Potwory

Autorka kazała czekać na drugą część serii ponad rok, ale warto było. "Pchła" bardzo przypadła mi do gustu, natomiast "Potwory", to bardzo dojrzała powieść. Wszystko tu jest przemyślane, napisane z dużą znajomością psychiki człowieka i mechanizmów, które kierują jego życiem. Ciekawa intryga, sprawnie prowadzona akcja, brak logicznych luk, a przy tym autorka porusza ważne problemy społeczne, bardzo dobry kryminał. Polecam.

Rzetelny kryminał z ciekawą, wciągającą fabułą. Wielu z nas spotkało w życiu jakiegoś potwora, prawdziwego lub wyimaginowanego, który odcisnął piętno na jego życiu. Jedni sobie z tym radzą a inni nie. Poczucie krzywdy i chęć zemsty w niektórych kiełkują całe życie. I kiedyś przychodzi okazja, aby chcieć odebrać swoją należność. Tak było i tym razem. Ale autorka tak prowadzi intrygę, że długo nie wiemy, kto jest ten zły. Bardzo zaś polubiłam komisarza Adama Lorenza, który został zawieszony i tak naprawdę prywatnie pomaga w poszukiwaniu zaginionej osoby. A że łączy się ono z wcześniejszym zabójstwem to wychodzi dopiero w praniu. A i komisarz uwikłał się w dziwny konflikt z sąsiadem, przez którego został odsunięty od pracy. Czy miał rację, że trochę poturbował sąsiada? Jak pomógł rozwiązać tą trudne sytuację? Czy miało to wpływ na jego powrót do pracy? Czy komisarz ułoży sobie powtórnie życie prywatne? Czytajcie bo warto.

Świetna powieść kryminalna. Wielowątkowa, zagmatwana akcja. Podejrzany jest... i co z tego. Wszystko jednocześnie oczywiste i zagadkowe. Prowadzący śledztwo aspirant Corsetti nie ma łatwego zadania. Komisarz Adam Lorenz, nudzący się na przymusowym urlopie, zajmuje się poszukiwaniem zaginionego ojczyma jednego z bohaterów.
Powieść napisana porządnie, intryga zaskakująca i logiczna. Język książki miły w odbiorze.

W Warszawie w lasku miejskim zostają znalezione zwłoki kobiety. Okazuje się że to młoda i utalentowana wschodząca gwiazda opery. Mimo, iż nie miała wrogów, a wszyscy ją uwielbiali to jednak został brutalnie zamordowana.

"Potwory " to niezwykle ciekawy kryminał z wątkiem psychologicznym oraz obyczajowym, a do tego pełen tajemnic i zwrotów akcji. Sama intryga została świetnie przemyślana, a z pozoru luźne wątki naprawdę dobrze połączone. Bohaterowie zostali bardzo dobrze wykreowani, a przy tym są niezwykle wyraziści i wiarygodni. Autorka w bardzo obrazowy sposób pokazuje ogromne znaczenie naszego dzieciństwa, to jak wpływa ono na nasze dalsze życie. Ciekawym pomysłem było poruszenie tematu poliamorii czy opery z którym pierwszy raz się spotkałam. Zdecydowanie warto po nią sięgnąć.

„Potwory” Anny Potyry to drugi tom cyklu kryminalnego o komisarzu Lorenzie. Autorka kazała nam czekać na niego ponad rok, ale po jego lekturze muszę przyznać, że było warto!

Akcja powieści może nie toczy się bardzo szybko, ale autorka tak sprytnie podrzuca tropy, że napięcie utrzymuje się w miarę na równym poziomie. Tak jak przy „Pchle” i tu porusza kilka ważnych, ale trudnych tematów – jak pojęcie partnerstwa i miłości oraz krzywd wobec dzieci, które wpływają później na ich całe dalsze życie. Oczywiście zagadka kryminalna jest ciekawa, również potraktowana nieszablonowo i w pewnym momencie mocno zaskakująca. Potyra „Potworami” udowadnia, że „Pchła” to nie był przypadek, ona naprawdę wie jak pisać doskonałe, wciągające i warte uwagi kryminały! Fanom kryminałów lubiącym powiew świeżości w tym gatunku serdecznie ten tytuł polecam!

