Przepowiednia

Kryminały to książki, które wzbudzają w nas ciekawość i pozwalają na moment poczuć się, jak gdyby było się detektywem. Właśnie to jest powód, dla którego często sięgam po ten gatunek. ,, Przepowiednia” to Szwecji kryminał, którego akcja osadzona jest w małej społeczności ludzi. Lubię takie pozycje, ponieważ często ukazują one ciekawe zagadnienia psychiczne. Jednym z przykładów jest mentalność ludzka - wystarczy, że jedna osoba się o czymś dowie, zmieni to na swoją wersję prawdy, a całe miasteczko zaczyna plotkować o niestworzonych rzeczach. W tej książce też można było to bardzo dobrze zaobserwować. Akcja rozgrywa się etapami i tak naprawdę do końca książki, nie wiemy kto jest mordercą. Styl pisania autora jest przyjemny, przez co bardzo szybko czyta się tę lekturę. Polecam, przyjemna książka na wieczór, bez efektu “wow”, ale z ciekawymi zwrotami akcji.

Ten ciekawy i interesujący opis jest tylko kolejnym wabikiem, bo zamiast kryminału mamy tu dramat psychologiczny. Autor nie skupia się na elementach śledztwa, tylko na stronie psychologicznej i odczuciach bohaterów, co jest nie do końca w porządku względem potencjalnego czytelnika. Nastawiamy się na kryminał, a tego nie dostajemy.
Izaak jako dziecko musi zmierzyć się z okrutną prawdą - jego wujek i najbliższy przyjaciel zostaje oskarżony o popełnienie okrutnego morderstwa. Chłopiec będzie zmagał się z traumą po stracie towarzysza. Ludzie dziedziczą więcej niż nam się zdaje, ale czy skłonność do zbrodni?
Autor kieruje naszą uwagę, na odczucia bohaterów, na skutki psychologiczne morderstwa. To, co zauważyło na mojej ocenie to wprowadzenie wątków zupełnie nie związanych z osią fabularną, które niepotrzebnie angażują naszą uwagę. W kilku miejscach autor starał się włączyć pewien folklor, pisząc o straszącym przy moście Staruchu, czy wzgórzu na którym straszy. Nie wiedzieć czemu te przywołania miały służyć, bo nie były w żaden sposób związane z wydarzeniami.
Szwedzi lubią minimalizm i chyba tą zasadą kierował się autor, bo nie mamy zbyt wiele akcji, kreacja bohaterów też nie zachwyca. Nie ma tu spójności, płynności fabuły, liczne są przeskoki w przeszłość, którym brakuje ciągu przyczynowo- skutkowego.
Nie jest to książka, która mogłabym z czystym sumieniem polecić.

„PRZEPOWIEDNIA”

Christoffer Carlsson Wydawnictwo Czarna Owca

Witajcie. Dzisiaj przychodzę do was z recenzją książki z „Czarna seria kryminał” Wydawnictwa Czarna Owca „Przepowiednia”.
Lubicie czytać Szwedzkie kryminały?
Doskonale wymyślona fabuła, która trzyma w napięciu od pierwszej chwili. Czytałam ją z zapartym tchem. Chciałam wiedzieć czy zatrzymany morderca faktycznie nim był.
Akcja książki dzieje się w Marback w Szwecji. Or...

W małym miasteczku zostaje zamordowana młoda kobieta. Wszystko wskazuje na to, że winny jest jej partner Edvard. Mężczyzna nie przyznaje się do winy, jednak zostaje skazany i umieszczony w więzieniu. Co tak naprawdę zdarzyło się w domu Lovisy, czy po latach Vidarowi, lokalnemu policjantowi, uda się dotrzeć do prawdy? Uwielbiam skandynawskie kryminały za ten specyficzny, mroczny klimat. Mimo, że akcja toczy się raczej powoli, powieść trzyma w napięciu i nie pozwala odłożyć na bok. Przepowiednia ma w sobie jednak coś więcej. Zawiera bardzo udaną psychologiczną część. Dużo tutaj duchowych rozterek, przemyśleń bohaterów, każdy z nich ma swoją traumę, z którą stara się zmierzyć. Autor pokazał jak zbrodnia wpłynęła na rodzinę Edvarda, ale też na całe miasteczko. Isak najbardziej przeżywał całą sytuację, dorastał w przekonaniu, że on także zrobi coś strasznego, nieodwracalnego. To on na własnej skórze doświadczył szykan i odrzucenia ze strony rówieśników. Mieszkańcom łatwo przychodzi osądzanie, a raz przypięta łatka, ciąży na rodzinie przez wiele pokoleń. Z dużym zainteresowaniem śledziłam dorastanie i przemianę chłopca, mocno współczułam i kibicowałam, by klątwa się jednak nie spełniła. Nie mogłam się przekonać za to do Vidara, który wydawał mi się strasznym służbistą, sztywnym, mało ludzkim. Podsumowując, Przepowiednia to książka zdecydowanie interesująca, chociaż biorąc do ręki kryminał, oczekiwałabym większego skupienia na samym śledztwie i zbrodni, a nie jak ona wpływa na ...

ℙ𝕣𝕫𝕖𝕡𝕠𝕨𝕚𝕖𝕕𝕟𝕚𝕒 - 𝕣𝕖𝕔𝕖𝕟𝕫𝕛𝕒

Skandynawskie kryminały mają coś w sobie. Mrok i chłód, który przenika do szpiku kości, nie pozwala o sobie zapomnieć i wraca w najmniej spodziewanym momencie.
•
Ciężki dym, który unosił się nad spokojnym miasteczkiem budzi lęk i niepokój jego mieszkańców. W czasie akcji ratunkowej znalezione zostało ciało martwej kobiety. Problem w tym, że zmarła przed pożarem, nie w wyniku uduszenia dymem, a od ciosu w potylicę. Pierwszym i jedynym podejrzanym okazuje się być chłopak zamordowanej, który w wyniku szybkiego (i jednocześnie niestałego) śledztwa zostaje skazany. Pogrążona w rozpaczy rodzina skazańca nie ma pojęcia, że po latach podejrzana sprawa zostanie wznowiona.
•
Tak, „Przepowiednia” jest do bólu skandynawskim kryminałem! Nastrojowym, niespiesznym, depresyjnym tomiszczem mieszczącym się na ponad 500 stronach. Z jednej strony wszystko jest jasne, z drugiej każdy wątek ma drugie dno. Mocną stroną powieści jest kreacja bohaterów, szczególnie ze strony psychologicznej. Także postać ma swoje demony, które kierują ją na skraj przepaści. Zemsta, trauma z dzieciństwa i strach przed klątwą sprawiają, że mroczna strona może kryć się w każdym.
Świetny, naprawdę świetny kryminał! Autor dobitnie udowodnił, że skandynawskie kryminały to te najlepsze!

Dla tych, którzy lubują się w skandynawskich kryminałach ta książka będzie napewno dobrym wyborem. Ja osobiście lubię klimat, który często im towarzyszy. Historia kryjąca tajemnice, narastające napięcie, wiejska zaściankowość i wręcz zaszczucie przez otoczenie i pomówienia przez rozsiewanie plotek. Lecz żeby nie było zbyt kolorowo to muszę dodać, że jak to ze skandynawskim klimatem bywa 🙈 mogłoby być to wszystko rozegrane szybciej 😉😁