Prawdziwe tygrysy

Widziałam jedynie zwiastun serialu na podstawie znakomitego cyklu szpiegowskiego „Slough House” „Kulawe konie”, ale Gary Oldman tak idealnie pasuje mi do obrazu wulgarnego, bezczelnego, ale niezmiernie błyskotliwego szefa przegrywów brytyjskiego wywiadu, że choć nie robię tego często, tym razem z chęcią obejrzę. Ciekawa jestem jak wypadnie konfrontacja oczekiwań po lekturze z wersją filmową.

A tymczasem wydana na naszym rynku w połowie maja trzecia część „Prawdziwe tygrysy” w niczym nie ustępuje znakomitym poprzedniczkom. Marazm snujących się po Slough House, przekładających teczki z miejsca na miejsce, świadomych bezcelowości swoich wysiłków i obezwładniającej nudy agentów przerwie porwanie jednej z nich. Tylko dlaczego Catherine Standish, spokojna i niczym niewyróżniająca się agentka z problemem alkoholowym staje się celem porywaczy?

Akcja „tiger team” planowana jako wewnętrzna prowokacja mająca na celu sprawdzenie poziomu zabezpieczeń i słabych punktów systemu niespodziewanie wymyka się spod kontroli, a cena w tej manipulacji może być dużo wyższa niż istnienie Slough House. Czyżby tym razem „tygrysy zjadły swojego właściciela”?

Stopniowo odkrywamy intrygę, w której wrogiem okazuje się nie inne państwo, czy szpiedzy obcego wywiadu, ale zżerająca od wewnątrz zgnilizna. Niektórzy zrobią wiele, by pewne sprawy nie wyszły na jaw.

Co by nie mówić o Lambie, swoich „ludzików” broni do końca. Nie pozwoli też tak łatwo na likwidację, będącego...

Choć wiedziałem, że każda kolejna część serii „Slough house” jest coraz lepsza, to nie spodziewałem się, że trzeci tom, czyli „Prawdziwe tygrysy” aż tak mi się spodoba! Nie sądziłem, że się tak stanie, również z powodu ocen na internecie, które początkowo nie ukazywały, tego jak dobra jest ta powieść.

Fabuła prawie od samego początku przypadła mi do gustu, dzięki czemu ciężko było mi się oderwać od lektury. Książkę przeczytałem w ciągu trzech dni, co również pokazuje jak bardzo przypadła mi do gustu. Jednakże, schemat całej akcji jest nieco podobny do poprzednich części, w tym sensie, że akcja zyskuje na dynamice dopiero pod koniec książki. Tutaj jest jednak nieco inaczej, ponieważ od samego początku trochę się dzieje, lecz potem akcja przygasa.

Bohaterowie, tak jak fabuła, również zyskują, nawet Ci mniej ważni. Podobało mi się także rozwinięcie wątku Jacksona Lamba, który coraz częściej pokazuje kim był, przed objęciem funkcji w Slough House. Również o innych postaciach dowiadujemy się coraz więcej. Już nie mogę się doczekać kolejnych części, ponieważ ta seria oraz jej bohaterowie mają wielki potencjał. Polecam!

Więcej moich recenzji znajdziecie na Instagramie @chomiczkowe.recenzje