Ryby

"Gdy mężczyzna trzymał mnie na dystans, pragnęłam go. Ale jeśli się zbliżył, pozostawał zbyt blisko przez zbyt długi czas, magią znikała: mit się rozwiewał. A on nie był tym, za kogo go uważałam. Czym była miłość bez tego czaru?"

Po rozstaniu z wieloletnim partnerem Lucy wyjeżdża aby zająć się psem siostry podczas jej nieobecności. Zapisuje się na terapię grupową dla kobiet uzależnionych od związków, które w jej oczach zasługują wyłącznie na litość. Sama terapia ma pomóc jej w poradzeniu sobie z życiem singielki. A może nowo poznany mężczyzna będzie odpowiedzą na rosnące poczucie pustki?

„Ryby” to nietuzinkowa książka. Autorka po raz kolejny przełamuje tabu tworząc opowieść rozgrywającą się między fantazją, a rzeczywistością. Wyjątkowo plastyczne, a momentami wręcz dosadne, obsceniczne opisy seksualności i scen erotycznych są wulgarne i nie pozostawiają pola do wyobraźni. Z pewnością sporo osób to odrzuci i momentami było ich dla mnie aż za dużo.

Trudno również polubić główną bohaterkę. Jej chęć bycia pożądaną i kochaną powodują iż wpada w obsesję. Niejednokrotnie nadinterpretuje słowa czy gesty płci przeciwnej, a przy tym nieustająco powiela schemat i od razu zatraca się przy poznaniu kolejnego mężczyzny. Pragnie miłości, którą jednak często myli z obsesją i uzależnieniem. Poraża naiwnością i egoizmem. Irytuje i budzi politowanie. Swoją samoocenę uzależnia od mężczyzn szukając u nich atencji i wręcz desperacko pragnie zapełnić pustkę w swoim ż...

Skończyłam "Ryby" Melissy Broder, dosyć ponurą historię uzależnienia, której wydźwięk podbiła wczoraj smutna wiadomość o śmierci, latami walczącego z nałogami, Matthewu Perry'ego.

W terminologii fachowej uzależnienie definiuje się jako stan zaburzenia zdrowia psychicznego i fizycznego, który charakteryzuje się okresowym lub stałym przymusem wykonywania określonej czynności lub zażywania psychoaktywnej substancji chemicznej. Bohaterka Broder ogarnięta jest poczuciem konieczności trwania w relacjach, mocno akcentujących swoją seksualność.

Po rozstaniu z wieloletnim partnerem, Lucy wyjeżdża do Venice Beach, by zająć się ukochanym pieskiem siostry i być może dokończyć wreszcie doktorat o Safonie. Zobowiązuje się również uczęszczać na terapię grupową dla kobiet uzależnionych od związków, jednak zarówno samych spotkań, jak i innych uczestniczek tej grupy, nie traktuje zbyt poważnie.

Wbrew zaleceniom terapeutki dziewczyna rzuca się w wir poszukiwań erotycznych wrażeń. Jej nerwowe próby poznawania kolejnych mężczyzn, odkrywają brutalnie prawdę o samotności Lucy, o jej potrzebie bycia pożądaną, choć chyba przede wszystkim bycia zauważoną, obecną w innym niż swoim uniwersum.

Bohaterka "Ryb" nie potrafi i nie chce być sama, ani przez chwilę- jakby trwanie ze sobą ją przerażało i przerastało. W ciągu dnia poszukuje nowych podniet, lecz te wydają się być rozczarowujące.

...

Najbardziej szalona i dziwna książka tego roku!

Gdy nagrodzony Oscarem Kształt wody spotyka na swej drodze tani erotyków na ich styku lokują się właśnie Ryby.

Pod gorącym kalifornijskim niebem toczy się opowieść o kipiącej desperacją kobiecie, która wpadła w sidła uzależnienia i własnej obsesji. Mnóstwo tu soczystych, tanich i mocno niesmacznych scen zbliżeń, odpychających i intrygujących zarazem. Seks nie jest tu piękny, to czysto mechaniczny akt pokazujący desperację bohaterki. Autorka operuje mocno plastycznymi, obrazowymi opisami, mocno działającymi na wyobraźnię, pieprznymi i wulgarnymi zarazem. Gdy już uda nam się przedrzeć przez te soczysto-wulgarne uniesienia i opadnie kurz, dostrzeżemy sedno przekazu, odkryjemy całkiem inną historię o samotności i szalonej rozpaczy.

