Retromania. Jak popkultura żywi się własną przeszłością

Po świetnie przyjętej pozycji „Podrzyj, wyrzuć, zacznij jeszcze raz” (Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2015) przyszedł czas na najbardziej znaną na świecie książkę – „Retromanię”. „Retromania” przygląda się temu, w jaki sposób współczesna muzyka popularna (chociaż Reynolds rozszerza swoją analizę również na modę, film i inne dziedziny sztuki) używa i nadużywa dziedzictwa własnej przeszłości. Dlaczego dzisiejszą popkulturę napędza nostalgia, swoista tęsknota za „czasem przed czasem”, za nieustającą epoką dzieciństwa? Jaka jest historia „empetrójki”? Czy różnica między kompaktem a mp3 jest taka sama jak między sokiem pomarańczowym „naturalnym”, a sokiem na bazie rozcieńczonego koncentratu? Czy winyl byłby tu w takim razie sokiem świeżo wyciśniętym z ekologicznych pomarańczy? Czym jest wirtualny kokon i dlaczego coraz więcej współczesnych rodzin wije w nim swoje wspólne gniazdo? I jak się ma do tego „Cosmogramma” Flying Lotusa? (A dlaczego nie wziąć wszystkich tych patentów z przeszłości, dodać dzisiejsze, najnowsze technologie i wysmażyć najbardziej popaprany szajs, jaki jest do pomyślenia?!) Czy zdobycz oznacza zarazem utratę? Dlaczego internet drąży dziury w teraźniejszości? Co spogląda przez te dziury? A jak wpływa na nasze umysły? Dlaczego staliśmy się ludźmi-naleśnikami? Czym jest lektura ślizgowa i jak się ma do czasów, w których żyjemy? Czym różni się nuda teraz od nudy kiedyś? I z czego się bierze? Czy kultura jest w stanie przetrwać w warunkach braku ograniczeń? Dlaczego cierpisz przez niczym nieograniczony dostęp? Czy sieć zdezintegruje nasze rodziny? Czy za 2000 lat ludzie będą traktować YouTube`a tak, jak my traktujemy hieroglify staroegipskie? Jesteś konsumentem-wirtuozem czy kolejnym, typowym zombie z galerii handlowej? A może jesteś konsumentem-antykoneserem? Jak się mają Pokemony do winyli? Co stanie się z twoją kolekcją płyt jak już umrzesz i dlaczego tyle płyt jest niekolekcjonowalnych? Jak nazwać neurologiczną drżączkę człowieka podłączonego do Sieci? Dlaczego iPod robi z nas biedaków? Czy możesz wtłoczyć tam całe swoje życie? Czy będzie to jeszcze użyteczne? Czy iPod to talizman oddalający śmierć? Czy kiedy załadujesz już do niego wszystkie piosenki, jakie kiedykolwiek nagrano, czy którejkolwiek z nich jeszcze posłuchasz? Czy darmowa muzyka stała się przez swą „darmowość” bezwartościowa? Czy łatwiej było nawiązać z nią osobistą relację, kiedy była jeszcze przedmiotem? Czy mniej oznacza więcej? Czy znaleźliśmy się w pułapce? Dlaczego Nick Cave skowerował Elvisa Presleya i jakie miejsce w tej historii zajmuje martwo urodzony brat bliźniak Króla z Memphis? Czym jest kapela portalowa i dlaczego akurat „Sonic Youth” są jej najlepszym przykładem? Jak po zawyżonych cenach sprzedać stare winyle z Italo-Disco? Jak zrobić z nich megarzadkie skarby? Skąd wzięły się boksy wielopłytowe i czy podnoszą zawartą w nich muzykę do rangi pomnika czy raczej nagrobka? Jak się ma „Człowiek z wysokiego zamku” Philipa K. Dicka do przedwojennych płyt szelakowych na 78 obrotów? Czego słuchają japońscy hipsterzy? Chciałbyś posłuchać futurystycznego szanty na syntezatorach i dlaczego Lady GaGa mogłaby nagrać płytę z taką zawartością? Dlaczego w swingującym Londynie lat 60. moda przyszłości opierała się na modzie z przeszłości i czy mogło to być jednym z powodów ataku bombowego? Czym różni się vintage od retro? I dlaczego służył w swym czasie feministkom za zbroję? A jak szybko przyspieszyć zejście po LSD? Co ma wspólnego tradycyjny jazz z kulturą rave? Jaka jest historia brytyjskich modsów? Kiedy i gdzie bywalcy klubów z muzyką northern soul rozprawiali nad zaletami kody, kety i mety, futra, siary i batata? Czym jest oldschool? Jesteś w stanie zatrzymać czas? Czemu zawdzięczamy odrodzenie się niezależnych wytwórni płytowych? Czy punk rock naprawdę był rewolucyjny? Dlaczego John Lennon, po latach intensywnego zażywania LSD i komponowania dość surrealistycznych utworów („Jestem morsem”) wrócił do rock`n`rolla w jego pierwotnej formie? Z czego wzięło się psychobilly? Czy rock`n`roll może zamienić się w ducha? Czy samplowanie jest aktem zniewolenia? Czy sample to zarazem duchy i niewolnicy? Czy didżeje naruszają nietykalność winylowych trupów i czy można porównać ich do handlarzy ludzkimi organami? Czym jest pop hipnagogiczny? Co ma wspólnego new age z krautrockiem? Dlaczego kaseta magnetofonowa jest formatem widmontologicznym? Czy mash-up to bękarci popu? Czy może raczej rodzaj wymiotu? Czy istnieje nostalgia za przyszłością? Czy wkroczyliśmy w epokę kompletnie pozbawioną wyobraźni? Czy wykiwano nas z naszej przyszłości? I jak się ma do tego wszystkiego architektura brutalistyczna? Jak objawia się retrofuturyzm Buriala? Czy kultura retro jest kolejnym z obliczy załamania i upadku zachodu? Czy nadejdzie ratunek? Czy przyszłość w popkulturze istnieje? Czy powiesz jeszcze kiedyś: „jeszcze w życiu nie słyszałem czegoś takiego”?