Powiernik

Hm... Sama nie wiem, co powinnam napisać o tej powieści... Niby jest wszystko w porządku. Piątkowski ma fajny styl, dość obrazowo opisuje wszystkie sceny, dobrze prowadzi narrację, i generalnie naprawdę nie można na jego pióro narzekać.
Cała otoczka fabularna, czyli dawne wierzenia Słowian, mitologia słowiańska, wariacje na temat Mieszka I i przyjęcia przez niego chrztu są wiarygodne, podobają mi się, i są logicznie przez Autora przedstawione, ale... no właśnie, ale co?
"Powiernik" to dobra powieść, typowe urban fantasy, które lubię, podobnie jak wszelkie nawiązania do folkloru i mitologii słowiańskiej, a jednak zabrakło tego czegoś, tej przysłowiowej iskry.
Nie zniechęcam do czytania, wprost przeciwnie. Każdemu polecam, być może dostrzeże w "Powierniku" coś, czego ja niestety nie umiałam.

Świetna powieść przygodowa osadzona w świecie wierzeń słowiańskich. Uwielbiam to, że coraz częściej wracamy do naszych korzeni. Dzieci i młodzież w szkole obligatoryjnie poznają mitologię grecką i rzymską (rozumiem jej wpływ na literaturę światową, filozofię i sztukę) i bardzo boleję nad tym, że nikt nie próbuje zachęcać dzieci do poznawania własnych, słowiańskich korzeni. My jesteśmy Słowianami i powinniśmy chociażby znać nasze kulturowe podłoże, które w większości zostało przejęte przez chrześcijaństwo - z czego większość chrześcijan w Polsce nie zdaje sobie zupełnie sprawy. Dużo naszych tradycji ludowych wywodzi się bezpośrednio ze słowiańskich wierzeń. Nasza historia nie zaczęła się w 966 roku, przedtem istnieliśmy w gronie ludów słowiańskich i nie powinniśmy wypierać tego ze świadomości Polaków.
Powieść osadzono we współczesnej Polsce, na Lubelszczyźnie. Ale razem z Markiem Lichockim poznajemy wszystkie krainy Słowian: Jawię - świat ludzi, Nawię - świat zmarłych i Prawię - świat bogów. Poznajemy wiele istot dobrych i złych ze świata słowiańskiego. Pierwszy raz tak konkretnie, z dziełem z literatury popularnej, usystematyzowałam sporo informacji z naszej Starej Wiary.

Od jakiegoś czasu trafiałam na informacje o Uniwersum Powiernika, że cykl, że fantasy, że słowiański, tu opinie pozytywne, na FB strona dotycząca tego uniwersum - zaczęło mnie intrygować.
Nie udało mi się namierzyć książki w żadnej księgarni, więc spróbowałam przez FB - zapytałam, czy jest gdzieś dostępna - i odezwał się autor, u którego udało mi się pierwszy tom zakupić, z czego się bardzo cieszę, bo przy okazji dostałam przemiłą dedykację.
Kiedy w końcu usiadłam ze zdobyczą w fotelu, okazało się, że wejście w ten świat jest bardzo spokojne, łagodne, że stary Powiernik stopniowo odsłania kolejne tajemnice, razem z Markiem Lichockim uczestniczymy w obrzędach i osiągamy kolejne stopnie wtajemniczenia - tak jest aż do rytuału Przejścia, który zmienia zarówno życie Marka, jak i tempo lektury. Akcja nabiera tempa, zaczyna się dziać coraz więcej, nowe wiadomości spadają na głowę Marka i czytelnika, obawiają się groźne stwory i niezbędna okazuje się wyprawa przez Nawię....
Muszę powiedzieć, że czytało mi się dobrze, polubiłam bohaterów i przedstawiony świat (choć w moich wyobrażeniach Weles był jak do tej pory przyzwoitszy, a strzygi - pewnie z uwagi na lekturę Mileny Wójtowicz - sympatyczniejsze), nie jest to powieść wciągająca jak wir, od której nie można się oderwać, ale sympatyczne fantasy na motywach słowiańskich, co traktuję jako bardzo duży plus dla autora. Zakończenie oczywiście zachęca do zapoznania się z kolejnym tomem przygód Marka i pewnie to zrobię. :)...

Rozpoczęłam lekturę słowiańskiego cyklu o przygodach Marka Lichockiego. Franciszek M. Piątkowski stworzył interesujące Uniwersum, oparte na słowiańskich tradycjach i szczątkach Starej Wiary, która zdołała przetrwać do naszych czasów.

