Opinia na temat książki Pomornica

Zawsze jestem sceptyczna wobec książek, których średnia ocen jest wysoka. W myśl przysłowia "jeszcze się taki nie narodził, co by wszystkim dogodził" zakładam, że to mało możliwe, ale cuda się zdarzają. "Pomornica" to powieść niewielkich rozmiarów, na pierwszy rzut oka - niepozorna, ale od pierwszych stron przepadłam. Przede wszystkim styl autorki jest rzeczowy, może dla niektórych to nie najlepszy komplement, ale zwięzłość, treściwość, a przede wszystkim celność w opisywaniu zdarzeń i oddawaniu stanów emocjonalnych bohaterów to olbrzymia zaleta. Dzięki temu historia nie ma dłużyzn i jest dynamiczna. Bałam się przeskoku czasowego, bo wydarzenia rozgrywają się na dwóch płaszczyznach, ale nic takiego nie nastąpiło, ponieważ oba plany są tak samo intrygujące. Po raz pierwszy, od dłuższego czasu, nie miałam też ochoty udusić głównej bohaterki, bo nie licząc kilku wpadek, Julia to kobitka konkretna i trzeźwo myśląca. Co w jej sytuacji nie jest najłatwiejsze, bo traumatyczna przeszłość i liczne tajemnice, wypływające na powierzchnie w zastraszającym tempie, dotkliwie dają o sobie znać. Zakończenie też robi wrażenie, przyznam, że nie obstawiałam ścieżki, którą poszła autorka. Co więcej, oprócz satysfakcji z niespodziewanego finału towarzyszył mi też smutek, że po raz kolejny ludzie utrudniają sobie życie, że tyle powstaje dramatów przez bezmyślność, egoizm i obłudę, że czasami czyjeś losy są podyktowane przez pochopne decyzje innych osób. To moja pierwsza książka Ewy Przydrygi, ale na oku mam kolejne jej tytuły, szkoda byłoby stracić z celownika taki talent.