Zatrutka

Ostatnio odebrałam z biblioteki kilka książek Pani Ewy, z której twórczością jeszcze się nie spotkałam. Moją uwagę przyciągnął tytuł i informacja, że jest to thriller. No cóż, mnie ta książka nie wciągnęła. Jak na thriller czy chociażby kryminał za mało jest tu akcji a za dużo psychologicznych przemyśleń bohaterów. Na dokładkę bardzo szczegółowych. Właściwie zainteresowała mnie bardziej dopiero końcówka. I lubię szczęśliwe zakończenia. Nie rezygnuję jednak z przeczytania innych pozycji autorki. Mam nadzieję, że bardziej mnie zaintrygują.

Od samego początku książkę czytało mi się bardzo ciężko. Możliwe, że młodsze osoby mogłyby się odnaleźć w stylu autorki, dla mnie był on po części za bardzo potoczny, a po części za bardzo stylizowany na poetycki. Rozwlekły i niepotrzebnie okraszony mnóstwem epitetów i innych metafor. 
Bohaterowie też nie byli dla mnie zrozumiali. Szarpani mocnymi, nieuzasadnionymi emocjami zachowali się bardzo nierealistycznie. Akcja mocno przewidywalna, nic mnie tu niestety nie zaskoczyło, sama domyśliłam się całości dużo wcześniej. Szkoda moich nerwów i czasu, gdyby to nie był egzemplarz recenzencki, na pewno nie doczytałabym jej do końca. Męczyłam się strasznie!

Jest to chyba pierwszy polski thriller, po który sięgnęłam. Jakoś zawsze myślałam, że Brytyjczycy są w tym gatunku lepsi. Podtrzymuję tę opinię, jednak ta pozycja nie była stratą czasu.

Piotr pewnego dnia zauważa, że z domu wyszła jego żona. Zaczyna się niepokoić, gdyż Ania cierpi na depresję poporodową. Wszystko zaczyna wskazywać na to, że popełniła samobójstwo. Piotr nie chce w to uwierzyć i rozpoczyna prywatne śledztwo. Z czasem na jaw wychodzą sekrety z przeszłości żony, o których nie miał pojęcia.

Nie jest to pozycja, która zasługiwałaby na jakieś wysokie miejsce w rankingu tego gatunku, ale warto ją przeczytać. Sama intryga jest solidna, aczkolwiek do przewidzenia. Mimo to książkę czyta się szybko i przyjemnie. Choć minusem są niekiedy rozwlekłe opisy, według mnie do niczego nie potrzebne. Na nudny wieczór, dla kogoś, kto lubi tego typu literaturę książka powinna się sprawdzić.

Rzadko ostatnio piszę recenzje na emocjach, mija sporo czasu zanim ułożę sobie daną książkę w głowie. Tym razem trafiłam jednak na taką, po której chcę podzielić się z Wami właśnie moimi uczuciami.

Twórczość Ewy Przydrygi zajmuje szczególne miejsce w moim sercu. Jest coś takiego w jej stylu, w historiach, które tak przepięknie maluje słowami, co porusza mnie do głębi. Po lekturze trzech jej powieści byłam przekonana, że każda kolejna jest coraz bardziej doskonała. Jednak "Zatrutka" rujnuje zupełnie tę teorię.

"Zatrutka" pochłonęła mnie totalnie, ciężko było mi się oderwać od lektury, choć powieki same się zamykały, błagając o sen. To thriller z najwyższej półki, Ewa do ostatnich stron wodziła mnie za nos i nawet, gdy jakiś wątek się rozwiązywał, to nadal szukałam w nim drugiego dna. Intryga była tak misternie uknuta, że z każdego zdania zbierałam okruchy informacji, próbując cokolwiek przewidzieć.

Ewa ma tendencję do tworzenia historii tak, że olbrzymią rolę odgrywa w nich przeszłość bohaterów. I tym razem tak było, z niesłabnącym zainteresowaniem wraz z Piotrem odkrywałam to, co działo się w życiu Anny na długo przed tym, jak zostali małżeństwem.

Punktem wyjścia dla fabuły jest zniknięcie młodej kobiety. Policja przyjmuje najbardziej logiczną wersję wydarzeń, na którą wskazuje choćby jej depresja poporodowa. Jej mąż nie wierzy jednak w to, że popełniła samobójstwo. Rozpoczyna własne śledztwo, a rozwój sytuacji powoduje, że także j...

Pewnego dnia Ania wychodzi na spacer i już nie wraca. Wszystko wskazuje na to, że popełniła samobójstwo, a w to z kolei nie wierzy jej mąż, Piotr. Do tej pory sądził, że zna ją doskonale, jednak informacje zawarte w jej starym netbooku zmienią wszystko — Ania skrywała tożsamość, o której nie miał pojęcia. W dodatku coraz częściej powiązuje się ją ze śmiercią jednej z koleżanek.

