Opinia na temat książki Rozmowy z seryjnymi morderczyniami

Christopher Berry-Dee, uznany kryminolog śledczy i redaktor, kolejny raz wprowadził nas w mroczny świat zwyrodnialców. Tym razem , jak sam tytuł książki wskazuje, zostały przedstawione postaci kobiet, które w bestialski sposób mordowały innych. Jak zauważył autor najczęstszym motywem owych zbrodni były: chęć zemsty, pozbycie się wroga, chęć wzbogacenia się, czy potrzeba zaspokojenia namiętności egoistycznej bądź chorobliwej.
Tak jak w poprzedniej książce o seryjnych mordercach w zasadzie jeden rozdział dotyczył jednej osoby tak tutaj mam wrażenie, że autor potraktował te historie po macoszemu. Opis konkretnej kobiety i jej przewinień zawarty na półtorej strony, dla mnie trochę za mało. Przez kartki tej książki przewinęło się wiele przykładów morderczyń. Na niektórych autor skupił się bardziej, o niektórych zaledwie wspomniał.

Pytanie zasadnicze: gdzie są tytułowe rozmowy? Bardzo rzadko pojawiają się fragmenty cytowane, wspomnienia, zapiski dialogów. Czy w takim razie nie wypadałoby zmienić określenia widniejącego na okładce, które ewidentnie sugeruje inną formę przekazu niż ta występująca tutaj.
Nie chcę mówić tylko o minusach. Oczywiście były tu zawarte historie i osoby, które przerażały. Chociażby najmłodsza brytyjska morderczyni Mary Flora Bell, mająca zaledwie 11 lat w chwili popełnienia przestępstwa (zamordowała dwóch małych chłopców).
Rozdziały były w zasadzie usystematyzowane. Poznajemy morderczynię, sposób w jaki dokonała zabójstwa, zostało przybliżone jej życie (głównie dzieciństwo - i kolejny raz można zauważyć jak ważne jest wychowanie i to co wynosimy z domu), sam akt zbrodni i wzmianki o śmierci, albo ostrzeżenie czytelnika, że owa postać grasuje gdzieś na wolności :)

Czuję niedosyt… Przed nami jeszcze jedna część serii: «Rozmowy z seryjnymi mordercami. Najgorsi na świecie».