Name: Poparzone dziecko
Rating: 6.85 (13 reviews)
ISBN: 9788366553774

Poparzone dziecko

Stig Dagerman

6.9 /10

Ocena 6.9 na 10 możliwych
Na podstawie 13 ocen kanapowiczów

Lista autorów

Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie

6.9 /10

Ocena 6.9 na 10 możliwych
Na podstawie 13 ocen kanapowiczów

Opis

Magnetyzująca powieść jednego z najbardziej cenionych szwedzkich prozaików XX wieku.

„To nieprawda, że poparzone dziecko unika ognia. Ciągnie je do płomienia jak ćmę do światła. Wie, że jeśli się zbliży, znów się poparzy. Mimo to podchodzi bliżej”.

Gdy po śmierci ukochanej matki Bengt dowiaduje się o romansie ojca, duszna atmosfera w rodzinie staje się nie do zniesienia. Młodego mężczyznę dręczą obsesyjne myśli i koszmary. Wkrótce między synem, ojcem i jego – ich – kochanką narodzi się pełen napięcia miłosny trójkąt.

Powieść Stiga Dagermana w latach 40. podzieliła krytyków na dwa obozy. Jedni uznali ją za arcydzieło, inni punktowali nadmiar psychoanalizy. „Poparzone dziecko” kipi od uczuć, emocji i napięć. To rozdzierająco smutna opowieść o namiętności, nienawiści i lęku.

„Hipnotyzująca lektura, irytuje i pociąga”.

Olga Tokarczuk

„Stig Dagerman był najbardziej poruszającym pisarzem mojej młodości. „Poparzone dziecko” to powieść o niemożliwej i zakazanej miłości. Napisana nerwową, zdesperowaną prozą”.

Agneta Pleijel

Tytuł oryginalny: Bränt barn

Data wydania: 2020-07-15

ISBN: 978-83-66553-77-4, 9788366553774

Wydawnictwo: Poznańskie

Seria: Seria Dzieł Pisarzy Skandynawskich

Kategoria: Literatura obyczajowa

Stron: 288

dodana przez: zkotemczytane

Mamy 1 inne wydanie tej książki

Autor

Stig Dagerman

Urodzony 5 października 1923 roku w Szwecji ( Älvkarleby)

Szwedzki pisarz i dziennikarz. Zadebiutował w 1945 roku powieścią Ormen. W latach 1945–49 zdobył ogromną popularność i uznanie krytyki, wydał cztery powieści, zbiór opowiadań, reportaż o powojennych Niemczech, pięć sztuk teatralnych, setki wierszy i...

Pozostałe książki:

Wszystkie książki Stig Dagerman

Recenzje

Właśnie analiza, to znaczy świadomość, jest najpotężniejszą bronią człowieka

WYBÓR REDAKCJI

12.10.2020

„Poparzone dziecko” jest książką, którą czytałam z trudnością, ze względu na ogrom negatywnych uczuć, jakie emanują z tej książki, ale też smutku. Książka zaczyna się długim opisem pogrzebu i stypy po nagłej śmierci matki i żony. Mimo, że ta śmierć będzie ciążyć nad całą powieścią nie dowiemy się zbyt dużo o tej kobiecie. Główną postacią jest Beng... Recenzja książki Poparzone dziecko

@jatymyoni × 32

W rytmie żałobnego marsza

WYBÓR REDAKCJI

25.08.2020

Przyszedł ten czas, gdy i ja postanowiłam się zmierzyć z "magnetyzującą powieścią jednego z najbardziej cenionych szwedzkich prozaików XX wieku". Ta powieść w latach 40. podzieliła krytyków na dwa obozy i dzieli do tej pory. Dzieli również czytelników. Ta książka kipi od emocji i opowiada o nienawiści i lęku, by jednych utwierdzać w przekonaniu, ż... Recenzja książki Poparzone dziecko

@czerwonakaja × 10

Współczesny Edyp?

WYBÓR REDAKCJI

31.07.2020

„To nieprawda, że poparzone dziecko unika ognia. Ciągnie je do płomienia jak ćmę do światła. Wie, że jeśli się zbliży, znów się poparzy. Mimo to podchodzi bliżej.” Miłość i nienawiść to dwie przeciwstawne siły napędowe człowieka. Przekroczenie granicy każdego z tych uczuć niesie w istocie poważne konsekwencje. Za miłością, często niekoni... Recenzja książki Poparzone dziecko

@Skazananaksiazki × 8

Genialny start w literaturę skandynawską

WYBÓR REDAKCJI

28.08.2020

Literatura skandynawska była, jak do tej pory, dla mnie nowością. Poza kilkoma wyjątkami, między innymi znaną z literatury dziecięcej Astrid Lindgren i norweskim pisarzem Jo Nesbo, nie potrafiłabym wymienić innych nazwisk pisarzy pochodzących z tego obszaru geograficznego. O serii dzieł pisarzy skandynawskich słyszałam jednak wiele dobrego, postan... Recenzja książki Poparzone dziecko

@powiescidlo × 6

Zobacz wszystkie (5) recenzje książki

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@mikakeMonika

2022-02-21

7 /10

Przeczytane E-book

Książka inna niż wszystkie. Z czasów, gdy do drugiego człowieka mówiło się w trzeciej osobie.
I to co lubię - emocje, emocje, emocje...

