Pomornica

Autorka ma talent do tworzenia niesztampowych, psychodelicznych thrillerów psychologicznych. Tak też było w przypadku tej powieści. Złowrogi, gęsty, mglisty, tajemniczy klimat ukazany jest w znacznej mierze przez Julię, którą akurat dogania przeszłość. Szesnaście lat temu, w ich ogrodzie, został znaleziony zamordowany Filip, kolega jej brata Janka. Winną ma być koleżanka Nastka, która na wiele lat zostaje umieszczona w szpitalu psychiatrycznym. W miejscu zbrodni kobieta znajduje tajemniczą wiadomość. Julia, kierując się tym tropem, trafia do hotelu, chwilę po tym, gdy doszło w nim do gwałtu. Podejrzany o przestępstwo na tle seksualnym i pobicie Mileny Kos zostaje Wiktor, mąż Julii. Każde kolejne wydarzenie zamiast rozwiązać, coraz bardziej komplikuje wydarzenia, zacieśniając spiralę intryg i tajemnic oraz ujawnia sieć kłamstw, w którą wpadli bohaterowie.
Wszystkie postaci zwalczały wewnętrzne demony, miały w mniejszym lub większym stopniu zaburzoną stabilność psychiczną. Uczucie niepokoju potęguje wprowadzenie przez autorkę złowrogiej mary Pomornicy, która ożywa w umyśle schizofrenicznego umysłu.

Finał zaskoczył. Choć postać sprawcy nie wyskoczyła jak królik z kapelusza, to nie udało mi się go wytypować. Ba, nawet nie byłam blisko.

Wybornie hipnotyzujący thriller.

Pierwsze spotkanie z Ewą Przydrygą uznaję za bardzo udane. Nie wiedziałam czego się spodziewać, tym bardziej zaskoczenie było bardzo miłe. Thriller z klasą, od pierwszych minut zaciekawia i intryguje, potem następuje zręcznie budowane napięcie i już jesteś, drogi czytelniku, w samym środku wydarzeń, już nie chcesz opuścić Przydrygowego świata, zanurzasz się w tej niepewności stworzonej przez autorkę, przyglądasz się wykreowanym przez nią postaciom, czujesz dreszcze w obecności Nastki, chciałbyś pomóc Julii, którą dopada przeszłość i nie wiadomo już, kto jest tym dobrym, a kto złym.
Pani Ewie udało się mnie zaciekawić i zaintrygować, Brawo!

Książka Pomornica wpadła mi w oko już wcześniej ze względu na swój tytuł i oczywiście chciałem przeczytać, bo byłem ciekawy co ma do zaoferowania. Wcześniej nie znana mi autorka, której postanowiłem dać szansę i sięgnąć po jej powieść. Miałem nadzieje, że nie zawiedzie moich oczekiwań i dostaną wciągający, niejednoznaczny i mroczny thriller z wieloma zwrotami akcji. Zapowiadał się niezwykle intrygująco i ciekawie. Dlatego po niego sięgnąłem mając nadzieje na świetną książkę.

Autorka przedstawia nam bohaterkę, której przeszłość skrywa wiele sekretów i tajemnic. Dziejąca się na kilku płaszczyznach opowieść wydaje się nie taka jednoznaczna jak można byłoby spodziewać się. Przed laty w domu zamieszkanym obecnie przez Julię i Wiktora doszło do tragedii. W trakcie przyjęcia zostaje zamordowany jeden z uczestników. Wydarzenia pozostawia trwałe ślady w bohaterce, która nadal zastanawia się co zdarzyło się tamtego wieczoru. Kiedy pojawia się policja i aresztuje Wiktora nagle odżywają stare wspomnienia w bohaterce o przeszłości. Pozostawione dziwne wiadomości pchają do poznania prawdy, której macki sięgają szesnastu lat wstecz, gdy podczas imprezy zdarza się morderstwo w pobliżu domku na drzewie. Bohaterka wciągnięta w niebezpieczną grę musi odkryć co wydarzyło się feralnej nocy.

Książka Pomornica jest thrillerem łączącym w sobie powieść obyczajową, dramat, kryminał z thrillerem psychologicznym w jedną całość. Bohaterka uwikłana w przeszłość...

