Wisznia ze słowiańskiej głuszy

 

Bardzo ciekawa powieść historyczna o słowiańszczyźnie, w której pobrzmiewają wątki kobiece, co jest charakterystyczne dla twórczości pani Maludy. Jak zawsze w książkach tej autorki zwraca uwagę różnorodny język z epoki. Dużo słowiańskich nazw, okrzyki, zwroty. Ponadto, zwraca uwagę fakt, że bohaterowie to postacie z czasów opisywanych. Chodzi o to, że autorka opowiedziała historię słowiańską, a nie życie nam współczesnych na tle historycznym. To częsta usterka powieści z historycznym tłem, których zatrzęsienie na polskim rynku. Tutaj jest inaczej. Bohaterowie mają słowiańskie wierzenia i życie, marzenia oraz uczucia na poziomie swoich czasów. Nie jestem specjalistką od Słowiańszczyzny. Raptem przeczytałam jedną książkę o znaleziskach archeologicznych na cmentarzach na terenie Polski centralnej, ale mi to współgra z tym, jak zostali pokazani bohaterowie. Wiadomo, jest to fikcja literacka, a źródeł mało, ale widać starania i efekty. I nie jest w tej książce tak jak to często bywa, że bohaterka z dziewiętnastowiecznej polskiej wsi myśli kategoriami roku 2019, tak samodzielnie i nowocześnie, skoro w praktyce jeszcze 30 lat temu było normą, że dziewczynki nie 'szły na prawo jazdy' tak jak chłopcy w tym samym wieku. Chodzi o ahistoryczność i to, że tutaj tego błędu nie ma.
 A poza tym, czytając przeniosłam się w te słowiańskie gaje i towarzyszyłam bohaterkom w ich życiu. Jest tutaj wątek ponadczasowy, a mianowicie problem ciąży w wyniku gwałtu i traumy tym spow...

Chociaż okładka mnie nie porwała (nie lubię "ludzkich" okładek), postanowiłam sięgnąć po powieść nieznanej mi do tej pory autorki ze względu na słowiańską fabułę. Zastanawiałam się, czy będzie to historia z wachlarzem demonów, czy raczej opowieść o tym, jak się kiedyś żyło.

Wisznia mieszka w niewielkiej osadzie Szeligów. Życie toczy się tam powoli, a nad wioską pieczę trzyma surowy ojciec dziewczyny. Dni mieszkańców wypełnia praca, dzięki której ludzie mają co jeść i w co się ubrać. Jest względnie bezpiecznie, jednak wszystko zmienia się pewnego dnia, kiedy na osadę napadają wrogie plemiona. Mordują i krzywdzą, niszczą i kradną. Biorą Szeligów w niewolę. Mężczyźni muszą bezsilnie przyglądać się, jak Awarowie wykorzystują ich kobiety do niecnych celów. Nadchodzi jednak moment, kiedy ciota Jaga przygotowuje napój, który unieszkodliwia złoczyńców, a Szeligom pozwala uciec. Wsparciem okazuje się Hun Rua, którego serce mocniej bije dla Wiszni...

Tak się złożyło, że z mieszkańców osady Szeligów zostały prawie same kobiety. I jak tu poradzić sobie w świecie bez mężczyzn? Gdzie się oni podziali? Czy Wisznia zdoła pokierować swoim ludem? Gdzie się podzieją? Czy przetrwają w nowym miejscu? Jak Wisznia odpowie na uczucia Huna? Pytań jest wiele, a odpowiedzi na wszystkie znajdują się w powieści.

Chociaż spodziewałam się demonów i upiorów słowiańskich, wcale nie czuję się rozczarowana, że tak się nie stało. T...