Po tamtej stronie

"Od Państwa decyzji, drodzy Czytelnicy, zależy, czy umieścicie ją na półce z bajkami, czy literaturą faktu"

Poważna dziennikarka śledcza, ta, która w 2007 roku chroniona była przez CBŚ, Ewa Ornacka, popełniła książkę o duchach. Nie zdarzyłoby się to zapewne, gdyby nie nagły i tragiczny zgon osoby spokrewnionej z panią Ewą i dziwne zdarzenia, które po tym fakcie zaczęły następować, jak pisze autorka wręcz "lawinowo".

Temat ten i wszystko, co z nim związane, zawsze mnie interesował. Tym razem chciałam zobaczyć jak duchy i medium potraktuje dziennikarka od przestępczości zorganizowanej. Jeśli chodzi o samo meritum, to raczej nie dowiedziałam się niczego nowego. Stwierdzam jednak, że autorka potraktowała temat bardzo poważnie i bardzo profesjonalnie.

W sumie zadawała nieliczne pytania, a potem po prostu słuchała, słuchała i słuchała, tego co ma do powiedzenia medium. Nie komentowała, nie drążyła jakoś szczególnie mocno. Pod koniec książki opowiada pani Ewa o znanym chyba wszystkim nam Krzysztofie Jackowskim. O tym od kiedy "widzi" i "wie", czy ta umiejętność? jest dla niego darem czy przekleństwem itd. itp.

Odpowiadając samej sobie na zagadnienie z cytatu na początku mojej wypowiedzi, myślę, że specjalnie dla tej książki stworzę sobie dodatkową półkę... "Nie jestem do końca pewna"....

Czasem zdarza się, że jakaś książka, zupełnie niespodziewanie, przykuwa moją uwagę i mnie do siebie przyciąga. Gdyby chodziło o człowieka, powiedziałabym, że winna temu jest 'chemia'. I to jest właśnie taki przypadek. Wypatrzona na wirtualnej półce znajomej, traktująca o sprawach, w pewnym sensie, nie z tej ziemi, otwierająca oczy na zagadnienia nieoczywiste i niewiarygodne, choć poparte licznymi, konkretnymi dowodami.

Jednym słowem to lektura świetna - szczególnie dla raczkujących w temacie ignorantów, takich jak ja.

Opowieści o duchach towarzyszą nam niemal od zawsze, w końcu wzbogacały niejedną bajkę, ale i skutecznie odganiały sen, gdy były elementem nieco doroślejszych historii. Niemniej jednak w większości przypadków duch, zjawa czy jakikolwiek inny twór nie z tego świata, brany był jako coś nieprawdopodobnego. Element wybujałej wyobraźni, a nie część naszej rzeczywistości. Co prawda, wspominki o istotach i zdarzeniach paranormalnych, potrafią napawać strachem – niezależnie od wieku, jednak staramy się je rozpatrywać w kategoriach takich samych jak baśnie. Ale czy to odpowiednie podejście?

Ewa Ornacka to dziennikarka śledcza, która zyskała sławę na rynku wydawniczym swoimi publikacjami dotyczącymi mafii. Czemu o tym wspominam? Uważam, że to istotne, by podkreślić, że do tej pory Autorka zajmowała się kompletnie inną tematyką, aniżeli ta, której podjęła się w książce. Nie jest to spragniona sławy kobieta, która chce zaistnieć i podejmuje się kontrowersyjnego tematu. To dziennikarka z wyrobioną przez lata renomą, charakteryzująca się dociekliwością, świetnym, wciągającym piórem i dużym oddaniem sprawom, nad którymi chce się pochylić. Lecz tym razem zechciała dotknąć tematu tego, co dzieje się po śmierci. I choć wydaje się nieprawdopodobny, to przecież wielu z nas zawsze uważało, że układy rodem z „Ojca chrzestnego” też należy włożyć między bajki…

„Po tamtej stronie” to przede wszystkim rzetelny reportaż. Poparty r...