"Pomornicy strzeż się, dziecię..."

Uwielbiam książki, które od początku wciągają mnie w wir wydarzeń i nie chcą wypuścić ze swych objęć. Napięcie jest wyczuwalne od pierwszej strony i każdy kolejny rozdział to zagadka, którą nie sposób odgadnąć.

Ewa Przydryga potrafi w zwroty akcji, a każda podpowiedź w "Pomornicy" może być tylko podpuchą.

Tym razem jesteśmy świadkami konsekwencji tragedii, która wydarzyła się przed szesnastoma laty. Jak niszczyła życie bohaterów z każdym kolejnym dniem. Jak pozornie idealne życie przestaje nim być, gdy ktoś postanawia się zemścić. Wtedy nasuwa się pytanie, czy zemsta ma termin przydatności? Czy każdy moment jest odpowiedni, czy może się przedawnić? Z punktu prawa niektóre przypadki się przedawniają, natomiast silne uczucia ludzkie niekoniecznie.

Akcja "Pomornicy" poprowadzona jest dwutorowo, dzięki czemu poznaje się wydarzenia w obliczu tragedii.

Ewa Przydryga poruszyła ważne tematy, które są jak najbardziej aktualne w naszej rzeczywistości. Smutnej rzeczywistości. Dzieci, nastolatkowie szydzą ze swoich ofiar z powodu ich choroby, czy po prostu słabości. Pewne lekceważone zachowania mogą doprowadzić do tragedii. Ukrywanie swojej choroby może wpłynąć nie tylko na życie samego chorego, ale i jego otoczenie. Wymiar konsekwencji jest tu przedstawiony wzorowo, choć napawa smutkiem.

Kolejny ważny motyw to kłamstwo i jego siła. Mówi się, że kłamstwo ma zawsze krótkie nogi i nawet po w...

"Pomornica" Ewy Przydrygi częściowo wkradła się do mojego serca już podczas niesamowitego spotkania autorskiego, wówczas jednak znałam tylko poprzednie książki autorki. Do lektury podchodziłam z wypiekami- po tak miłym wieczorze bardzo chciałam znaleźć się w gronie fanów tego tytułu. Spieszę zatem z radosną wiadomością, że tak właśnie się stało, myślę nawet, że nie przesadzę, gdy powiem, że to-moim zdaniem -najlepsza powieść tej pisarki.

Hipnotyzujący wręcz thriller, pełen mroku, niepokoju, niejasności i tajemnic. Ciemne chmury, które gromadzą się od początku nad główną bohaterką są niemal gęste. Powiewający na wietrze balonik jest niczym scena z horroru, i już podskórnie czujemy, że nadchodzi coś niedobrego…

Wydaje mi się, że to uczucie zbliżającego się nieszczęścia, niosące ze sobą troskę, trwogę i strach, jest już stałym elementem "przydrygowego" świata, tutaj jednak emocje napinają się niezwykle mocno. Osaczają. Każdy kolejny rozdział prowadzi coraz głębiej w wir ciemności.

Wiadomość znaleziona w ogrodzie zapoczątkuje całą serię zdarzeń, które wywrócą życie Julki do góry nogami, każąc jej raz jeszcze wrócić myślami do przeszłości. Szesnaście lat wcześniej dziesięcioletnia wówczas dziewczynka pod domkiem na drzewie znalazła okaleczone zwłoki zaprzyjaźnionego z rodziną chłopaka. Winę za jego śmierć poniosła jej najbliższa koleżanka, Nastka. Czy to ona podrzuca teraz Julce kolejne karteczki?

