Tygiel dusz

Kolejna przygodowa i mało oryginalna książka fantasy oparta o schemat cudownego dziecka, które uratuje/zmieni/zbawi/zrewolucjonizuje lokalną rzeczywistość, wymagającą generalnego remontu po straszliwych wydarzeniach z zazwyczaj zamierzchłej przeszłości.

"Tygiel dusz" jest debiutancką powieścią Mitchella Hogana i to niestety widać na każdym kroku we wtórności pomysłów, niechlujnej kompozycji i nierównowadze poszczególnych wątków. Książka koncentruje się na opisie błyskawicznej kariery sieroty Caladna, bardzo młodego, naiwnego i niezorientowanego w świecie maga o niespodziewanie wybitnym czarodziejskim talencie, nadzwyczajnych mocach regeneracyjnych, zdolności do tworzenia magicznych przedmiotów, tajemniczym dziedzictwie pozostałym po wymordowanej rodzinie, niezrównanej intuicji i tak wielu innych zaletach, że w trakcie lektury zacząłem mu życzyć, żeby mu wreszcie ktoś dał porządnego łupnia. W skrócie rzecz ujmując, jest to typowy wybraniec, który niechybnie zbawi świat przed końcem trzeciego tomu. Jest to tym pewniejsze, że autor robi co może, żeby swojemu ulubieńcowi ułatwić życie i wszystko czego tylko Caldan się tknie zamienia się w sukces i fabularne złoto, sprawiając, że ze świata baśni trafiamy chwilami w strefę parodii. Najwyraźniej postaci potrafiące sprawić, żeby obsrał sobie gacie pojawią się dopiero w kolejnych tomach. Co gorsza, Caldan, jak większość niespecjalnie spostrzegawczych bohaterów fantasy, niewiele wie o otaczającym go świecie a M. Hogan urz...

Mieliście kiedyś tak, że skończyliście jakąś książkę, a nadal o niej myślicie i chcielibyście do niej już wrócić?

Ostatnio mam tak z "Tyglem Dusz" Mitchella Hogana. Pracując, myślę o tym, że chciałbym już wrócić do czytania tej powieści, po czym przypominam sobie, że już ją skończyłem.

"Tygiel Dusz" opowiada o młodym Caldanie, który przez nieszczęśliwy wypadek traci wszystko, dach nad głową, możliwość rozwoju i przyjaciół. Zmuszony do przeprowadzki do miasta, musi poradzić sobie sam i stanąć na nogi.

Nie wiem, którą z zalet tej książki wymienić jako pierwszą, ponieważ jest ich sporo. Zacznę więc może od bohaterów. Caldana polubiłem od samego początku i kibicowałem mu w jego poczynaniach. Według mnie jest on dobrze napisany i skrywa przed czytelnikiem jeszcze wiele tajemnic. Postaci poboczne również mnie zaciekawiły, a jest ich całkiem sporo. Autor nie ogranicza się do zaledwie dwóch czy trzech dobrych postaci.

Kolejnym, ogromnym plusem jest fabuła, która jest bardzo wciągająca. W ogóle nie odczuwałem kolejnych przeczytanych stron i nie mogłem oderwać się od lektury. I to wszystko, pomimo tego że w powieści Hogana jest całkiem sporo wątków, które w toku akcji ciekawie się ze sobą splatają. Stylowi autora również nie mam absolutnie nic do zarzucenia. Przemawia on do mnie, opisy są dobre, a akcji jest w sam raz.

Muszę wspomnieć o jeszcze jednej zalecie tej książki. Od samego początku zwróciłem uwagę na magię w tej powieści. Nie p...

Macie w swoim zbiorze książek takie, które stały się dla Was tzw. Komfortowymi, bezpiecznymi, sprawiającymi, że możecie do nich wrócić i wiecie, że „nic złego się nie wydarzy”, lub po prostu możecie siedzieć, czytać je i się śmiać sami do siebie, bo sprawiają, że wasz humor od razu staje się lepszy? Dla mnie jedną z takich książek jest „Tygiel dusz” Mitchell Hogan.

