Rozbite Imperium

Oczywiste i przewidywalne zakończenie mało oryginalnej trylogii fantasy opartej na powszechnym schemacie cudownego dziecka, dającego radosnego łupnia lokalnym mrocznym bóstwom i magicznym cesarzom i niemal wszechmocnym czarodziejom z innego świata. Za zaletę mogłaby uchodzić wartka akcja, gdybym nie kompletny chaos jaki panował w fabule dzięki niekompetencji narracyjnej autora. Na zakończenie wyraźnie było widać, że większość postaci plątała się po kartach trzech tomów cyklu zupełnie niepotrzebnie lub wyłącznie w mało istotnych celach, jak choćby dokonanie swoich żywotów z mlaszczącymi odgłosami magicznych eksplozji. Wszystkie opisywane wcześniej konflikty i tajemnice okazały się nie mieć żadnego znaczenia a większość pobocznych wątków została pozostawiona bez zakończenia. Bardzo przeciętna książka, tak samo jak cały cykl.

CZY TO JUŻ KONIEC?

III tom trylogii autorstwa Mitchell’a Hogan’a ROZBITE IMPERIUM.

Kto mnie obserwuje ten wie, że postać Caldana polubiłam bardzo i że całym serduszkiem kibicowałam temu chłopakowi, żeby udało mu się przetrwać i nie zwariować ;)

A można było, bo to, co zaserwował nam autor było naprawdę ciekawe.

Zagłada, bestie, magiczne artefakty, zakazane czary, nie wiesz kto tak naprawdę jest twoim przyjacielem a kto wrogiem. I w tym wszystkim on. Postać, która odgrywa ważną rolę, ale na szczęście nie jest kreowana na superbohatera, czy butnego, wszystko wiedzącego człowieka.

W III tomie autor stara się rozwiązać i zakończyć wszystkie wątki. Nie do końca mu się to udało, być może dlatego, że chce dopisać do tego uniwersum dodatkowe części (poniekąd na to właśnie liczę).

Jak I tom był dla mnie mega komfortowy, tak ten przyprawiał mnie o zawrót głowy, bo ciągle zastanawiałam się co będzie dalej. Caldan się zmienił, jego losy mocno nabrały kolorów… niekonieczne łagodnych, bo często krwistych i ciemnych…

Sam system magiczny jest ciekawie skonstruowany i zapewne spodoba się koneserom fantastyki.

Jeśli polubiliście Caldana, jesteście już po lekturze I i II tomu to zachęcam was z całego serduszka do sięgnięcia również i po ten.

A kto nie lubi Caldana to może lub...

Mitchell Hogan po raz kolejny mnie zaskakuje! Jest to już trzeci tom serii "Hierarchia Magii", a mam wrażenie, że autor znów pokazał nieco inne oblicze magii i świata, z którym zmagać się musi Caldan.

W pierwszej części cyklu system magii skupiony był przede wszystkim na rzemyśliwach, w drugiej poznaliśmy magię zniewalającą i destrukcyjną. Tym razem ukazana została moc o wiele potężniejsza. Uważam, że Hogan stworzył w całej serii świetny i fascynujący system magiczny, a do tego ponownie zachwyca fabuła i bohaterowie.

Jestem pełen uznania dla autora za stworzenie bohatera, takiego jak Caldan. Z jednej strony typowy przykład "od zera do bohatera" i po prostu dobry chłopak, z drugiej okrucieństwo świata, w którym przyszło mu żyć, popchnęło go do czynów wątpliwych moralnie. Według mnie to postać warta uwagi, ponieważ niejednoznaczna.

Wracając do wspominanej fabuły, przez cały czas trwania akcji dzieje się naprawdę dużo, ale zarazem jest to rozsądnie wyważone. Mitchell Hogan nie przesadza z wydarzeniami, ale umiejętnie snuje historię o ratowaniu świata i własnej skóry. Jedynym elementem, który wywołuje we mnie ambiwalentne odczucia jest zakończenie całej serii.

Czy to aby na pewno koniec historii tego świata? Mam nadzieję, że nie, ponieważ możliwości jest naprawdę wiele.

Więcej recenzji znajdziecie na moim Instagramie @chomiczkowe.recenzje, gdzie serdecznie zapraszam.