Zawsze jestem sceptyczna wobec książek, których średnia ocen jest wysoka. W myśl przysłowia "jeszcze się taki nie narodził, co by wszystkim dogodził" zakładam, że to mało możliwe, ale cuda się zdarzają. "Pomornica" to powieść niewielkich rozmiarów, na pierwszy rzut oka - niepozorna, ale od pierwszych stron przepadłam. Przede wszystkim styl autorki jest rzeczowy, może dla niektórych to nie najlepszy komplement, ale zwięzłość, treściwość, a przede wszystkim celność w opisywaniu zdarzeń i oddawaniu stanów emocjonalnych bohaterów to olbrzymia zaleta. Dzięki temu historia nie ma dłużyzn i jest dynamiczna. Bałam się przeskoku czasowego, bo wydarzenia rozgrywają się na dwóch płaszczyznach, ale nic takiego nie nastąpiło, ponieważ oba plany są tak samo intrygujące. Po raz pierwszy, od dłuższego czasu, nie miałam też ochoty udusić głównej bohaterki, bo nie licząc kilku wpadek, Julia to kobitka konkretna i trzeźwo myśląca. Co w jej sytuacji nie jest najłatwiejsze, bo traumatyczna przeszłość i liczne tajemnice, wypływające na powierzchnie w zastraszającym tempie, dotkliwie dają o sobie znać. Zakończenie też robi wrażenie, przyznam, że nie obstawiałam ścieżki, którą poszła autorka. Co więcej, oprócz satysfakcji z niespodziewanego finału towarzyszył mi też smutek, że po raz kolejny ludzie utrudniają sobie życie, że tyle powstaje dramatów przez bezmyślność, egoizm i obłudę, że czasami czyjeś losy są podyktowane przez pochopne decyzje innych osób. To moja pierwsza książka Ewy Przydrygi,...

Ten dom widział i doświadczył wiele złego, ale Julia i Wiktor decydują się go odczarować. Jednak zła, które się tu zalęgło, nie tak łatwo wyplenić, ma ono swoje źródło w przeszłości, która teraz powraca ponurym echem.

"Pomornica" to niesamowicie nastrojowa powieść na krawędzi jawy i snu, której ocierający się o grozę klimat, wywoływał ciarki. Poprowadzona dwutorowo opowieść wciąga nas w pełną niepokojących zdarzeń teraźniejszość, będącej pokłosiem mrocznej przeszłości.

W tej historii nie zabraknie posępnych tajemnic, destruktywnych uczuć, bolesnych zdrad, pragnienia zemsty, kryminalnych zagadek i śmierci, niczym samospełniającej się przepowiedni. Cała sprawa wyjaśni się dopiero na samym końcu, a ten poprzedzony jest wieloma dramatycznymi wydarzeniami, co pozwala na snucie niepokojących domysłów, które tylko potęgują niezwykły nastrój powieści, utkanej z cierpienia i strachu. Autorka doskonale oddała psychologię postaci, stany emocjonalne bohaterów, koszmar, który stał się ich udziałem, opisy pobocznych okoliczności. Najbardziej ujął mnie język Przydrygi: niezwykle plastyczny, momentami poetycki, to jemu zawdzięczamy niepowtarzalną atmosferę powieści.

Julia i Wiktor wprowadzają się do domu rodzinnego kobiety krótko po ślubie. Pod nieobecność męża Julia zauważa w ogrodzie balonik z zaszyfrowaną wiadomością w środku. I od tego momentu zaczyna się jazda bez trzymanki.

Narzekałam ostatnio, że co się wezmę za thriller, to mniej więcej po 20% wiem już kto, co i dlaczego. Do „Pomornicy” podeszłam z rezerwą, bo ostatnie dwie książki autorki mnie nie porwały. I co? I się okazało, że do końca nie byłam pewna kto, co i dlaczego, a porwana zostałam od pierwszych stron 😊

To było dobre! I dość mroczne, a to jest to, co tygryski lubią najbardziej. Działo się tu dużo, może nawet ciut za dużo, ale z drugiej strony to się tak kleiło, że ta mnogość mi nie przeszkadzała.

A wiecie co mi się jeszcze podobało? Spora część akcji działa się u mnie na dzielni, na której spędziłam 30 lat swojego życia.

Jeśli macie ochotę poznać Pomornicę, to się nie wahajcie. Ale baloników lepiej unikajcie 😉

„Miejsce, które budzi złe wspomnienia, potrafi skutecznie zafałszować rzeczywistość.”