“Zatrutka” to debiutancka książka Ewy Przydrygi i choć autorka wydała już kilka kolejnych powieści, ja postanowiłam rozpocząć od tej pierwszej. Zacznę od tego, że przez kilkadziesiąt pierwszych stron nie mogłam się wkręcić, a styl autorki wydawał mi się bardzo toporny. Dopiero potem nastąpił jakiś przełom w historii, coś mnie szczególnie zaintrygowało, a przez tekst zaczęłam nagle po prostu leciutko płynąć. Fajny i dosyć nietuzinkowy pomysł na fabułę. Nie przypominam sobie, bym kiedyś spotkała się z dokładnie taką tematyką w tle. Wydarzenia raczej nie pędzą jak szalone. Nie czułam nudy, miałam wystarczająco czasu, by wszystko układać sobie w głowie, ale nie czułam też żadnego napięcia, niepokoju. Emocji było jak na lekarstwo. Coś we mnie drgnęło dopiero przy samym zakończeniu. Co do bohaterów to nie poczułam z żadnym szczególnej więzi, ale nie mogę nie wspomnieć o Piotrze. Miał u boku kilkumiesięczną córeczkę, o której, takie odnosiłam wrażenie, czasami po prostu zapominano. Z drugiej jednak strony to dobrze, że postanowił wziąć pewne sprawy we własne ręce, posuwając tym samym akcję do pr...

Debiut Pani Ewy, czyli "Motyle i ćmy" jakoś do mnie nie przemówiły. Wobec tego dałam szansę "Zatrutce", ale i tym razem nie było mi lekko. To chyba pierwszy raz w historii mojego książkoholizmu, kiedy Autor w ogóle do mnie nie trafił...

Zaczęło się dość ciekawie. Żona wychodzi z domu, mąż z malutkim dzieckiem postanawia szukać kobiet po zbyt długiej nieobecności małżonki. Wszystko wskazuje na to, że młoda mama będąca w depresji postanowiła targnąć na swoje życie. Mąż chce dowiedzieć się prawdy, zaczyna poznawać tajemnice swojej żony, policja powoli posuwa się w śledztwie, które stoi w martwym punkcie, do tego dochodzi do zabójstwa osoby z kręgu bohaterki.

Ehhh, zacznę od tego, że ciężko mi się czytało. Akcja była bardzo mozolna, ślimacze wręcz tempo sprawiło, że książkę często odkładałam, bo nie miałam punktu zaczepienia by ciekawość wzięła górę, a to doprowadzało mnie do szewskiej pasji. Autorka przykuwała zbyt wielką uwagę do szczegółów. Pisała dosłownie o wszystkim, bardzo szczegółowo, a to przyprawiało mnie o nudę. Sam zamysł fabularny z tajemniczą przeszłością kobiety bardzo ciekawy. Jednak bardzo szybko można było odkryć o co tak naprawdę chodzi w tej historii. Nie było spektakularnie. Bardziej się wymęczyłam. Nie ma się co oszukiwać, pióro Autorki mnie nie zachwyciło, było zbyt ciężko. Teraz jestem w trakcie "Bliżej niż myślisz" i chyba odpuszczę sobie twórczość Pani Ewy. Nie ma iskry, nie ma co tracić czasu.

Anna cierpi na depresję poporodową. Pewnego dnia wychodzi z domu i nie wraca. Policja twierdzi, że to było samobójstwo, jednak ciała nie odnaleziono. Piotr, mąż Anny, próbuje jej szukać wierząc, że kobieta żyje. Okazuje się, że prawie nie znał swojej drugiej połowy.

Oczywiście, że sięgnęłam po tę książkę, bo historia Ani i Piotra wydarzyła się w Gdyni. Uwielbiam powieści, których akcja osadzona jest w miejscach, które dobrze znam. Od tej strony wszystko było jak należy. Mam jednak mieszane uczucia co do tej książki i nie do końca wiem jak ją ocenić. Wciągnęłam się, bo historia była naprawdę fajnie skonstruowana. Był klimat tajemnicy i tutaj też autorka świetnie sobie poradziła. A jednak gdzieś coś mi zgrzytało. Na pewno było zbyt wiele szczegółowych i niczego nie wnoszących opisów. Muszę przyznać, że trochę mnie to męczyło. Zakończenie było dość rozczarowujące. Dla mnie było za bardzo naciągane, trochę nierealne, po prostu za bardzo.

Koniec końców oceniam chyba pozytywnie tę powieść, bo wiem, że to był debiut Przydrygi i w kolejnych książkach wady, które tutaj napotkałam, autorka przekuła w zalety. Krótko mówiąc, warto przeczytać, ale mieć na uwadze, że to były pierwsze kroki Pani Ewy w świecie pisarskim 😊

Thriller psychologiczny. Akcja dzieje się w Gdyni, w miejscach mało znanych turystom. Anka cierpi na depresję poporodową, pewnego dnia wychodzi na spacer i nie wraca. Jej ubrania, torebkę, komórkę znaleziono na brzegu morza. Popełniła samobójstwo? Jej mąż nie wierzy, że mogła opuścić jego i ich malutką córeczkę. Rozpoczyna prywatne śledztwo gdy znajduje ukryty laptop. Odkrywa jak wiele tajemnic ukrywała przed nim jego żona. Robi się gorąco i niebezpiecznie gdy ginie koleżanka Anki. Kto jest mordercą? Dlaczego morduje? Jakie tajemnice skrywała Anka?
Dobrze się czytało, ciekawa fabuła. Polecam.