Rok 1863. Opowieść o miłości wojnie i gotowaniu

Każdy element tej opowieści zasługuje na pochwałę, nic absolutnie nie zgrzyta. Przede wszystkim napisana jest pięknym językiem. Informacje stricte historyczne wpisane są w narrację i absolutnie nie nużą, postaci zróżnicowane, jak najbardziej prawdopodobne psychologicznie i ewoluują w trakcie opowieści. No i jeszcze te przepisy! Od razu przypomniało mi się kiedyś przeczytane zdanie: na cztery tygodnie przed świętami nasadź sześć dziewek do łupania orzechów - właśnie ten klimat jest w książce zachowany. Jak nie lubię gotować, tak chętnie pouczestniczyłabym w pracach kuchennych, naturalnie przez nieprzesadnie długą chwilę. ;)

Powstanie styczniowe. Mogłabym wyrecytować przyczyny, przebieg i skutki. Z datami. I kilkoma nazwiskami. Mogłabym przywołać odniesienia literackie do tego wydarzenia. Bo miałam szczęście w czasach ogólniakowych trafić na dobrą polonistkę. Bo i historyk był niezły. Ale to i wszystko. Całe moje wychowanie patriotyczne skupiało się na zrywach, bohaterstwie i cierpieniach okresu II wojny światowej. Cała moja świadomość patriotyczna koncentrowała się na wydarzeniach, wśród których przyszło mi dorastać… I tym wydarzeniom poświęcone były moje emocje. A powstanie styczniowe? No, było.

Książka „Rok 1863. Opowieść o wojnie, miłości i gotowaniu” zostanie w mojej świadomości, jako wkład do innego (bliższego, bardziej emocjonalnego) myślenia o powstaniu styczniowym. I za to wielki plus. Drugi plus za pokazanie różnorodnych postaw wobec powstania styczniowego bez opowiadania się za słusznością którejkolwiek. Trzeci plus za przepisy kulinarne, które uruchamiają wyobraźnię i ośrodki łaknienia. Przepisy, mniemam sprawdzone: sama od lat przygotowuję smalec wg tego samego przepisu, co Józefowa. Idzie wiosna, a z nią myśli o zgubieniu kilku kilogramów, więc pozostałe przepisy będą musiały poczekać na premierę w mojej kuchni (książka należy do mnie, więc będą pod ręką, gdy przed zimą apetyty moich bliskich wzrosną😊). Na uwagę zasługuje piękny język opowieści, doskonała redakcja (czy dokładność i precyzja słowa autorki?), fajny zabieg z informowaniem czytelnika, które elementy zaczerpnięt...

Myślę, że gdybym mogła przeczytać tę książkę będąc nastolatką miałabym zupełnie inne nastawienie do lekcji historii i chętniej uczyłabym się tego przedmiotu. Śledzimy bowiem w książce losy ludzi, z ich codziennymi troskami i marzeniami, których dopadła polityka oraz przymus zajęcia stanowiska w sprawie. Przygotowania do wydarzenia, które historia nazwała ‘powstaniem styczniowym’ oglądamy od kuchni – świetny pomysł ze smakowitymi przepisami – wplecione w szeroko pojęte życie sympatycznych bohaterów. Ich losy wciągają, stają się nam bliskie, wzruszają. Interesująco pokazała Autorka istotną rolę kobiet w owym czasie, ich trudne niejednokrotnie wybory. Książkę czytało się bardzo przyjemnie, tym bardziej, że Autorka obdarzona jest bezbłędnym uchem dla melodii języka.
A teraz biegnę do księgarni (internetowej) po kolejną powieść pani Aleksandry Katarzyny Maludy.

Rewelacyjna powieść historyczno-obyczajowa traktująca o naszym Powstaniu Styczniowym. Napisana przepięknym językiem - czytanie jej to prawdziwa przyjemność (a w czasie świąt Bożego Narodzenia przyjemność wzrasta wielokrotnie:). Piękna historia o miłości, honorze, odpowiedzialności i patriotyzmie. Ta powieść powinna stać się lekturą obowiązkową naszych nastolatków. Wiele obecnie się mówi o byciu Polakiem, ale tak naprawdę dla młodych to niewiele znaczące slogany - Rok 1863 znakomicie uświadomiłby, co znaczy Polskość i patriotyzm.
Jest to debiut pani Maludy - doskonały - i nalegam na kontynuowanie drogi kariery pisarza, z pewnością sięgnę po następne utwory pani Kasi.