Radio Silence

Frances ma już zaplanowaną swoją przyszłość. Wie, na jakie studia chce iść i co chce robić po nich. Jednak potem jej prace zostają zauważone przez autora jej ulubionego podcastu. Dostaje propozycję współpracy, by tworzyć rysunki do kolejnych odcinków. Czy to sprawi, że zacznie wątpić w swój plan?
Przez kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt pierwszych stron miałam wrażenie, że książka jest o niczym. Jasne, jest jakaś fabuła, ale do czego ona prowadzi? Jednak to mi nie przeszkadzało, bo miała w sobie to coś, co przyciąga czytelnika. Na dalszych stronach odrywamy, jakie tematy będą poruszane przez autorkę książki. Podejmowanie decyzji o swojej przyszłości, utrata bliskiej osoby, znęcanie się, swoja seksualność, szukanie samego siebie.
Podobała bardzo mi się formuła książki. Krótkie rozdziały tylko zachęcały do czytania. Do tego stopnia, że książkę pochłonęłam w dwa dni, a kończyłam ją po pierwszej w nocy. I to wtedy, kiedy miałam wcześnie wstać, więc to o czymś świadczy!
Książka też dość idealnie wgrała się w czasie z sytuacją w moim życiu. Obecnie mam zdecydować o swojej przyszłości i o studiach, jakie planuje podjąć. Przeczytanie tej książki utwierdziło mnie w moich głównych planach. Mam wrażenie, że gdybym przeczytała ją wcześniej lub później to powieść nie wywołałaby na mnie takiego wrażenia, bo nie mogłabym z taką łatwością utożsamić się z bohaterami.
Co do samych bohaterów – są oni dobrze wykreowani. Łatwo się można z nimi utożsamiać pod różnymi wzgl...

Emocje już powoli opadły. Trochę się naczekałam na "Radio Silence", ale było warto. Przez jeden wieczór pochłonęłam ją całą. Odnalazłam we Frances - głównej bohaterce cząstkę siebie. Ambicja, determinacja w dążeniu do celu, ciekawa relacja z matką, i pasja, której się oddaje w całości, są najlepszymi cechami, tej wchodzącej w dorosłość dziewczyny. Typowy nerd? co to dzisiaj oznacza? Czy warto całą swoją młodość poświęcić na naukę, odcinając się od rówieśników, korzystających z życia, żyjących w inny sposób?

Alice Oseman pokazuje, że nie wszystko jest czarno-białe. Jestem zachwycona postaciami męskimi: "Radio", Dan, Aled, a także specyficzną przyjaźnią rodzącą się między bohaterami. Moją uwagę przykuły także postacie kobiece: matka Frances - wspierająca córkę, Raine- jedna z nielicznych przyjaciółek Frances, kompletnie inna, od głównej bohaterki, "wyciskająca życie jak cytrynę", a także tajemnicza February, która odegra bardzo ważną rolę w fabule. Kolejny mocny punkt to inność, pokazana w bardzo nienachalny i delikatny sposób. Nie sposób pominąć podcastu Universe City, który
z anonimowego kanału, stał się podstawowym punktem dnia, bardzo wielu studentów. Ciężko jest się doszukać wad, ponieważ zarówno akcja, bohaterowie, język są napisane
w punkt. Jest jednak taka jedna postać, która gdy się pojawiała, to wywołała u mnie "ból głowy", lecz koniec końców myślę, że miała ona swoje miejsce w całej fabule i było to potrzebne, aby się tam pojawiła. Jestem bard...