Marek Lichocki jest wziętym adwokatem i prowadzi całkiem zwyczajne życie. Jedynym, co różni go od większości ludzi, jest jego wiara. Marek bowiem jest poganinem, rodzimowiercą, czyli wyznaje słowiańską wiarę praojców. Jego ukochana, Joanna, wprawdzie nie towarzyszy mu w poznawaniu dawnych wierzeń, ale akceptuje w pełni przekonania Lichockiego. Kiedy pewnego dnia w gabinecie adwokata pojawia się dystyngowany starszy pan, Jan Rokicki, Marek nawet nie spodziewa się, jak bardzo zmieni się jego życie. Nagle te do tej pory teoretyczne wierzenia stają się rzeczywistością, wraz z całym dobrodziejstwem inwentarza. Mężczyzna decyduje się przyjąć pewną nietypową propozycję swojego gościa, a co za tym idzie, wejść w jak najbardziej realny świat słowiańskich bogów i demonów. Co z tego wyniknie? Jakie zmiany zajdą w życiu Marka? Kim jest Miła? Kto znajdzie się w niebezpieczeństwie? W jaki sposób i po co Lichocki trafi do Nawii i Prawii? I kim jest tytułowy Powiernik? Odpowiedzi na te pytania znajdziecie w tym tomie serii.

Pierwsze sto stron to rodzaj wprowadzenia w całą tę historię. Marek poznaje swojego mentora i uczy się wielu potrzebnych mu w przyszłości rzeczy. Zgłębia tajemnice Starej Wiary i przygotowuje się d...

Witajcie! Dziś książka, na którą skusiłam się dzięki poleceniom @rudakociaraczyta i @aryia_czyta_kotom Dziewczyny, od jakiegoś czasu, tak mnie, kusiły i kusiły serią "Powiernika", że musiałam w końcu sięgnąć po pierwszą część. Zaczęłam czytać ją jakoś w lipcu, ale nie było mi wtedy dane skończyć książki🙈 Dopiero teraz, we wrześniu, odsłucham ją do końca na @empikgo "Powiernik" Franciszka Piątkowskiego to pierwsza część Uniwersum Powiernika. Z kart książki wprost wylewa się słowiańskość: demony, bóstwa, wierzenia ludowe, zwyczaje.... Wszystko to pochłania czytelnika, fascynuje i wciąga w świat dawnej wiary. Opisy są bardzo obrazowe i dopracowane, wprost czujemy się, jakbyśmy razem z głównym bohaterem byli w miejscu wydarzeń. Pomysł na fabułę naprawdę dobry. Nie myślałam, że aż tyle akcji zmieści się na ledwo ponad 200 stronach. Tylko początek jest dość wolniejszy, ale ciekawie przedstawiona zostaje nam stara wiara. Minusem są jednak dialogi i to słodzenie sobie nawzajem przez bohaterów🙈 Brak przez to bardziej emocjonalnej sfery. I to powtarzające się "Mareczku"🤦🏽‍♀️ Jakoś to mnie drażniło. No i gdyby był zwrot akcji, złość głównego bohatera na "mistrza" albo wiarę, za to co stało się z jego narzeczoną, bardziej by to rozbudowało całą historię, i pojawiłyby się może jakieś silniejsze emocje, uczucia i tym samym opowieść byłaby dłuższa😉 Czegoś takiego właśnie mi zabrakło, bo jak dla mnie, trochę za szybko się skończyła😅 W prologu, rozmowa Rodzanic, kojarzy mi się z rozmową ...

Jakoś tak się składa, że wykorzystanie słowiańskiej mitologii w książkach, do których mam dostęp, jest nikły. No i trafiło mi się wypożyczyć Powiernika. I się uśmiechnę i dam szansę tomowi drugiemu.

Faktycznie fabuła to nie jest zapierdzielająca kolejka górska - się wlecze i chociaż lubię rozwlekłe fabuły, to tutaj kuje mnie w oczy opis. Jak wygląda to, jak spędzamy wolny dzień, kilka przemyśleń z pracy, to właśnie mnie nużyło. Szczęściem, że te nudne fragmenty są poprzeplatane z nieco żwawszymi zdarzeniami, przez co chce się dalej czytać.

Chociaż nie, Joanna mnie denerwuje. No a teraz, jak już wiem, co się szykuje w kolejnym tomie, pewnie będzie mnie podwójnie wkurzać. Co tylko czytam wymianę zdań między nią a Markiem, to zawsze jest jakiś podtekst, albo bezpośredni tekst seksualny i chyba przez to nie daję wiary, że ta baba to jego wybraka. Łóżkowa, jasne, ale do życia nie. Już bardziej stawiałabym na Miłą (czy można je podmienić, bardzo proszę, autorze, no proszę).