Powiernik. Bogowie i stwory. Opowiadania

Genialne opowiadania o stworach i potworach oraz Starych Bogach, dodatkowo okraszone świetnymi ilustracjami. Niesamowite, ale są jeszcze lepsze niż dwie pierwsze powieści z cyklu o Marku Lichockim, nowym Widzącym, walczącym ze stworami, nie chcącymi podporządkować się jego zasadom. Myślałam, że niemożliwym jest podnieść poziom w kolejnej książce, a jednak...
W opowiadaniach jest wszystko, groza, brutalne mordy, niezwykłe okrucieństwo, ale też humor, zabawa i nowi-starzy bohaterowie, których niezmiernie polubiłam: wesolutki strzygoń Bezmirek i Radek, wegetariański wampir.
Czytałam powolutku, bo delektowanie się kolejnymi opowiadaniami było niezmierną przyjemnością, połączoną z poznawaniem rodzimej wiary.

Tym razem nie powieść, a opowiadania, ale jakie! Doskonale się czyta o kolejnych rozgrywkach Marka Lichockiego ze Stworami, jego podejściu do nich, do świata i do swojej wiary. Podobało mi się, że nawet Stwory, jeśli mają uzasadnienie dla swoich działań - są przez niego traktowane sprawiedliwie i uczciwie. Każdy ma prawo nawet do zemsty, jeśli rzeczywiście ma do niej prawo - to przyzwoite podejście, w przeciwieństwie do hipokryzji twierdzenia, że człowiek jest najważniejszy. Muszę tylko zauważyć, że jest ten tom wpisany jako 1,5 - czyli przed "Widzącym", a w treści są odniesienia do wydarzeń z tamtego tomu, więc chyba kolejność jest nieco zaplątana.

Opowiadania. Znów opowiadania ;-) Muszę chyba zweryfikować mój pogląd na tę formę literacką, bo coraz więcej jest historii, które świetnie mi się czytało, chociaż były takie krótkie. W przypadku opowiadań należących do uniwersum Powiernika, dodatkową zaletą jest to, że dopełniają one przygody Marka Lichockiego, głównego bohatera serii.

Książka zawiera dwanaście opowiadań, których bohaterami są słowiańskie stwory. Nie wszystkie jednak znajdziecie w tradycyjnej formie, bo czy ktoś słyszał o wampirze, który jest wegetarianinem? No właśnie, a Radosław, zanim stał się wąpierzem, nie jadał mięsa, a zatem i w nowej postaci nie mógł chłeptać krwi mięsożerców.

W kolejnych rozdziałach spotykamy między innymi bezkosta, strzygonia, licho, porońca i północnicę. Są tu opowiadania pełne humoru, ale i takie ociekające krwią. Obserwujemy nie tylko problemy ludzi, których dręczą niewidzialne dla nich stwory, ale także perypetie demonów przenikających do Jawii. Spotkanie z Markiem Lichockim kończy się dla stworów na różne sposoby, nie zawsze przyjemne.

Przygody słowiańskich bogów i stworów wciągają bez reszty, ponieważ opisane są przystępnym językiem, a dialogi bohaterów są dowcipne. Żałowałam podczas lektury, że nie znam Lublina, ani pozostałych opisanych w opowiadaniach miejsc, bo w tekście jest sporo szczegółów, więc można by sobie je wszystkie wyobrazić.

Jeśli macie ochotę na szczyptę magii,...