Opinia na temat książki Przygody Toma Sawyera

Historia o psotach, przyjaźni i niebezpieczeństwie.

Jestem zaskoczona tym, jak wielkim urwisem okazał się Tom. Jego intencje nie bywały „złe", a spryt z jakim potrafił manipulować innymi budził zaniepokojenie oraz respekt, ale — co najważniejsze — chłopiec nie potrafił ocenić skali swoich żartów. Zdawał się nie dostrzegać różnicy między zwykłym psikusem, a zachowaniem, które stawiało na głowie całą społeczność. Trudno jednak oczekiwać czegoś innego po chłopcu, któremu nikt nie tłumaczy, jak powinien się zachowywać, a zamiast słów najczęściej dostaje uderzenia. To zresztą powód, dlaczego powieść Twaina nie najlepiej się zestarzała — przemoc fizyczna jest w niej normą. Stanowi to odbicie rzeczywistości, w jakiej najpewniej żył autor, ale zbyt młody czytelnik może opacznie zrozumieć takie fragmenty, jako że normalizują kary cielesne. Przed włożeniem powieści w czyjeś ręce należy wziąć na to poprawkę. Tak samo jak na to, że palenie tytoniu czy przeklinanie jest tutaj kreowane na coś fajnego.

Nie jestem pewna, na ile to kwestia „Przygód Toma Sawyera", a na ile prozy Marka Twaina, ale powieść nie do końca mi się podobała. Jasne, bawiłam się przy niej dobrze, ale konstrukcja czy zmienne tempo okazały się sporym zawodem. Powieść była chaotyczna i nie zaangażowała mnie w swoją fabułę. Czytałam i czułam się lekko (chyba że na pierwszy plan ponownie wychodziła przemoc), ale inne plusy nie przychodzą mi do głowy. Nie jest to tekst zły, ale mnie sporo w nim gryzło. Słyszałam jednak, że przygody Hucka prezentują się znacznie lepiej, więc mam nadzieję, że i jego losami wydawnictwo Kropka się zajmie. Bo!

Anna Bańkowska stworzyła nowy przekład. Zachowane są oryginale imiona, nazwiska czy nazwy, a rasistowskie nazewnictwo w końcu zostało usunięte. Co warto jeszcze dodać, nowy przekład znalazł się w pięknym wydaniu zaprojektowanym przez Annę Pol i tyle potrzebowałam do szczęścia. Właśnie tak wydaje się klasyki!


przekł. Anna Bańkowska