Od zawsze fascynują mnie legendy i kiedy tylko zobaczyłam tytuł tej książki, musiałam ją przeczytać! Z tytułową zjawą kojarzy mi się z krótkometrażowy film „Pomornica” w reżyserii Mateusza Waloszka zainspirowany żuławską legendą „Zwiastunka pomoru”, który bardzo mi się podobał.

Ale wróćmy do książki „Pomornica” autorstwa ewy .

Po wielu latach Julia wraca wraz z mężem Wiktorem w rodzinne strony. W swoim ogrodzie znajduje żółty balonik z napisem „nowożeńcy”, a w jego środku wizytówkę z adresem motelu. Z ciekawości udaje się pod wskazany adres, a na miejscu okazuje się, że doszło tam do brutalnego gwałtu. Oskarżonym o jego dokonanie okazuje się jej mąż. Z dnia na dzień kobieta znajduje kolejne liściki, które nawiązują do zdarzeń sprzed szesnastu lat, kiedy to Julia wraz z matką, odnalazły w swoim ogrodzie ciało jej kolegi. Oskarżona wówczas została przyjaciółka kobiety – Nastka, której głos w głowie, nazywany przez nią Pomornicą, podpowiadał różne złe rzeczy. Czy faktycznie ona stoi za zabrodnią?

Wow! Cóż to była za książka! Akcja toczy się dwutorowo – w 2006 i 2022 roku, dzięki czemu poznajemy genezę obecnych wydarzeń. Autorka od pierwszych stron otula mroczną i tajemniczą aurą. Z każdą stroną dostajemy coraz więcej szokujących informacji, by na samym końcu dać się całkowicie zaskoczyć. Jest tu mnóstwo zwrotów...

Cześć, moi Najmilsi 💙🐝

Jestem bardzo ciekawa, czy macie podobnie? Wyobraźcie sobie pewną sytuację: czekacie z utęsknieniem na premierę książki, czujecie mówiącą wręcz ekscytację na samą myśl o świeżym, pachnącym jeszcze drukiem egzemplarzu i mocniej bijące serce. W końcu, otrzymujecie publikację, otwieracie treść na pierwszej stronie i przepadacie jak kamień w wodzie (albo w studni bez dna). Kocham to uczucie, zwłaszcza, że nieczęsto mam z nim do czynienia, a tak właśnie było w przypadku „Pomornicy", która oplotła mnie swoimi mackami i bez pytania wciągnęła w wir makabrycznych wydarzeń. Pani Ewo, chapeau bas!

Tytuł: „Pomornica"
Autorka: @ewa_przydryga
Wydawnictwo: @wydawnictwomuza
Moja ocena: 10/10

„To, co kiedyś było dziecięcą przygodą, teraz zmienia się w koszmar"

Julia wraz z mężem Wiktorem powracają na łono rodzinnego domu, ciesząc się sobą i małżeńskim życiem. Niestety, nie jest im dane rozkoszować się miesiącem miodowym, gdyż kobieta zostaje wplątana w mroczne podchody. Na terenie posesji i ogrodu odnajduje skrzętnie ukryte wiadomości nawiązujące do tragicznych wydarzeń z dzieciństwa, sprzed szesnastu lat. W tamtym czasie łączyło ją silne uczucie przyjaźni z Anastazją. Z każdą kolejną karteczką misternie wplątaną w życie Julii, odczuwałam coraz większy niedosyt. Tak się wykręciłam w tę historię, że zapomniałam o bożym świecie.
Kreacja bohaterów i wielowymiarowa fabuła zasługują na szczególne wyróżnienie. W tej pow...

Julia niedawno wyszła za mąż, razem z małżonkiem postanawiają zamieszkać w domu rodzi Julii.. jest to jednak trudne przeżycie, ponieważ wiele lat temu wydarzyła się tam tragedia.. podczas imprezy nastolatków, jeden z nich umiera.. jego ciało zostaje znalezione w ogrodzie... Julia, stara się żyć normalnie, jednak od samego początku, dostaje tajemnicze wskazówki, za którymi podąża.. bo są ściśle powiązane z przeszłością i tylko ona rozumie ich przekaz... Czy życie w tym domu jest nadal możliwe mimo remontu i nowego etapu w życiu? Julia idzie za wskazówkami, choć policja lekceważy jej zgłoszenia, kobieta jednak traktuje je poważnie, bo wie że wiele lat temu nie powiedziała całej prawdy. Żeby Julii nie było za mało atrakcji, okazuje się, że jej mąż.. zostaje zatrzymany.. Jak to możliwe? Czy Julia znała swojego męża? Czy pomoże mu gdy będzie taka potrzeba?