× 18 | link |

@kryminal_na_talerzu

2020-08-28

7 /10

Poparzone dziecko” Stiga Dagermana w Szwecji ukazało się w 1948 roku. W Polsce zostało wydane dopiero teraz jako kolejny tytuł w Serii Dzieł Pisarzy Skandynawskich. Jest to powieść głęboka i skomplikowana. Napisana przez artystę, który właśnie przeszedł mocne zderzenie ideałów z rzeczywistością – z tych pierwszych nie zostało nic. Wydaje mi się też, że jest to powieść, którą należy dawkować, gdyż styl jest bardzo uważny i intensywny – w dużej ilości może męczyć, dlatego warto jej lekturę rozłożyć na kilka wieczorów. Uczucia targające głównym bohaterem też są mocno poplątane, skomplikowane, aż w końcu wręcz pod koniec stały się dla mnie niezrozumiałe – może dlatego, że ja nigdy aż tak mocno nie musiałam zmierzyć się z rozpaczą i rozgoryczeniem? W każdym razie książkę doceniam na poziomie artystycznym i myślę, że za kilka lat wrócę do niej raz jeszcze, by na nowo zmierzyć się z przeżyciami głównego bohatera. Polecam uważnym i cierpliwym czytelnikom!

× 7 | link |

@czytanie.na.platanie

2020-08-17

9 /10

"Jak niewielki jest krok między nienawiścią a miłością”, pomiędzy niewinnością dzieciństwa, a odartą ze złudzeń dorosłością? Boleśnie przekonuje się o tym Bengt, młody mężczyzna, którego życie utkane było dotychczas z iluzji i ideałów. Po śmierci matki przyjdzie mu zmierzyć się z prozą życia odzianą w szaty kłamstw. Zrzucane jedna po drugiej obnażą brzydotę egzystencji, godną potępienia niemoralność autorytetów.

Zagubienie Bengta widoczne jest w jego relacjach z najbliższymi, jego postrzeganiu świata i samego siebie. Stosunki z ojcem to gra pozorów, uników i podchodów, kłamstw i zatajeń. Mniej lub bardziej świadomie szuka „możliwości na życie, które jest czystsze, bardziej wolne i gorętsze, życie, które wymaga więcej, parzy niebezpieczniej.” Tylko czy gniew, obsesyjna zazdrość i nienawiść są dobrymi doradcami? Czy bezkompromisowość młodości i upadek ideałów usprawiedliwiają hipokryzję? Tłumaczą okrucieństwo?

Surowy i prosty język powieści wiedzie czytelnika ścieżką emocji, trudną i krętą, nieprzewidywalną i tak boleśnie ludzką. Rezonuje smutkiem i nieodwołalnością śmierci. Czy „aby móc zacząć żyć, należy poczuć, że zaczyna się umierać”? Czy to jedyny sposób na osiągnięcie spokoju? Pojednanie ze światem i samym sobą?

Jeśli lubicie przeżywać więcej, mocniej doświadczać, to ta lektura poparzy Wam duszę i pozostawi na niej bliznę. Brzydki ślad, który zostanie na długo.

Przed przeczytaniem zac...

» czytaj dalej

× 3 | link |

@maslowskimarcinn

2022-10-05

7 /10

Przeczytane

Odkrywanie dzieł pisarzy skandynawskich ciąg dalszy. Tym razem Stig Dagerman i Poparzone Dziecko.
Do końca chyba zapamiętam obraz palącej się świecy, której płomień oświetlał posępne miny członków zgromadzonych na stypie po zmarłej żonie i matce.
Przeplatana pisanymi przez głównego bohatera listami do samego siebie historia odkrywania prawdy o ojcu i jego kochance, posępna i chłodna jak toń jeziora, nad którym Bengt i Gum poznawali swoje ciała. Mimo, iż historia powinna aż kipieć od uczuć, kipi w sposób okrutnie lodowaty, jest wręcz surowa. Związek młodego Bengta z nieśmiałą i delikatną Berit jest sam w sobie pustką i otchłanią nieradzenia - nieradzenia sobie z własnym ja, miłością kobiety i utratą matki. Gdy pojawia się Gum – kochanka, a teraz żona ojca Bengta, coś zaczyna się w nim zmieniać, pękać, ale prócz wybuchu namiętności, Bengt pozostaje Bengtem, samolubnym, egoistycznym dzieckiem, wypełnionym pogardą i poczuciem skrzywdzenia. Tytułowym poparzonym dzieckiem, które będzie ciągnąć do płomienia jak ćma do światła, by ponownie się nim sparzyć. Trochę tak jak czytelnik książki Dagermana – jego książka nas odpycha – bo jest trudna w odbiorze, ale mimo to, przerzucamy kartka po kartce…
Polecam ale uprzedzam.

× 3 | link |