Rywalki

"Rywalki" Kiery Cass to lekka i przyjemna młodzieżówka, którą czyta się błyskawicznie i z ciekawością. To Kopciuszek, ale w nowoczesnym wydaniu.
Fabuła wciągająca, lecz przewidywalna, amino to miałam ochotę czytać dalej i więcej. W sumie to wystarczyło mi niepełna trzy godziny, by od deski do deski przeczytać całość.
Nie ma tutaj dynamicznej akcji, ale te umiarkowane tempo jest wystarczające, by przykuć moją uwagę. Bohaterowie intrygujący, choć z drugiej strony tacy schematyczni. Niemniej jednak całość fajna, spójna i kojąca (nadal dochodzę do siebie po tych trzech Carterach). Już zabieram się za następny tom.

"Rywalki" to kolejny tegoroczny reread, więc nie będę się rozpisywać tak, jak w pozostałych recenzjach. Szczerze mówiąc nie pamiętam kiedy i ile części serii przeczytałam - pamiętałam tylko, jak bardzo mi się spodobała, więc pierwsza część serii była też jedną z pierwszych książek, które wypożyczyłam po bardzo długim czasie w bibliotece. America nadal była bohaterką, którą dawno temu pokochałam za to, że mimo ogromnych zmian w życiu nadal pozostała sobą. Jej historia zachwyciła mnie po raz kolejny i znowu trzymałam kciuki, by w Eliminacjach poszło jej jak najlepiej. Polubiłam także księcia Maxona, który w kontaktach z dziewczynami jest nieco zagubiony, ale stara się jak może i wychodzi mu to momentami tak uroczo, że chyba nie da się go nie lubić. Mieszane uczucia mam do Aspena - sama nie wiem czy wierzę jeszcze w jego szczere uczucie do głównej bohaterki. Z tej dwójki zdecydowanie wolę Maxona, który stara się postępować jak najlepiej wobec dziewcząt, uczestniczących w Eliminacjach, lecz także wobec całego kraju. Jestem pewna, że jako przyszły król zmieni wiele w państwie, którym będzie zarządzał, a poddani pokochają go całymi sercami. Najchętniej od razu sięgnęłabym po drugą część serii, więc mam nadzieję, że niedługo będę mieć okazję odwiedzić bibliotekę ❤️

Młodzieżówka. Nawet bym to bardziej zawęziła do grzecznych gimnazjalistek.
To istne skrzyżowanie Kawalera do Wzięcia i Pamiętnika Księżniczki:)

Ale bądźmy szczerzy: nie jest to najgorsza rzecz z tych które usiłowałam czytać. I nawet doczytałam do końca.

Co jednak nie oznacza, że polecam.

Jedna z lepszych serii młodzieżowych jakie czytałam, okładka to cudo a książkę bardzo szybko sie czyta

Kolejna ruda panna, która lubi śpiewać i nie wie, czego chce. Witamy w świecie Rywalek.

To ja może zacznę od ukazania świata Po Końcu Świata. Wprowadzenie do historii jest ukryte i po łebkach. Na początku dowiaduje się o podziale na klasy i miej więcej o obowiązkach przypisanych danej klasie. Później przez całość książki tłuczone jest, że wyjście Trójki za Szóstkę jest passe, i żenimy się tylko w swojej kaście (klasie), chyba, że mezalians i społeczne wykluczenie nam nie jest straszne. Czy ja jestem dzidziusiem albo mam alzheimera, żeby mi o tym wciąż przypominać? Nie. O ósmej klasie dowiaduje się przypadkiem, że to zwykle dzieci z seksu przedmałżeńskiego, nie mają nic i generalnie wegetują czekając na śmierć, albo kradną, co karalne jest szybszą śmiercią (jaką? nie podali). Tutaj mam pytania, jak choćby takie - czy jak urodzi to od razu biorą zamach i wyrzucają dzieciaka na bruk? Bo z książki wynika, że tak się dzieje. Logicznie myśląc, w tej kaście nie zostałby nikt, albo mało ludzi, a jednak jest najliczniejsza kastą. Ktoś jeszcze do nich należy? Musiałam, CZYTAJĄC, przeoczyć.

Druga rzecz to Rebelianci. Mamy aż dwie pseudo-terrorystyczne grupy, które albo zajmują się uwalnianiem więźniów (brawo, do tej pory uwolnili oszałamiającą liczbę - dwóch), albo mordują ludność (choć trup się ściele niesamowicie, to w książce go nie uraczymy). I NIKT nie wie, o co im chodzi. Są słuchy, że ponoć nie podoba im się porządek hierarchiczny panujący w Illei, ale nie ...