Wyjątkowości nadaje Rybom pewien twist sprowadzający historię w odmęty realizmu magicznego.
Skłamałabym pisząc, że ta jazda beż trzymanki mi się nie podobała, lecz nie mogę wybaczyć autorce wątku psa.
Nabrałam apetytu na inne książki tej autorki.

Mocna, dosadna, bezpośrednia, czasem wulgarna. Melissa Broder nie bierze jeńców, nie boi się poruszać kontrowersyjnych tematów.

Lucy rzuca wieloletniego chłopaka i wyjeżdża do Venice Beach, by zająć się ukochanym psem siostry i być może dokończyć doktorat o Safonie, choć już dawno straciła do niego przekonanie. Zamiast pisać, wsiąka w kalifornijski lajfstajl. Zapisuje się na terapię grupową dla kobiet uzależnionych od związków, przegrywek, które w jej oczach zasługują wyłącznie na kpinę lub litość.

To jej życie za dnia. W nocy, w równoległej przestrzeni na styku lądu i oceanu, romansuje z nieśmiałym pływakiem, tak samo jak ona znawcą greckich mitów. Przyklejają się do siebie jak ośmiornica do skały, a Lucy z każdym dniem coraz bardziej zatraca się w tym uczuciu.

➡️ Pierwsze co mnie zaskoczyło to język książki- mocny, pełen wulgaryzmów.
Wiem, że nie każdemu może on się spodobać jednak warto zaryzykować.

➡️ Pamiętacie znany cytat ze Shreka?

" Cebula ma warstwy, ogry mają warstwy – cebula ma warstwy. Dociera!? Ogry mają warstwy."

Tak właśnie jest z tą książką.

Pierwsza warstwa to szokujące opisy, jednak pod nimi kryje się uniwersalna historia o poszukiwaniu miłości, własnego ja.
Jednocześnie ukazująca hipokryzję, pustkę otaczającego nas świata.

➡️ Autorka opisała poważne sprawy takie jak depresja, próby samobójcze w przewrotny sposób- poprzez sceny erotyczne i czarny humor oraz... mitologi...

Główna bohaterka po rozstaniu z chłopakiem zapisuje się na terapię dla kobiet uzależnionych. Uzależnionych od relacji, od związków oraz miłości.Jak ta terapia może jej pomóc jeśli największą przyjemnością w jej życiu są spotkania z morskim chłopakiem, który funkcjonuje na granicy rzeczywistości I fantazji. Czy miłość może uleczyć głębokie wewnętrzne rany lub nieprzerobione traumy? Jak rozwinie się ta skomplikowana relacja? Tego dowiecie się gdy tylko sami przeczytacie ten tytuł.

“Ryby” to książka, która w jednej chwili przynosi ukojenie i rozbudza wyobraźnie, by zaraz ściągnąć czytelnika z powrotem na ziemię i
zderzyć z szokującymi przekleństwami.

Odbieram tę książkę bardzo neutralnie. Nie polecam, nie przestrzegam, nie zachwyciła mnie, ale też nie zraziła, po prostu była. Nie zabrakło tu pięknych sformułowań i wyszukanego języka, ale z drugiej strony znalazły się to sceny oraz język wyjątkowo wulgarny.

Im dalsza strona tym więcej scen było wręcz za prostych, cokontrastowało do poetyckiego ujęcia rzeczywistości przedstawianej na początku. Szczególnie podobał mi się opis fal i wody, które często stanowiły odniesienie do wielu refleksji głównej bohaterki.

Równie wysoko oceniam sposób kreacjo bohaterów, którzy mieli wyraźnie zarysowane charaktery, a czytelnik wiedział z czego wynikają ich działania działania W tej książce dominują opisy i do jej klimatu oraz przedstawionej historii pasuje to bardzo dobrze. Jednak jeśli jesteście osobą...