka. Tak bardzo chwalona w opiniach, że postanowiłam się zapoznać z jakąś pozycją jej autorstwa. Trafiłam na debiut w dziedzinie kryminałów (Anna Potyra pisze też książki dla dzieci)- „Pchłę”. No i jak na debiut jest całkiem nieźle- wartka akcja, dobry styl, przekonujący bohaterowie. Zdarza się wprawdzie trochę nieścisłości (na przykład przy pierwszym trupie pisze o ranach od noża, a potem okazuje się, ze denat został zastrzelony), ale potem pomyłki się już jej nie zdarzają, lub tak wciągnęła mnie akcja, że ich nie zauważyłam. Końcówka, zgodne z regułami gatunku- emocjonująca. Będę miała tę autorkę na uwadze.

Rewelacyjna powieść kryminalna, debiut Autorki w tym gatunku. I dobry, bardzo dobry. Książka wciąga od pierwszych stron. Seryjny zabójca o nieoczywistych motywach kontra inteligentny komisarz Lorenc. Intryga pogmatwana, wciągająca, wodząca po manowcach... Dawno już nie dałam się tak zwieść autorowi kryminału. Obstawiałam zupełnie inną postać w roli zabójcy.
Powieść napisana poprawnie, bez dłużyzn i niepotrzebnych dywagacji. Można przeczytać od jednego podejścia.
Z ciekawością czekam na kolejną powieść p. Potyry.

W miarę udany debiut Anny Potyry , która wcześniej tworzyła książki dla dzieci . Może , to nie jest najlepszy thriller jaki czytałam, ale zrobił na mnie dobre wrażenie. jedynie nie przekonały mnie motywy mordercy. 

To nie będzie spokojna wigilia. Kiedy każdy rozpoczyna przygotowania do uroczystej kolacji, morderca działa. Adam Lorenz dostaje wezwanie do zastrzelonego młodego mężczyzny. Gdzie nie było to przypadkowe zabójstwo, a idealnie dopracowane ze szczegółami morderstwo. Brak śladów oraz motywu, nie dodaje zbyt wiele w odkryciu prawdy, jednak przy zamordowanym pozostaje stara fotografia, która daje maleńki punkt zaczepienia w prowadzeniu sprawy.

Właśnie takie debiuty bardzo lubię. Kiedy doznaję elementu zaskoczenia, gdzie autorka książki Anna Potyra potrafiła wywieźć czytelnika w pole. Było wszystko czego oczekujemy od dobrego kryminału, akcji, brutalności oraz zaskakującej intrygi. Jeśli jeszcze macie jakieś wątpliwości czy warto sięgać po lekturę to naprawdę nie ma co się dłużej zastanawiać tylko chywat książkę w rękę i czytać. Dlatego cieszę się, że w końcu poznałam jej treść, która mnie w pełni usatysfakcjonowała.

"Pchła" to debiut kryminalny Anny Potyry, która do tej pory pisała książki dla dzieci. Myślę, że jest to debiut jak najbardziej udany i zapowiadający ciekawy cykl. 
Zbrodnia dokonana na mężczyźnie, który nie ma wrogów i za kilka dni ma się żenić, wydaje się zbrodnią doskonałą. Nie ma śladów, nie ma motywu, nie ma świadków. Jedynie zdjęcie pozostawione przy ciele może wskazywać na zabójcę. Ekscentryczny śledczy ma za zadnie rozwiązania zagadki. Pomaga mu w tym młoda psycholog. Czy poradzą sobie z tym śledztwem? Czy to początek krwawej serii morderstw?

"Pchła" pochłonęła mnie od pierwszych stron. Chciałam czytać jeszcze i więcej, bo historia opowiedziana przez autorkę, bardzo mi się spodobała. Myślę, że zaprezentowane postaci mają duży potencjał i może to być jedno z ciekawych nazwisk polskiego kryminału. 

Wydarzenia współczesne mieszają się z przeszłością. Autorka powoli odsłania nam wszystkie karty, pokazuje jak przeszłość wpływa na teraźniejszość. 

Na minus dla mnie postać mordercy, ale jako całość nie będę narzekać. Mam nadzieję, na drugi tom i rozwinięcie w nim wątku psycholog. 

Na przeczytanie książki zdecydowałam się, ze względu na okładkę, na którą spoglądając możemy odczuć grozę, a także ze względu na liczne pozytywne opinie.
Autorką książki jest Pani Anna Potyra, a „Pchła” to jej debiut. I powiem Wam, że jak na swoją pierwszą powieść to Pani Anna zrobiła naprawdę dobrą robotę.
Głównym bohaterem jest Adam Lorenz- komisarz Wydziału Zabójstw. Akcja toczy się w Warszawie, a wątkiem przewodnim są tajemnicze morderstwa, które wydają się bardzo szczegółowo zaplanowane. Na miejscu zbrodni nie ma żadnych śladów ani motywu. Jedyną rzeczą, która może poprowadzić do rozwiązania sprawy jest tajemniczy fragment starej fotografii.
W książce najbardziej podobało mi się to, że autorka potrafiła nas naprawdę zaskoczyć. Rzeczą, która śmieszyła mnie najbardziej była postać pana prokuratora, któremu nigdy nie brakowało poczucia humoru i który rzucał tak suchymi żartami, że aż było to śmieszne. Swoją drogą, wiecie co trzeba zrobić piekarzowi, by ten się uśmiechnął?
Sądzę, że książka skierowana jest do grupy odbiorców od 15 lat wzwyż. Narracja była prowadzona w 3 osobie liczby pojedynczej i moim zdaniem była ona dobrze prowadzona.
Warto choć przez krótką chwilę skupić się na okładce, która moim zdaniem bardzo wyraźnie pokazuje nam jaka historia czeka na nas w książce. Książka posiada „skrzydełka”, więc jest to dla mnie ogromny plus, myślę, że już tutaj dobrze widać to, jak wydawca zadbał o estetykę lektury.
Książka zrobiła na mnie bardzo p...

Książka „Pchła” to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Zwróciłam uwagę na ta książkę będąc w bibliotece. Wtedy jej nie wypożyczyłam, ale następnym razem wyszliśmy już razem.
Komisarz Adam Lorenz w Wigilię dostaje wezwanie do zastrzelonego młodego mężczyzny. Sprawa jest o tyle dziwna, że na miejscu nie ma żadnych śladów, żadnych podejrzeń, co do tego, kto mógł chcieć się pozbyć denata. Jedynie co to, na miejscu zbrodni znajduje się stara fotografia pozostawiona najprawdopodobniej przez zabójcę. Do pomocy w śledztwie komisarzowi Lorencowi przydzielona zostaje profilerka Iza Rawska. Niedługo później giną kolejne osoby. Kto i dlaczego dopuszcza się tych okropnych zbrodni?
Niewątpliwie ta książka wciąga w swoją historię, a zakończenie mnie osobiście bardzo zaskoczyło.