Szalenie podoba mi się to, że bohaterowie tej książki to zamknięte grono znajomych z dzieciństwa, i to między nimi rozgrywa się cała akcja... Autorka po raz kolejny tworzy mroczną historię, wywołującą ciarki na plecach, a kreacje bohaterów są na najwyższym poziomie.. Ewa do każdej swojej powieści wplata naturę, nieważne czy jest to cały las, czy kawałek ogrodu lub jakieś zwierzę, owad czy gryzoń.. to zdecydowanie cechy książek Ewy. Tej książki nie da się odłożyć.. czytelnik od razu zostaje wciągnięty w wir wydarzeń I pragnie od razu poznać zakończenie.. a zakończenie, po prostu wbija w fotel.. spodziewałam się napr...

Książki Ewy Przydrygi mają w sobie jakąś magiczną moc wciągania w wir opisywanych wydarzeń. W papierze czyta się je rewelacyjnie, audiobooków słucha czasami jeszcze lepiej. Mimo że jeszcze nie wszystkie tytuły są mi znane, coraz bardziej otwieram się na jej twórczość i na pewno nadrobię te dwie zaległe!

“Pomornica” gościła w moich rękach i słuchawkach dwa wieczory, ale gdyby nie konieczność wyjścia do pracy, podejrzewam, że przeczytałabym ją za jednym posiedzeniem. Jak się bowiem już wsiąknie w fabułę, ciężko jest się od niej oderwać.

Julia z mężem Wiktorem wprowadza się do jej rodzinnego domu, w którym przed laty wydarzyła się tragedia. Jeden z uczestników imprezy nastolatków został brutalnie zamordowany. Cień podejrzenia bardzo szybko padł na Nastkę - dziewczynkę, która na swoim blogu groziła śmiercią rówieśnikom, w tym zabitemu Filipowi. Niedługo po przeprowadzce, Julia znajduje w ogrodzie balonik z zaszyfrowaną wiadomością. Podążając jej tropem, kobieta trafia do hotelu, w którym przed momentem doszło do brutalnego gwałtu. Tego samego dnia mąż Julii zostaje aresztowany, a bohaterka zostaje wciągnięta w niebezpieczną grę ściśle związaną z wydarzeniami z przeszłości.

Autorka stworzyła dynamiczną historię, w której nie ma miejsca, ani czasu na uczucie znudzenia. Z połączenia wydarzeń teraźniejszych i przeszłych oraz narracji pierwszoosobowej z trzecioosobową powstał kawał świetnej fabuły i o dziwo tym razem żadna z płaszczyzn czasowych nie wys...

"Pomornica" jest moim pierwszym spotkaniem z twórczością autorki, słyszałam o jej wcześniejszych powieściach, jednak nie miałam okazji żadnej przeczytać, postanowiłam to zmienić właśnie przy okazji tej książki. Do jej sięgnięcia zachęcił mnie intrygujący opis oraz klimatyczna i trochę mroczna okladka. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki i przyjemny co sprawia, że książkę czyta się niezwykle szybko. Ja pochłonęłam ją w jeden wieczór i nie odłożyłam póki nie poznałam zakończenia tej historii. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana, dopracowana i bardzo dobrze poprowadzona. Autorka w umiejętny sposób przeplata tutaj przeszłość z teraźniejszością, dając Czytelnikowi lepszy obraz sytuacji. Bohaterowie tej historii zostali świetnie i pełnokrwiście wykreowni. To postaci, z którymi śmiało moglibyśmy się utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy otaz takie, które moglibyśmy spotkać w rzeczywistości. Na kartach powieści poznałam bliżej Julię, jej mysli, odczucia, mogłam dowiedzieć się z czym kobieta sie boryka, co pozwoliło mi również lepiej zrozumieć jej postepowanie i decyzję. Intrygowały mnie bardzo także pozostałe postaci tej historii, które również odgrywają tutaj istotną rolę, dostarczając wielu emocji i wrażeń. Muszę przyznać, że Przydryga naprawdę świetnie rysuje portrety psychologiczne postaci. Pisarka na przykładzie swoich bohaterów pokazuje, że często tajemnice i dramaty z przeszłości odciskają ...