Kiedy decydowałam się na podjęcie współpracy i przeczytanie jej, nie sądziłam, że wywrze na mnie aż tak dobre wrażenie!

Fabuła jest na tyle wciągająca, że będziecie przerzucać stronę za stroną, pragnąc dowiedzieć się co dalej. I, zabawne, ale za każdym razem, gdy myślałam, że coś się wydarzy, albo bohater zachowa się tak i tak to… było zupełnie inaczej! Nie jest przewidywalna. Nie jest „typowa”. Moim zdaniem nie powiela schematów niektórych książek, gdzie często mamy podobny wzór działania bohaterów.

Tygiel dusz jest dla mnie świeżością, jakiej potrzebowałam od bardzo dawna i nie mogłam znaleźć w świecie fantastyki.

Bohaterzy są bardzo dobrze wykreowani i nie można ich nie lubić. Nawet ten moment, gdy przez jakiś czas „znajdujemy się” na pokładzie statku można potraktować jako Comfort vibe! Wszyscy są tacy… fajni :) po prostu. Autor stworzył bardzo dobrą historię i podoba mi się to, że nie jest aż tak naszpikowana złem. Przynajmniej na razie.

Zdecydowanie znajduje się w moim TOP 2022 roku!

Niesamowita książka, i chociaż wiem, że gusta są różne i o nic...

Mnisi uratowali małego Caldana. Przez kilka lat zapewniali mu dach nad głową i możliwość nauki. Przyszedł jednak dzień, w którym Caldam musiał opuścić bezpieczne miejsce. I tu zaczyna się przygoda.

Zaskakująco dobry debiut fantasy. Czytało się to całkiem przyjemnie, choć nie obyło się bez kilku wad, które głownie doskwierały na początku książki. Potem autor się rozkręcił i poszło 😊 A co mi tak nie pasowało? Głównie opisy, szczególnie opisy postaci, które właściwie nie miały znaczenia dla fabuły albo służyły wyłącznie do wytłumaczenia jakiegoś jej elementu.

Na szczęście te minusy nie przysłoniły mi plusów, a ta historia jest naprawdę niezła 😊 Napięcie i dramatyczne wydarzenia mocno podkręcały klimat, a system magiczny po prostu mnie zaciekawił. Nie wszystko o nim wiadomo, jednak wiemy, że to jest grubsza sprawa, więc już cieszę się na kolejne tomy. Nie pogniewałabym się, gdyby autor w nich bardziej rozwinął wątek polityczny (chyba tak go można nazwać), bo mnie bardzo zaintrygował, ale nic o nim więcej nie napiszę, bo nie chcę spoilerować.

Gdybym miała określić jednym zdaniem tę książkę, tobym powiedziała, że to był taki comfort read. Bo niby był i dramat, i smutek, i przygoda, ale mimo wszystko jest to dość lekka fantastyka. Myślę, że jeśli ktoś lubił Benka Ashwooda, to i Caldana polubi.

"Tygiel dusz" ma wszystko, czego czytelnik mógłby chcieć od fantastyki spod znaku magii i miecza. Autor zaprasza nas do nowego, bogatego świata, a za przewodnika oferuje Caldana. Główny bohater był bardzo sympatyczny, nie nieomylny, szybko go polubiłam i zaczęłam mu kibicować. Również Miranda skradła moje serce, im więcej otrzymywałam z nią scen, tym lepiej ją rozumiałam.

Fabuła dla niektórych sprawiała wrażenie rozwlekłej, a według mnie wszystko rozgrywało się dokładnie w takim tempie, w jakim powinno. Wiele wydarzeń mnie zaskoczyło, jestem ciekawa ciągu dalszego i przede wszystkim rozwoju Caldana. Podobało mi się, że wplecione zostały też wątki innych postaci, chociaż te czytałam z trochę mniejszą uwagą. Piękne wydanie sprawia, że powieść idealnie sprawdzi się również jako prezent - jak macie dylemat, co podarować wielbicielowi fantastyki, to możecie brać "Tygiel..." w ciemno.