Mega wciągający kryminał, który aurę tajemniczości zamienia w strach o nasze dzieci. Tak naprawdę psychopaci, czy też pedofile wciąż istnieją wśród nas. Na nasze nieszczęście kryją się pod podszewką dobroci i czułości. Potrafią omamić nas swoją miłością, czy też wmówić maleńkim instynktom, że nie robią nic złego. Obarczeni tak podłymi tajemnicami zaszywamy się wewnątrz naszej psychiki, a milczeniem wołamy o pomoc. Z dnia na dzień przestaje nam się podobać nasze kółko muzyczne, czy też lekcje tańca. Dorośli niestety nie widzą, czy też nie rozumieją, że taka nagła zmiana nie powstaje z dnia na dzień i z byle powodu. Niestety najczęściej jest to ignorowane. Dla tych małych serduszek, to jakby pchnięcie nożem w zagojony co dopiero strupek. Boli w ciszy...
Książka jest i zastanawiająca i pouczająca. Roztrząsa poprzez śledztwo bardzo poważne problemy, które niestety wciąż mają miejsce w naszym życiu. Nieobliczalny strach przed nieznanym jest tutaj obecny, a kłamstwa mnożą się niczym grzyby po deszczu. Nie da się dokładnie sprecyzować początkowego powodu morderstwa młodej kobiety. Autorka trzyma nas tutaj pod napięciem, nieznacznie odchylając kolejne karty układanki. Porusza też motyw związków mnogich, a co za tym idzie, wyjaśnia nam ich pochodzenie. Nie da się ukryć, że tą pozycję uważam za mądrą. Bohaterowie tutaj obecni mają serce i starają się go używać, choć są i tacy, co zapomnieli o tym organie, albo nie mają pojęcia do czego służy. Wszystko, co jest dobre i słodkie ...

Po raz kolejny spotykamy się z dobrze znaną ekipą śledczych: Adamem Lorenzem, Izą Rawską, Mateuszem Corsettim oraz Brylantem. Gdy odnalezione zostaje ciało zamordowanej śpiewaczki operowej, która miała zostać gwiazdą nadchodzącego sezonu, śledztwo w tej sprawie trafia w ich ręce. Tym razem jednak głównym prowadzącym sprawę zostaje Corsetti. Lorenz, oskarżony przez sąsiada o pobicie, co dodatkowo zostaje nagłośnione przez prasę, zostaje zmuszony do pójścia na urlop. Jednak, gdy okazuje się, że zaginęła również primadonna, która dzień wcześniej, pomagała Adamowi w ważnej dla niego sprawie, postanawia pomóc kolegom sprawdzając kolejne poboczne wątki toczącego się śledztwa. Jakie głęboko skrywane tajemnice, tym razem ujrzą światło dzienne?
Kolejny raz autorka stworzyła historię, którą czyta się z wypiekami na twarzy. I gdy już myślimy, że wszystko jest jasne, okazuje się, że nie wszystko jest takim jakie się wydaje, a dziecku można łatwo wyrządzić krzywdę, nie tylko w sensie fizycznym.
Tym razem więcej miejsca zostało poświęcone "prywatnym" problemom i rozterkom poszczególnych członków zespołu śledczego. Moim zdaniem to zdecydowanie zaleta, ponieważ pamiętam, że po lekturze pierwszej części, narzekałam, że główni "bohaterowie" owiani są zbyt wielką tajemnicą.
Kto nie czytał, żadnej powieści Anny Potyry, zdecydowanie powinien zabrać się do nadrabiania zaległości! Książek nie trzeba czytać w kolejności, ale jeśli macie taką możliwość rekomenduje rozpocząć od "Pchły...

W warszawskim lasku odnaleziono zwłoki śpiewaczki operowej. Kobieta była młoda, utalentowana i była poliamorystką. Czy to będzie miało znaczenie?

Muszę przyznać, że nie znałam znaczenia słowa „poliamorysta”, a jest to ktoś, kto uważa, że można kochać więcej niż jedną osobę. Nie spotkałam się z takim tematem w książkach jak dotąd i fajnie było poczytać (a raczej posłuchać, bo postawiłam na audiobooka) o czymś nowym. Szczególnie, że autorka przedstawiła to w bardzo przystępny sposób, bez oceniania.

W tej historii akcja jest szybka, a napięcie nie opuszczało mnie nawet na minutę. Trudno mi było wyłączyć Legimi, bo skręcało mnie z ciekawości co dalej. Intrygę Potyra uknuła wybitnie dobrze, wodząc doświadczonego czytelnika za nos niczym nowicjusza w świecie kryminałów i thrillerów.

Tytuł książki jest idealny! Rzadko zwracam na to uwagę, ale tutaj o potworach jest sporo. Nie zdradzę jednak kim one są. Przeczytajcie sami.

Ginie młoda,dobrze zapowiadająca się śpiewaczka operowa.Kto stoi za brutalnym zabójstwem??
Mąż,koleżanka z teatru,czy może są inne motywy.
Anna Potyra stworzyła wciągający kryminał z drugim dnem,które jest w przeszłości bohaterów.Czym są tytułowe potwory,co doprowadza drugiego człowieka do zbrodni??
Uważam że polska literatura kryminałami stoi,a "Potwory" to jeden z lepszych.Warto!!