"Idź przez las, co tak cię woła.
Na jego końcu wyłoni się szkoła.
Czai się tam upiór wśród nocnej ciszy.
Krzyków błagalnych nikt nie usłyszy.
To zmierzchnic rój i mara o bladej skórze,
brocząc krwią winnych, kroczy na Psie Wzgórze.
Nie skryjesz się w bunkrze, na drzewie ni w domu.
Wessie twój szpik, potem duszę, nie odda nikomu.
A zamiast na koniec pożreć twoje ciało,
do pnia dębu je przyszpili, by tak wisiało."

Przechodzą ciarki, prawda?

Julia i Wiktor postanawiają wprowadzić się do rodzinnego domu kobiety. Do tej pory dom stał pusty, gdyż dziewczyna nie chciała mieszkać w nim sama, ze względu na bolesne wspomnienia. Szesnaście lat temu doszło tu do tragedii. W ogrodzie zostały znalezione zwłoki Filipa Kalinowskiego - kolegi jej starszego brata. O tą zbrodnię oskarżono przyjaciółkę Julii Nastkę, mieszkającą na sąsiadującej posesji.

Pewnego dnia kobieta w ogrodzie zauważa balonik, w którym ukryta jest tajemnicza wiadomość. Prowadzi ona Julię do nędznego hotelu, w którym dosłownie chwilę wcześniej doszło do brutalnego gwałtu. Jeszcze tego samego jej mąż zostaje przewieziony na komendę.

"Pomornica" to fascynująca i mroczna powieść. Autorka umiejętnie buduje napięcie, wodzi czytelnika za nos, podsuwa mylne tropy, nie ma w tym jednak przesady. Istnieje jednak szansa, że fanom gatunku uda się przewidzieć zakończenie. Całość napisana jest jednak w taki sposób, że nie wpłynęło to na mój odbiór powieści.
...

Książki Pani Ewy Przydrygi biorę w ciemno. Tak też było tym razem, gdy zobaczyłam, że autorka napisała nowy thriller psychologiczny pt. "Pomornica". Jaki to miało klimat!!! Jestem pod wrażeniem. :)

Julia i Wiktor są świeżo po ślubie. Postanawiają zamieszkać w domu, w którym wychowała się dziewczyna. Niegdyś opuszczony za sprawą kiepskiej reputacji, mroku i wydarzeń, które miały tam miejsce. Teraz Julia postanawia tchnąć na nowo życie i stworzyć przytulne gniazdko dla nowożeńców. Czy coś może pójść nie tak? Oczywiście.

Zaraz po przeprowadzce kobieta znajduje żółty balonik, w środku którego ukryta jest wiadomość. Prowadzi ona do motelu. Pech chciał, że para zjawia się tam w najmniej odpowiednim momencie. Chwilę wcześniej ma tam miejsce gwałt, o który zostaje oskarżony Miłosz. On idzie do aresztu, a Julia... No cóż - zostaje wciągnięta w niebezpieczną grę.

Co sprawa morderstwa sprzed lat ma wspólnego z obecną sytuacją? I co z dawną przyjaciółką, Nastką? Podobno właśnie opuściła szpital psychiatryczny, gdzie odbywała karę za zbrodnie o jaką została oskarżona...


Autorka ma niesamowity styl pisania. Klimat stworzony w tej powieści powoduje, że podczas czytania ciągle towarzyszył mi niepokój. Kreacja bohaterów jest ogromnym plusem, ich wątpliwości, rozterki, to jak toczy się akcja sprawiają, że od książki nie da się oderwać i czyta się ją ekspresowo i z wielką przyjemnością. Ja jestem ogromną fanką thrillerów, więc dla mnie ta książka by...