Opinia na temat książki Przepowiednia

Cała historia zaczyna się w taborze cygańskim. Trzy dni wcześniej na świat przyszło nowe dziecko, niestety jego matka zmarła. Pewna staruszka Mura zaczaiła się właśnie obok wozu, w którym znajduje się maleństwo. Oczekuje na wieszczki losu, by dowiedzieć się, co przepowiedzą nowo narodzonemu życiu. Gdy wieszczki opuszczają wioskę, pozostawiając za sobą złowrogą wróżbę, tabor atakują zbójcy. Mura wie, że musi ukryć dziecko, a następnie wrócić i pomóc swoim.
Kilkanaście lat później spotykamy się z Klarą i Adamem. To osierocone rodzeństwo, które pomimo trudnej sytuacji, patrzy z nadzieją na każdy kolejny dzień. Pewnego razu w ich domu pojawia się nieznajoma kobieta, w rękach trzyma kosz mirabelek. Od samego początku wzbudza w Klarze niewyjaśniony niepokój. Czy na pewno dobrze zrobiła, pozwalając jej zatrzymać się na noc? Czy staruszka może być powiązana z przepowiednią z przeszłości?

'Przepowiednia' wprowadziła mnie w niesamowity baśniowy świat, poruszając jedne z najpiękniejszych kwestii: bezgraniczne oddanie, miłość, troskę...i to wszystko pomiędzy Klarą, a Adamem - rodzeństwem, którego historia porusza serce. Do ich domu przybywa nieznajoma kobieta, która od samego początku wzbudza w Klarze niepokój i jak się okaże, intuicja jej nie zawiedzie. Adam wyrusza w ostatnią przedzimową podróż na targ, by sprzedać swoje garnki. Nikt nie spodziewa się czekającej na tę dwójkę tragedii, gdy spełniać zaczyna się stara cygańska wróżba. Klara jest dla mnie wzorem największej odwagi, bo mimo swojej niepełnosprawności (jest niewidoma), nie waha się ani chwili, gdy podejmuje decyzję o odnalezieniu brata. 'Przepowiednia' to przepiękna baśń, w której pojawiają się tajemnicza i niewyjaśniona magia, budząca niepokój w innych ludziach; pojawia się także element zła, który miesza w życiu bohaterów...jednak mimo wszystko zwycięża braterska miłość dająca nadzieję i moc do poradzenia sobie ze wszystkimi trudnościami. Ta historia ma piękne zakończenie i przyznam, że potrafi zaskoczyć. Pokochałam tą książkę całym sercem, bo pokazała mi, jak wiele można zrobić dla drugiego człowieka, gdy jest dla nas ostoją, skłoniła do refleksji. Polecam ją każdemu, kto chce na moment zatrzymać się w tej pędzącej codzienności i wejść do miejsca, w którym rządzi prastara magia.