Opinia na temat książki Poranki na Miodowej

Historia kołem się toczy.
Tak w skrocie można podsumować powieść, ale byłby to zbyt wielki skrót. Bohaterka Małgorzata otrzymuje informację, że musi powrócić do miasteczka, gdzie się wychowała, bo ciotka Wanda jest w szpitalu. Powrót ten jawi się dla kobiety jako coś koszmarnego, bo przecież niedawno stamtąd zniknęła.
Po przybyciu na miejsce na Gosię czeka zamknięta księgarnia, własność ciotki, rozpocżęta budowa osiedla za płotem oraz wielka niewiadoma co dalej. I jeśli drogi czytelniku oczekiwałeś ciepłej, przyjemnej rodzinnej atmosfery, to niestety musżę cię rozczarować, bo z każdą kartką powieści dostajemy coraz bardziej pochmurne wspomnienia Małgorzaty z jej dzieciństwa i nastoletniego życia. Dostajemy także od autorki skomplikowaną relację zarówno na poziomie rodzinnym jak i sąsiedzkim. Z szuflad i zakamarków domu przy Miodowej wyłaniają się tajemnice, które z jednej strony wiele wyjaśniają, z drugiej rysują idealizowany obraz taty, który wyniosła Małgorzata z dzieciństwa.
Ale nawet na trudnym terenie można sprobować podjąć budowę czegoś stabilnego. Trzeba tylko wylać odpowiednie fundamenty, o które mimo wszystko zadbała ciotka.